Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie książki jest jej drugim pisaniem. Czytając książkę wnosimy do niej wszystkie swoje lektury, wszystkie swoje doświadczenia. Wnosisz swoją historię, przez co każdą książkę czytasz na ustalonych przez siebie zasadach.

Komedia to tragedia, która przytrafia się innym.

How can I live without her?' You did so for twenty-seven years, sir, and never missed her for a moment. 'I'm burning with the fever of love!' Then we're spared the expense of fires. 'I shall steal her away from her husband to live with me.' 'What do you propose to live on, sir?' 'Kisses,' he said distractedly. 'Embraces.' 'Well, you won't grow fat on that, sir; though she will. And then, more mouths to feed.

Wiedziałyśmy, że nic nie jest kwestią życia i śmierci z wyjątkiem życia i śmierci.

(...) miłość to pożądanie żywiące się niespełnieniem.

I lay in our wide bed accompanied by, a sleepless companion, my dark newborn curiosity.

She was like a piano in a country where everyone has had their hands cut off.

Życie nie dorastało do moich oczekiwań - syndrom madame Bovary. Zawsze wyobrażałam sobie rzeczy, które mogły się były wydarzyć zamiast, więc zawsze czułam się oszukana, zawsze niezadowolona.

(...) wszystkie dzieci, które mając do wyboru cnotę i wiedzę, zawsze wybiorą wiedzę, zawsze muszą się sparzyć.

...Tak, to miasto, St.Petersburg, kaprys tyrana, który zapragnął, by jego wspomnienie Wenecji przybrało kształt w kamieniu na bagnistym brzegu rzeki, gdzieś na końcu świata, pod najbardziej niegościnnym z nieb, to miasto, wznoszone cegła po cegle przez poetów, szarlatanów, awanturników i szalonych kapłanów, przez niewolników i wygnańców, to miasto nosi wspólne imię tego księcia i świętego, który dzierży klucze niebios... Petersburg,
miasto zbudowane z dumy, wyobraźni i pragnień...

Tak jak my sami jesteśmy, lub być powinniśmy.

...

Najtrudniejszą rolą na świecie jest naturalne zachowanie, czyż nie tak? Wszystko inne to sztuczki.

Oto jestem, chodzę tu i tam, jem posiłki, prowadzę rozmowy, kocham, nie dbam itd. Ale przez cały czas pociągam za sznurki moją własną kuklę, to ta kukła się rusza po drugiej stronie szkła. A ja obserwuję najwspanialsze przygody znudzonym
okiem agenta teatralnego, który z cygarem w ustach bierze udział w kolejnym przesłuchaniu. Strząsam popiół i pytam wydarzeń: - No i co jeszcze potraficie?

Fotografie to kęsy czasu, które można wziąć do ręki.