Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Konrad Piasecki reprezentuje starą dobrą szkołe dziennikarską. Szanuje rozmówców, nawet gdy się z nimi ścina i wytyka ich merytoryczne błędy. Rozpoczynał karirę w siermiężnych czasach gdy w Polsce rodziła się demokracja, zawsze udawało mu się znaleźć w centrum wydarzeń. Rozumie, jak ważną rolę w polskim życiu społecznym odgrywa internet i media społęcznościowe, aczkolwiek ubolewa nad brutalizacją języka, falą hejtu, z którą nie wiadomo jak sobie poradzić. Wykazuje nadużycia i zagrożenia związane z półprawdami, przekrętami, fake newsami.Prawda neistety się zdewaluowała, jak i szczerość czy bezkompromisowość. Z nostalgią oowiada o autorytetach, które podziwiał, wydarzeniach dzięki którym skrystalizowały się jego poglądy. Wspomina spektakularne debaty, wywiady z głowami państwa, wzloty i upadki polityków. Komentuje wydarzenia jakie relacjonował, czy w których brał udział. Porusza grube sprawy jak lustrację, odwołanie rządu Olszewskiego, agenta Bolka. Niestety szukający afer czy drugiego dna, węszący jakieś smrodki oraz złaknieni niedyskrecji na temat gwiazd czytelnicy będą zmuszeni obejść się smakiem, bo żadnych obrazoburczych treści czy jeremiad na obóz rządzący/lewicę/ opozycję nie znajdziemy. Ukazuje piękno swojego zawodu, zagadnienia etyczne, cele, które przyświecały u w karierze. Daje dużo materiału do refleksji. Mądre ciepłe opowieści o wielkich Polakach, wydarzeniach, polaryzacji społeczeństwa.