Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to jeden z tych przypadków, gdzie długość całości zaszkodziła. Zwykle jak to piszę, mam na myśli, że całość była zbyt rozwleczona, tu jest odwrotnie - "W pogoni za słońcem" jest zdecydowanie za krótkie, jak na przedstawioną fabułę. Autorka chciała chwycić zbyt wiele srok za ogon, w efekcie czego wyszedł tytuł pośpieszny, jakby telegraficznym skrótem pisany. Wątki i postacie pojawiają się i znikają, bez dokładnego wyjaśnienia co i jak. Starałam się czytać uważnie, ale rozwlekły początek i gnająca do przodu końcówka nie pomagały. Muszę się przyznać, że jak w pewnym momencie się zgubiłam, tak z trudem odnalazłam się na jakieś trzydzieści stron przed końcem. Tylko po to, by znów się zgubić na samej końcówce. Ale, co ciekawe, dzięki tej mandze zrozumiałam co mieli na myśli krytycy moich opowiadań. Czasami trzeba dodać kilka akapitów/stron wyjaśnienia, bo zbytnia enigma jest równie zła jak zwykła łopatologia. Mimo sympatii do gatunku i kreski, która mi odpowiadała, oraz ślicznej okładki (choć nijak nie pasującej do treści),umiarkowanie polecam.