Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kontynuując wewnętrzną pracę nad sobą, którą muszę ukończyć, by ponownie stać się jedną całością, coraz lepiej zdaję sobie sprawę z tego, że wcale nie muszę rezygnować ze swojego cienia, by być kochającą i wrażliwą istotą ludzką. Mogę zdobywać i walczyć o swoje nienawiścią, ale wolę robić to z miłością. Ten proces ciągle trwa, ale już widzę, że zarówno obecne w mojej psychice światło, jak i cień mają coś mi do zaoferowania i że razem składają się na to, kim jestem. W miłości i intymności, jakie daje mi moje wewnętrzne światło, odnajduję radość. A w sile, determinacji i samozachowawczym instynkcie, jakie zapewnia mi mój wewnętrzny cień, odnajduję bezpieczeństwo. Są chwile, w których osiągam zrozumienie tego, że w tej syntezie- w tym pięknym paradoksie, jakim jest poczucie bycia chronionym dzięki życiu z otwartym sercem- tkwi prawdziwa siła.