Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wellejusz Paterkulus jest jednym z rzadziej badanych autorów starożytnych, a jego "Historia rzymska" często poddawana jest krytyce. Tymczasem A. Dziuba zwraca uwagę na niedoceniane do tej pory cechy pisarstwa Paterkulusa, który świetnie wpisuje się w literackie zamiłowania epoki cesarza Tyberiusza, a ponadto posługuje się bardzo oryginalnym stylem retorycznym. "Historia rzymska" stanowi pomost między zorientowaną na wydarzenia historiografią republikańską a skupiającą się na jednostkach (zwłaszcza władcach) historiografią epoki cesarskiej. Można więc powiedzieć, że Paterkulus jest prekursorem nowego, odpowiedniejszego dla nowych czasów podejścia do badań nad przeszłością Rzymu. Autorka bardzo dokładnie analizuje różne passusy tego dzieła i pokazuje, jak zręcznie posługiwał się starożytny historyk retoryką hołdującą zasadom brevitas i varietas. Książka jest cenna także z tego powodu, że pokazuje, jak bardzo niezły skądinąd polski przekład E. Zwolskiego spłaszcza strukturę retoryczną dzieła i nie pozwala docenić literackiego kunsztu Paterkulusa. Skończę tę krótką recenzję konstatacją, że starożytny historyk jest świetnym przykładem tego, że i żołnierz może dysponować niemałym talentem literackim. Tomasz Babnis