Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,,I przez chwilę tak sobie trwali- głowa przy głowie. Dziewczyna w zielonej chustce i łysol w okularach, dwójka dzieciaków z różnych kręgów, których losy splotły się we wspólnym doświadczeniu cierpienia i we wspólnej walce z niewidocznym, cholernie agresywnym złem. Bezbronne istoty zawieszone między życiem a śmiercią, wciąż nietracące nadziei, że dzięki współczesnej medycynie uda im się jednak zwyciężyć. " Powiem wam, że w pierwszym odczuciu bardzo zdenerwował mnie mały druk, który jakby ukrył przede mną wartość treści. Dopiero w momencie, kiedy przeczytałam kilka pierwszych stron w zupełności przestał się liczyć. Zadałam sobie pytanie, czym jest mały druk w obliczu śmierci? Czy faktycznie wygląd książki jest ważniejszy niż wartościowa treść? Uwierzcie mi, że nie jest. Gdybym nadużywała alkoholu, to powiedziałabym, że tego nie da się czytać na trzeźwo. Ciężko jest zwyczajnie rozmawiać o chorobach, o śmierci, o współczesnej medycynie, która w obliczu raka nadal trwa w miejscu. Ludzie wymyślają nowe samochody, statki kosmiczne, badają planety, a nadal trwają w czarnej otchłani jeśli chodzi o choroby nowotworowe. A to właśnie tutaj potrzebna jest pomoc. Nie nowy personel, więcej łóżek, tylko właśnie leki, które działały by konkretnie na daną chorobę. Po co nam roboty z ludzką inteligencją, skoro możemy uratować siebie nawzajem. I dlaczego tego nikt nie robi? Nawet nie macie pojęcia, jak ja bardzo przeżywam tą książkę. Wpierw poznałam osobę, która pracuje przy dzieciach śmiertelnie chorych. Opisuje ona przez co przechodzi każdego dnia, jak czasem jest jej ciężko, kiedy oni odchodzą. Później przedstawiona jest historia chłopca z domu dziecka, który został porzucony, gdy miał cztery dni. W miarę upływu czasu okazało się, że jest nad wyraz inteligentnym dzieckiem. Mając cztery lata, jego mózg funkcjonował jakby miał już lat osiem. Bardzo szybko się uczył i pragnął zdobywać coraz to większą wiedzę. Niestety później okazało się, że ma guza mózgu. Od tamtej pory systematycznie odwiedza szpital. Zapoznał tam młodą dziewczynę również bardzo chorą. Ich rozmowy i przyjaźń była dla mnie bardzo budująca. Pocieszali się wzajemnie i prowadzili naprawdę inteligentne rozmowy. Kolejnym ważnym bohaterem jest tutaj bezdomny, który zwrócił nie tylko moją uwagę. Jego wiedza medyczna była dla mnie godna podziwu. Przez przypadek zwrócił na siebie uwagę i to, co powiedział spowodowało, że będą chcieli go odszukać. Oczywiście historia postaci jest opisana każda z osobna, jednak one później się scalą. Wyjdzie na to, że nic w naszym i bohaterów życiu nie dzieje się bez przyczyny. Jak zatem zakończy się ta opowieść? Kto wygra? Jeśli lubicie się wzruszać, to koniecznie powinniście ją przeczytać. Powieść porusza tematy, których nie chcemy znać i najlepiej, byśmy nigdy nie mieli z nimi do czynienia. To walka o życie nie tylko własne. O uczuciu przyjaźni, które bywało przerywane i scalane. O bliskości na odległość i niesprawiedliwości losu. O przemijaniu, bólu i sztucznym uśmiechu, byleby tylko drugiemu nie sprawić przykrości. O wewnętrznej walce z samym sobą i groźnym przeciwnikiem. Po prostu piękna opowieść. Bardzo, ale to bardzo wam polecam!!! Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.