Raymond Buckland

Dziś serwuję Wam recenzję książki "Wielka księga komunikacji z duchami", którą napisał Raymond Buckland. Krótko o autorze: wychowany w wierze protestanckiej a dokładnie anglikańskiej, w wieku 12 lat zainteresował się spirytualizmem, uznawany za znawcę religii wicca a także wierzeń romskich, o czym świadczą jego napisane książki.. A przynajmniej tak się o nim mówi w tym gronie. Wracając do tematu: "Wielka księga komunikacji z duchami" to najprościej mówiąc naprowadzenie na temat zjawisk towarzyszących przy kontaktach ze zmarłymi a także wywołanych przez osoby będące łącznikiem między światami fizycznym i niematerialnym, czyli medium. I teraz co według mnie jest ok: Rozdziały zostały nazwane lekcjami gdzie po każdym z nich można odpowiedzieć na pytania sprawdzające utrwalając poniekąd to co się przeczytało. Miedzy rozdziałami jest poświęcona strona osobom, które miały styczność z medium lub za nie uchodzily, jeśli chce się zagłębić w temat to może ułatwić w poszukiwaniach kolejnych informacji. Duże zaplecze bibliograficzne co daje możliwość sprawdzenia tytułów samemu. Sama treść nie zaskoczyła mnie. Nie dowiedziałam się niczego nowego. Szeerrrooookii temat parapsychologii jest moim ulubionym, ale też niee traktujcie mnie jako wyrocznię. Dalej mówię co ze mną nie współgrało: Wydaje mi się, że autor chciał jakby zatrzeć granicę między magią a parapsychologią co wg mnie jest nieco krzywdzące dla jednej i drugiej strony. Z Treści o parapsychologii trudno by było wcisnąć do tego dzieła coś więcej niż tam zawarł, jednak mam wrażenie że pojęcia i ćwiczenia odnoszące się do rozwoju zdolności parapsychicznych są potraktowane po łebkach. Także to lepiej traktować jako mini drogowskaz. Do tego psychometria jest dziedziną psychologii nie parapsychologii. Tu przydałoby się zaznaczenie że chodzi o działanie parapsychiczne gdyż badania są różne, autor zaufał czytelnikowi znajomości pojęć. Co do mieszania: Autor na początku książki wspomina o czakrach które ułatwiają wizualizacje i medytacje, również wyjaśnia czym są, jednak nie z jakiego wierzenia pochodzą. Tyczy się to ćwiczenia wchodzenia w trans i przepływu "energii " - wszystko to można zrównać do formy wizualizacji. Ćwiczenia są łatwe do zrozumienia, intuicyjnie opisane, ale zakładają że każdy rozpozna różnicę między wizualizacją a transem. Ćwiczenie do jasnowidzenia nie podpasowało mi, ma się nijak do rozwijania tych zdolności. Informacje podane w tej części opisują przykład prostego ćwiczenia na wyobraźnie/wizualizację, to raczej odtwarzanie obrazu który się widziało. Spróbujcie stworzyć coś z niczego :) nie kopiując widzianych wcześniej obiektów. Dostrajanie psychometryczne pomagające w rozróżnianiu przedmiotów i podłączenie do tego do zdolności kontaktowania się z duchem jest dla mnie niepotrzebna i mija się z celem. Bardziej kojarzy się z szukaniem osob zaginionych za pomocą przedmiotu, który do tej osoby należał. Autor wspomina o opcji na fotografowania duchów oraz tego, że można zwizualizowac na nienaswietlonej kliszy obraz z umysłu - to drugie jest eksperymentem badającym działanie percepcji pozazmyslowej. Co wg mnie ma dowodzić, że łatwo o pomyłkę czy fałszerstwo uchwycenia ducha na kliszy. Autor Wspomina o Kardecu jako osobie nie posiadającej zdolności parapsychicznych, ale badającej zjawisko rozmów z duchami, zarzuca mu to że wybierał informacje, które pasowały do jego systemu wierzeń to co religia chrześcijańską, sam autor jak wcześniej pisałam udziela wskazówek do ćwiczeń z wierzeń dharmicznych. Mówi o mediach przy, których poruszają się stoliki bez jego dotykania, następnie opisuje jak wykonać własny stół do typtologii, gdzie wyjaśnia, że pierwszy kontakt i zjawisko przesuwania stukania stołu będzie zainicjowane przez mięśnie uczestników, które są kierowane przez ducha a dopiero potem bezpośrednio do przedmiotu - no to Nie przekonuje do wiarygodności, zwłaszcza że opisywane wcześniej sylwetki mediów w dużej mierze były oszustami, albo miały epizody oszustw. Idąc dalej, takie osoby z mojej strony od razu są skreślone i niewiarygodne. Po co oszukiwać, jeśli nic się nie dzieje, nie dodajesz efektów specjalnych. Dalszy ciąg marudzenia: Format - nieporęczny, okładka miękka utrudnia trzymanie. Ale to chyba domena tego wydawnictwa. Mam jeszcze jedną i jest takiego samego rozmiaru. Strony ozdobione szarym marginesem, a tekst rozmiaru który właśnie dobrze by się trzymał w dłoniach. Gdyby nie ten fikuśny dodatek można by zmienić rozmiar książki i problem trzymania rozwiązany. Mnóstwo cytatów które czasami nie wnoszą nic do tematu który czytasz. I do tego cytaty umieszczone czasami do polowy strony co utrudnia czytanie głównego tekstu. Koniec końców, takie 6/10 dla początkujących spoko, ale uważajcie na wcześniej omówione pułapki z ćwiczeniami.