Najnowsze artykuły
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant1
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
- ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszyKonrad Wrzesiński18
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Grzegorz Brona
3
7,3/10
Pisze książki: fantasy, science fiction, astronomia, astrofizyka
Polski urzędnik państwowy, przedsiębiorca i nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk fizycznych, od 2018 do 2019 prezes Polskiej Agencji Kosmicznej.
W latach 1995–1999 uczęszczał do XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie. W latach 1999–2004 studiował na Wydziale Fizyki na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 2004–2007 odbywał na tejże uczelni studia doktoranckie. W 2007 (po 2,5 roku studiów doktoranckich) na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego obronił pracę doktorską z zakresu fizyki wysokich energii pt. „Produkcja hadronów i polaryzacja gluonów w nukleonie w oddziaływaniach μ-N w doświadczeniu COMPASS w CERN”, po czym rozpoczął pracę w Instytucie Fizyki Doświadczalnej UW. W 2017 otworzył przewód habilitacyjny. Habilitację Uniwersytetu Warszawskiego uzyskał w 2018 roku na podstawie rozprawy pt. „Forward Physics – a new window on high energy interactions. Results from Large Hadron Collider Run 1 data taking obtained with Compact Muon Solenoid experiment”.
W 2008 ukończył podyplomowe studia MBA w technologiach informatycznych na Wyższej Szkole Handlu i Finansów Międzynarodowych im. Fryderyka Skarbka w Warszawie. Jest współautorem kilkuset artykułów naukowych publikowanych w periodykach naukowych takich jak „Physical Review Letters”, „Nuclear Instruments and Methods” i „Nature". Uczestnik i prelegent kilkudziesięciu konferencji naukowych m.in. w USA, Francji, Japonii, Brazylii, Rosji, Tajwanie, Włoszech.
Od 2009 do 2011 pracował w Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych CERN, gdzie odpowiadał za oprogramowanie detektorów promieniowania oraz zarządzanie jednym z zespołów badawczych pracujących przy Wielkim Zderzaczu Hadronów. Został współzałożycielem (2012) i wiceprezesem, a od 2015 do 2018 był prezesem zarządu firmy Creotech Instruments S.A. działającej w branży kosmicznej.
Od 2015 roku zasiada w Radzie Polskiej Agencji Kosmicznej. 12 marca 2018 powołany na stanowisko prezesa tej instytucji przez Premiera Mateusza Morawieckiego. W marcu 2019 złożył rezygnację z tej funkcji.
W latach 1995–1999 uczęszczał do XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie. W latach 1999–2004 studiował na Wydziale Fizyki na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 2004–2007 odbywał na tejże uczelni studia doktoranckie. W 2007 (po 2,5 roku studiów doktoranckich) na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego obronił pracę doktorską z zakresu fizyki wysokich energii pt. „Produkcja hadronów i polaryzacja gluonów w nukleonie w oddziaływaniach μ-N w doświadczeniu COMPASS w CERN”, po czym rozpoczął pracę w Instytucie Fizyki Doświadczalnej UW. W 2017 otworzył przewód habilitacyjny. Habilitację Uniwersytetu Warszawskiego uzyskał w 2018 roku na podstawie rozprawy pt. „Forward Physics – a new window on high energy interactions. Results from Large Hadron Collider Run 1 data taking obtained with Compact Muon Solenoid experiment”.
W 2008 ukończył podyplomowe studia MBA w technologiach informatycznych na Wyższej Szkole Handlu i Finansów Międzynarodowych im. Fryderyka Skarbka w Warszawie. Jest współautorem kilkuset artykułów naukowych publikowanych w periodykach naukowych takich jak „Physical Review Letters”, „Nuclear Instruments and Methods” i „Nature". Uczestnik i prelegent kilkudziesięciu konferencji naukowych m.in. w USA, Francji, Japonii, Brazylii, Rosji, Tajwanie, Włoszech.
Od 2009 do 2011 pracował w Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych CERN, gdzie odpowiadał za oprogramowanie detektorów promieniowania oraz zarządzanie jednym z zespołów badawczych pracujących przy Wielkim Zderzaczu Hadronów. Został współzałożycielem (2012) i wiceprezesem, a od 2015 do 2018 był prezesem zarządu firmy Creotech Instruments S.A. działającej w branży kosmicznej.
Od 2015 roku zasiada w Radzie Polskiej Agencji Kosmicznej. 12 marca 2018 powołany na stanowisko prezesa tej instytucji przez Premiera Mateusza Morawieckiego. W marcu 2019 złożył rezygnację z tej funkcji.
7,3/10średnia ocena książek autora
299 przeczytało książki autora
443 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Człowiek. Istota kosmiczna
Grzegorz Brona, Ewelina Zambrzycka-Kościelnicka
7,9 z 195 ocen
595 czytelników 42 opinie
2019
Forward Physics - a new window on high energy interactions
Grzegorz Brona
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
2018
Najnowsze opinie o książkach autora
Ku gwiazdom. Antologia Polskiej Fantastyki Naukowej 2021 Marcin Przybyłek
6,6
Zbiór Polskiej Fundacji Fantastyki Naukowej z okazji setnej rocznicy urodzin Stanisława Lema. Tytuł zbieżny z kiepską powieścią Harry'ego Harrisona (nie polecam).
12 krótkich opowiadań, do których napisano aż dwa wstępy, plus dwa mini-eseje tematyczne. Pochodzą od laureatów dorocznego konkursu literackiego Fundacji z 2020 roku, oraz autorów "z dorobkiem" (?),dobranych przez redakcję wedle własnego uznania.
Przyznam szczerze, że w obu tych kategoriach nazwiska mówiły mi równie mało. Może to i lepiej, bo dzięki temu tomik był wolny od zmurszałego dziaderstwa, przekleństwa polskiej fantastyki od głębokich lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku do dziś.
Opowiadania miały spory rozrzut tematyczny i stylistyczny. Od poważnych dramatów, niektórych jakby pospiesznie wyrwanych (z poszarpanymi brzegami...) z jakiejś większej, space-operowej całości (?) po zabawnie humorystyczne. Ogólne wrażenie pozytywne i odświeżające, choć trochę psuły wrażenie:
Tekst tonący pod ciężarem wypełniającej go po brzegi wyszukanej terminologii matematyczno-fizycznej. Autor niewątpliwie dał popis specjalistycznej wiedzy słownikowej, ale mówię o jego dziele "tekst", bo "opowiadaniem" dałoby się go nazwać z pewnym trudem. Choć pomiędzy kwarkowo- bozonowo- kolapsowym bełkotem dało się jakoś tam mglisto wydedukować, iż zbyt hmm… *dogłębne* (?) modelowanie matematyczne (!) zjawisk kwantowych może doprowadzić do przebicia się z butami (n-wymiarowymi...) do cudzego wszechświata. No to może - ehem - uważajcie na tę wredną matematykę? Mnie tam już logarytmy zawsze wydawały się podejrzane...
Aż dwóch z dwunastu autorów zaczadziło do nieprzytomności rojeniami polsko-rosyjskiego "braterstwa", współpracy i miłości wszelakiej. Gdyby ktoś truł Wam o "profetycznym" potencjale fantastyki, zaśmiejcie mu się w twarz.
Najobrzydliwszy był drugi z nich, przepełniony bezbrzeżną, nieutuloną, i tragicznie nieodwzajemnioną miłością do komunizmu, Sowieckiego Sojuza i tzw. "przyjaźni polsko-radzieckiej". Mała próbka komicznie grafomańskiej, hardkorowo komunistycznej poetyki: "Zostawało tylko gołe jestestwo i cienka linia braterstwa łącząca z towarzyszami drogi." Z gęstwy analno-retentywnych detali technicznych wychodziło tyle, że alter-peerelowsko-sowieckie gieroje, beztroskim, nieustraszonym zawadiactwem z upodobaniem łamiący wszelkie zasady (apoteoza tupolewizmu...),zawsze ujarzmią nieprzyjazny kosmos i własny felerny ruski sprzęt na dokładkę. Huraa/urraa...
Takie zjawisko niby załapuje się na *fantastykę*, ale wyjątkowo odrażającą i oślizłą. W porównaniu z czymś takim, choćby rozedrgane macki ociekające śluzem wydawałyby się miłe, jak futerko kota. To jeden z paskudniejszych przypadków klątwy urodzenia w niewłaściwym miejscu i czasie.
Ostatnie z rozczarowujących opowiadań niby podążało za Lemowskim motywem przewodnim tego tomiku. Ale cóż z tego, że powierzchownie nawiązywało do genialnie błyskotliwej, mądrej, przenikliwej i głębokiej Podróży dwudziestej pierwszej, skoro w treści miało tylko parapsychiczno- quasi-religijne nonsensy? Dalej od wszystkiego, co stanowiło najcenniejszą wartość prozy Lema, już się nie dało.
Niemniej jednak - mimo powyższych zgrzytów - chyba jednak warto przeczytać ten zbiór.
Człowiek. Istota kosmiczna Grzegorz Brona
7,9
Autor naukowiec, znawca tematu, ona świetnie przygotowana merytorycznie dziennikarka. Musiało być dobrze. Czasami tylko uśmiech budziło naiwne pytanie dziennikarki. Przecież ona zna odpowiedź! Chce tylko żeby ktoś taki jaki ja, laik, usłyszał odpowiedź na to pytanie z ust fachowca. 😊 Wahadłowiec, prom kosmiczny, satelity, meteorologia, komunikacja, prognozy pogody, stabilność mostów, dane satelitarne, kosmiczne oko, lokalizacyjny system Galileo Unii Europejskiej a GPS Stanów Zjednoczonych, analog stacji kosmicznej i habitaty. Wiem więcej. Człowiek się stale uczy. 😀 Ze względów religijnych, kosmicznych kolonii nie zbudują katolicy, bo do tworzenia życia, jego podtrzymywania, wykorzystywana jest technologia i maszyny. Program Interkosmos, program badania kosmosu z orbity w latach 70-tych i loty załogowe w ramach tegoż. Hermaszewski na Salut6 , 27 czerwca 1978 roku ( ta stacja kosmiczna funkcjonowała przez pięć lat ) w locie na księżyc. Pojazdem odwożącym był Sojuz 30. Nowa Encyklopedia Powszechna PWN, 6 tomów, z 1997 roku , pod redakcją Barbary Petrozolin-Skowrońskiej, nazwiska „Hermaszewski” nie uwzględnia…… A jednak największe wrażenie zrobiło na mnie to co tu i teraz – usługi satelitarne, darmowy rozwój aplikacji i turystyka kosmiczna. Polecam bardzo.