Laura Łabno

Całość fabuły zdaje się przybierać tempo pędzącego konia, co zwykle powinno, przynieść chociaż odrobinę adrenaliny. Pierwsze trzydzieści stron może i pretenduje do miana tajemniczej opowieści, ale już cała reszta książki to lektor powielony z „Harry Potter”, i to bardzo. Piętnastoletni chłopak zostaje nagle osierocony, i bez żadnego wyjaśnienia odesłany do dalekiej rodziny. Miejsce do, którego trafia okazuje się być czymś zupełnie innym, aniżeli się spodziewał. Trafia do miejsca w którym szkoli się przyszłych czarodziejów. Żeby było mało zaskoczeń, nagle dowiaduje się, że posiada magiczne owe zdolności, oczywiście wrodzone, jakby inaczej. Równie przypadkowo, ma wielki talent w zdolnościach, których nigdy nie ćwiczył. Jakby jeszcze było mało czytelnikowi, okazuje się, że w szkole czai się na niego niebezpieczeństwo, które nie jest nazwane aż po ostatnie strony książki. Naturalnym rozwojem fabuły, Danny musi sam odkrywać poszczególne elementy układanki, która zaprowadzi Go do finału całej historii. Podczas tej przeprawy, musi stawić czoła własnym lękom, ale także marzeniom, które nie zawsze okazują się różowe. Schemat ten jest wykorzystywany przez niemal całą książkę, z oczywistym wątkiem czarnego charakteru, który akurat zastawił pułapkę właśnie na tego wyjątkowego chłopca. Przewidywalność do bólu, literacka onomatopeja. Pełna recenzja książki: http://moznaprzeczytac.pl/pan-zywiolow-laura-labno/