Jacek Suehiro-Wiciński

Ech, nie ma jak oceniać tej książeczki - sama w sobie jest reliktem czasów, w których ktokolwiek fatygował się jeszcze na drukowanie blogów z myślą o czytelnikach, którzy swoje ulubione wpisy chcą mieć w wersji książkowej. Kto dziś pamięta o takim kuriozum? Tokyobynight był moim ukochanym blogiem o Japonii - Jacek był już nieźle ugruntowanym gajdzinem na Wyspach, kiedy ja zaczynałam interesować się tym krajem; jego peregrynacje po Tokio i odkrywanie zakamarków stolicy były dla mnie quasi-przewodnikiem, takim oknem na egzotyczny i fascynujący świat. Kupiłam drukowaną wersję lata po tym, jak moja fascynacja okrzepła, a Jacek wrócił do Polski i porzucił blog, którego formuła chyba trochę się wyczerpała - i zrobiłam to głównie ze starego sentymentu. Doceniam nie japonofilskie zacięcie i szczerość, z jaką traktuje swoje doświadczenia ekspata, nie zawsze pozytywne. Nie jest to w żadnym razie źródło rzetelnej wiedzy, a i w kategorii "śliczne wspomnienia z pobytu" znalazłoby się kilka lepszych pozycji. Nie warto tracić na nią czasu - no, chyba że masz sentyment i książeczka będzie pamiątką z Twojej własnej przeszłości...