Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałem ją ekspresowo. Papież oczami fotografa. Wydawać by się mogło, że uboższa wersja Świadectwa. Ale nie. W oczach osoby zupełnie z poza świata kapłanów i sióstr zakonnych, papież jest pokazany jako przede wszystkim członek rodziny. Jak ojciec. Głowa, która jest spójna, bardzo zapracowana i bezkompromisowa w sprawach zasadniczych. Jednak bardzo kochająca. Uderzyło mnie, że pan Arturo otrzymywał propozycje sprzedania fotografii intymnych. A to z zamachu, a to ze szpitala. Takie ujęcia papieża na łopatkach w piżamie, albo we krwi. Taki tam, deal za kilka miliardów lirów (nie wiem, czy to dużo, ale przedstawione to zostało jako lukratywną grę ). Pan fotograf w jednej z opisanych transakcji, tak dotkną tą forsę, policzył i podziękował. Stwierdził, że przyjaźń z papieże jest dla niego ważniejsza niż jakieś miliony lirów. Kiedyś rozmawiałem z osobą, która uważała, że papież publicznie przepraszając zamachowcy - przegrał. Jednak tego typu książki pokazują mi, że co prawda był aktorem, ale nie grał tego kim był. Na prawdę od początku do końca żył tym "Nie lękajcie się". Że na prawdę wierzył w to co mówi, że jak jechał do jakiegoś państwa, to chciał widzieć i czuć jak i czym ludzie żyją, że temat osoby, to nie kolejna żonglerka pojęciami, ale żywe konkretne realia. Wielki polak. Wielki autor. Mamy 14 encyklik, niezliczoną ilość przemówień. Nie chcę tu zatrzymać się na poziomie jarania się kremówkami. Zachęcam do poważnego przemyślenia tego co mówił i wedle czego żył. Bo jak po nim nic, to co po nas będzie?