Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pisząc o tej książce warto oddzielić jej temat (teoria poliwagalna) od samej treści książki i jej formy. Teoria przedstawiona w książce jest bardzo ciekawa, odświeżająca i warta uwagi, szczególnie uwagi tych, którzy zainteresowani są psychologią/psychiatrią itp. Jest ona także w książce wyłożona w sposób dość przystępny. Na tyle, by większość czytelników zrozumiała. I na tym koniec pochwał. Sama książka jest zbiorem wywiadów z twórcą teorii poliwagalnej, czyli Stephenem Porgesem, poprzeplatanymi jego własnym komentarzem lub mini esejami. Jedyne wrażenie jakie miałem czytając te wywiady, to odczucie czytania ulotki/broszury reklamującej narzędzia wykorzystywane w terapii opartej o teorie poliwagalną, a do których prawo ma jedynie Porges (dostęp oczywiście sprzedaje na swojej stronie internetowej - sprawdziłem). Wspomniane wywiady ułożone są w sposób chaotyczny. Wiele zagadnień powtarza się wielokrotnie (i nie chodzi tu o dydaktyczną zasadę repetitio est mater studiorum). Mam wrażenie, że całość podwalin teorii poliwagalnej można by wyłożyć na 3-4 stronach. Mówiąc w skrócie: straszne wodolejstwo. Acha, żeby było jasne - w podtytule książki jest słowo "przewodnik". Nie dajcie się nabrać - ja nie znalazłem żadnych instrukcji, porad, zaleceń, wskazówek przydatnych w pracy terapeutycznej.