Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy zadawano mi pytanie, odpowiadałam szorstko, starałam się nie patrzeć ludziom w oczy. Pomagały mi w tym książki. Podczas długich podróży autobusem (...)odrywam się od lektury tylko po to, by wbić wzrok w jakiś punkt na horyzoncie. Łatwo jest kontemplować nieskończoność: wystarczy nigdy nie tracić jej z oczu.

Miałeś rację, nie umarłam, nie naprawdę. Można umrzeć i żyć jeszcze długo

Wybierając samotne życie, w którym nikt nie może decydować za mnie, stworzyłam sobie warunki, żeby mieć całkowitą władzę.