Dana Spiotta

Zdumiewające jak wielką rolę w naszym życiu odgrywa obraz. To, co widzimy służy nam do oceny świata oraz innych ludzi. Nawet, gdy nie widzimy drugiej osoby np. rozmawiając przez telefon i tak sobie ją wizualizujemy w naszej podświadomości. Za pomocą obrazu, np. oglądając film, możemy przenieść się wyobraźnią w inne miejsce, doznać ukojenia. Zdają sobie z tego sprawę bohaterki książki. Dwie z nich Meadow i Carrie rozwijają swoje pasje filmowe i realizują się zawodowo w świecie kina. Trzecia bohaterka wykorzystuje dźwięk do zwodzenia swoich rozmówców. Są odwołania do znanych filmów sprzed lat oraz technik filmowania, a sama fabuła nie jest zbyt rozwinięta i przypomina bardziej film, w dodatku z rodzaju kina ambitnego gdzie samemu należy najpierw znaleźć pytania, które twórca postawił a następnie poszukać na nie odpowiedzi. Autorka chciała odwołać się do kinematografii, obnażyć ją i to według mnie jej się udało. Jako fanowi kina oraz z racji tego, że lubię zagłębiać się szczegółowo w postaci i je rozszyfrowywać książka mi się podobała, ale nie każdemu przypadnie do gustu. Nie ma tutaj fabuły, która by porwała czytelnika i sprawiła, że będzie się ciekawym każdej kolejnej strony. Przeniesienie filmu z rodzaju kina niezależnego na łamy książki to chyba trafne określenie dla „Niewinnych”.