Jesteśmy społecznością, która kocha książki

ANNA ERENC: słowo o sobie

Jestem... –właśnie nie wiem, kim jestem. Od kilku lat zadaję sobie to pytanie, by poznać istotę, której życiem żyję, by ją odkrywać, zapraszać do ujawnienia się i śmiałego mówienia swoim głosem, z głębi swego serca, bycia w swojej niepowtarzalnej formie. Wiem jedno: w pewnym momencie przebudziłam się do życia. Nie stało się to z dnia na dzień. Poszukiwania trwały przez lata, ale obudzenie pojawiło się jak promyk słońca po długiej, długiej nocy. Dlatego też rozumiem i pomagam tym, którzy pragną wyjść z poczucia bezsensu, załamania, z depresji. Przeszłam sama przez te doły i mroki, penetrowałam je przez lata i wiem, że są bramy, przez które można przejść, są wyjścia dające lekkość , nadzieję i otwierające, gdy wchodzi się w ich otwartość. Fascynuje mnie życie, jego nieprzewidywalność, jego magia. Uwielbiam głębokie i szczere rozmowy, spotkania pełne zaufania i szacunku. Miłuję muzykę Bacha, głos Stinga i B. Streisand, niektóre obrazy, kolory, zestawienia barw, nasycenie roślin deszczem, róże,wnętrza, tkaniny. Zachwycam się mistyką średniowiecza i fizyką kwantową. Kształciłam sie jako filolog (germanista),potem jako psycholog, trener rozwoju osobistego, ale wciąż czuję,że bliższa mi jest fizyk a, matematyka, jakaś geometria. Czytałam dzieła filozofów, teologów, myślicieli, by znaleźć sens. Pisać zaczęłam spontanicznie: „147 BRAM” i angl. wersja „147 GATES”, „12 Kroków. W czym jest ta siła...?”, „NOWE DNI”, „BORN for My Melody” i dopiero przyjaciółka zwróciła mi uwagę na to, że to lubię. Kiedy po przeczytaniu moich tekstów zapytała stwierdzając jednocześnie: „Ty lubisz pisać?”, odpowiedziałam sama zaskoczona tym faktem: „Tak, ja lubię pisać.” To było dla mnie odkrywcze.