Wiktor Orzeł

"Możesz się upić piwem, możesz wódką, możesz likierem. Możesz się upić kobietą, możesz się wstawić wstrzemięźliwością, możesz się nawet naćpać idealnie skoszoną trawą, Bogiem, poezją. Ale w gruncie rzeczy chodzi o to, żeby być ciągle pijanym, w stanie ciągłego uniesienia." ⠀ Możesz wszystko, musisz tylko chcieć. ⠀ Kiedy zaczęłam czytać tę książkę, wydawała mi się dziwna i o niczym. Ale pędząc i gnając dalej w litery, słowa, zdania zaczęłam dostrzegać większy sens. Autor zmusza do refleksji i zadumy, a może odniosłam takie wrażenie, bo czytałam ją 1 listopada. Pochyla się nad życiem i wszystkim co jest naokoło. Tęsknota za normalnością, jakieś kłamstwa, narkotyki, alkohol... Gdzieś trzeba włączyć stop klatkę, przeanalizować to, co się wydarzyło, ale jednocześnie iść dalej, bo świat się nigdy nie zatrzymuje. W książce poznajemy losy Zenona i jego rodziny. Rodziny, która ma wszystko, a jednak każdemu czegoś brak. I tu znowu chwila zastanowienia... Czego mi brak? Podoba mi się styl pisania Autora u jestem pewna, że poznam inne Jego książki. A Wy czytaliście coś Wiktora Orła? Podzielcie się Waszym zdaniem w komentarzu. Jestem bardzo ciekawa.