Marie Majerová

W młodości związana z ruchem robotniczym i społeczną lewicą, co przywiodło ją w szeregi partii komunistycznej. Wychowała się w górniczo-hutniczym Kladnie, co otworzyło ją na problemy społeczne. Najpierw była anarchistką, aby w 1921 r. wstąpić do KSČ (Komunistická strana Československa – Czechosłowacka Partia Komunistyczna). Była redaktorką komunistycznego dziennika "Rudé právo".

W swoich utworach literackich Majerová opisywała świat poprzez pryzmat odczuwania zmysłami i sercem, chłonęła wrażenia z przyrody i cywilizacji. Z jej dzieł prześwituje instynktowna wiara w życie, które może być szczęśliwe i radosne. We wczesnych utworach, opowiadaniach i powieści (Povídky z pekla, Plané milování, Dcery země, Panenství(1907 r. powieść),dominuje tematyka życia uczuciowego kobiety, traktowana pod wpływem ówczesnej prozy psychologicznej. Za wielkie osiągnięcie przedwojennej prozy Majerovej uważa się Náměstí republiky (1914) - rozprawę z anarchizmem i pseudodemokracją. Za najdojrzalsze dzieło pisarki bywa uznawana napisana w 1935 roku powieść Siréna. Wiąże się ona z tradycją realistycznych kronik rodzinnych, powieści pokoleń, ukazujących szeroko zakrojony obraz przeobrażeń społecznych i różnorodnych zjawisk życia.