Jesteśmy społecznością, która kocha książki

DNF na 35%. Ogólnie to książka w teorii ma wszystko, żeby mi się podobać - magię, zagadkę, formalny styl. W praktyce, niestety, żadna z tych rzeczy nie działa. Magia jest dokładnie taka, jaką autor potrzebuje: wszystko może się zdarzyć, bez uprzedniego zapowiedzenia, od portali rzucających potworami po wizyty w krainie umarłych. Zagadka, cóż no, jeden walki bait and switch. Niby z okładki mamy się zajmować szalonym królem; w praktyce zamiast tego już od pierwszego rozdziału zajmujemy się jakimś być może bękartem króla i skąd typ się wziął. Ziew. No i po trzecie, styl jest sztywny, ciężki do przebrnięcie i generalnie jego główną funkcją zdaje się być pokazanie, jak to autor sprawnie używa słownika synonimów. Do tego bohaterowie się całkowicie bezbarwni i nudni, a tempo ślamazarne. Generalnie był w tą książkę jakiś wysiłek włożony, no i sam koncept spoko. Daję 3, lekko na wyrost, ale też wydaje mi się, że może komuś innemu ta powieść przypaść do gustu.