Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu książek Elżbiety Cherezińskiej o Świętosławie, powieść Agaty Stopy mocno mnie rozczarowała. Przedstawiona w niej postać polskiej księżniczki (córki Mieszka I, siostry Bolesława Chrobrego),jest mniej wyrazista od tej, którą stworzyła Cherezińska. Może autorka chciała by jej bohaterka była bardziej ludzka - przez co wydaje się niestety trochę śmieszna, w swoich miłostkach i wierze w to, że choć jest córką jednego z ważniejszych w danym czasie władców Europy, może poślubić tego, kogo kocha, a nie tego kogo wybrał dla niej ojciec. Wydaje mi się, że Świętosława Cherezińskiej jest mocno stąpającą po ziemi kobietą swoich czasów. Znającą współczesne realia i choć idącą zgodnie z wolą rodzica, to jednak nie rezygnującą z własnej tożsamości i własnych pragnień. W odniesieniu do niej "Sławka" Stopy jest zagubioną dziewczynką, skupiającą się głównie na własnych miłostkach i tym czy mimo upływu lat wciąż może podobać się mężczyznom. Na dodatek całe całe życie nęka ją słowiańska zjawa-wiedźma. Trudno powiedzieć, która z nich jest bliższa historycznemu pierwowzorowi, bo o księżniczce, a później królowej Świętosławie, zwanej też Sigridą Storradą nie dowiadujemy się z kronik, a głównie ze skandynawskich sag i pieśni. Dodatkową wadą powieści A. Stopy jest jej naszpikowanie historycznymi wiadomościami - opisami stoczonych walk lądowych i morskich, opisami miast, kościołów i innych budowli z tego okresu. Autorka pokusiła się nawet o dokładny opis strojów z epoki. Wydaje mi się, że osoby chcące pozyskać takie informacje sięgają raczej po literaturę naukową traktującą o średniowieczu, a nie po powieści. Tu wystarczyłyby rysunki (których także mnóstwo jest w książce, choć to uważam za plus). Innymi słowy, "Sławka" mnie nie uwiodła, jednak postać Świętosławy jest tak interesującą, że każdemu, kto się nią zachwycił, poleciłabym przeczytać i "Świętosławę Królową Wikingów", bo być może ktoś będzie wolał "tę wersję" niezwykłej jak na owe czasy władczyni.