Konkurs został rozwiązany, ze zwycięzcami skontaktowaliśmy się w wiadomości prywatnej.

Konkurs został rozwiązany, ze zwycięzcami skontaktowaliśmy się w wiadomości prywatnej.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

"Mamy do rozdania 15 podwójnych kodów na seans „Był sobie pies 2” do wykorzystania w sieci Cinema City w terminie 04.10 – 17.10.2019."

4.10 to już dzisiaj. Kiedy można w takim razie spodziewać się rozstrzygnięcia konkursu?

"Mamy do rozdania 15 podwójnych kodów na seans „Był sobie pies 2” do wykorzystania w sieci Cinema City w terminie 04.10 – 17.10.2019."

4.10 to już dzisiaj. Kiedy można w takim razie spodziewać się rozstrzygnięcia konkursu?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moje psy rozbawiają mnie każdego dnia. A to na spacerze kiedy za wszelką cenę chcą obsikać wszystko i wszystkich. A to w domu - kiedy jest im gorąco czesto rozkładają się jak żaby na panelach. A ja łaskocze je w te drobne nóżki, na co one reagują pomrukami. Najbardziej rozczulają mnie kiedy wieczorem kładą mi łepek na ręku i po prostu na mnie patrzą. A ja na nie. Każdy nasz wspólny dzień jest taką śmieszną historią, bo nam nigdy nie jest nudno.

Moje psy rozbawiają mnie każdego dnia. A to na spacerze kiedy za wszelką cenę chcą obsikać wszystko i wszystkich. A to w domu - kiedy jest im gorąco czesto rozkładają się jak żaby na panelach. A ja łaskocze je w te drobne nóżki, na co one reagują pomrukami. Najbardziej rozczulają mnie kiedy wieczorem kładą mi łepek na ręku i po prostu na mnie patrzą. A ja na nie. Każdy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kilka lat temu, bedąc na wakacjach w Zwardoniu, przekonałam się, że życie może być pełne wrażeń  i niespodzianek:) Zawsze, gdy wybieraliśmy się z chłopakiem na wycieczkę górskimi szlakami, opowiadaliśmy sobie niestworzone historie o dzikich bestiach mieszkających w górskich lasach. Podkręcaliśmy atmosferę i mimo, że śmiechu było co niemiara, każdy z nas szedł, rozglądając się uważnie dookoła siebie. W pewnym momencie usłyszeliśmy dziwne trzaski i odgłosy, które w pierwszym momencie sprawiły, że stanęliśmy jak wryci, a chwilę potem krzyknęłam "wiejemy" i uciekaliśmy w takim popłochu, że prędkości mógłby pozazdrościć nam sam Bolt :) Niestety musieliśmy się zatrzymać, bo biegnąc, naciągnęłam sobie jakiegoś mięśnia. Mimo, że serce biło mi jak oszalałe, obejrzałam się za siebie i ... zobaczyłam malutkiego szczeniaczka, który biegł za nami, merdając radośnie ogonem. Zamurowało nas niesamowicie, ale w końcu wybuchnęliśmy śmiechem. Od tametego czasu jest z nami i wabi się Bolt.

Kilka lat temu, bedąc na wakacjach w Zwardoniu, przekonałam się, że życie może być pełne wrażeń  i niespodzianek:) Zawsze, gdy wybieraliśmy się z chłopakiem na wycieczkę górskimi szlakami, opowiadaliśmy sobie niestworzone historie o dzikich bestiach mieszkających w górskich lasach. Podkręcaliśmy atmosferę i mimo, że śmiechu było co niemiara, każdy z nas szedł, rozglądając...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Historia o tym jak powstała nowa rasa".
W życiu miałam tylko jednego psa, wabił się Karol, ze względu na to że jego matką była Diana. Był to pies unikatowy i był z naszą rodziną przez 18 lat. Pożegnaliśmy się z nim miesiąc temu. Od szczeniaka wszyscy zwracali uwagę na jego nietypowy i charakterystyczny krótki ogon. Niemal każdy na spacerze pytał "jaka to rasa? miał obcinany ogon?". Nie, po porostu taki naturalny urok. Pewnego roku na imieninach taty w odpowiedzi na rasę padała odpowiedź "Kusy Polski" i tak nasz kundelek stał się rasowy. Być może jedyny reprezentant tego gatunku. A Kusy Polski charakteryzowała się dodatkowo tym, że jeździł ze mną w koszyku na rowerze.

"Historia o tym jak powstała nowa rasa".
W życiu miałam tylko jednego psa, wabił się Karol, ze względu na to że jego matką była Diana. Był to pies unikatowy i był z naszą rodziną przez 18 lat. Pożegnaliśmy się z nim miesiąc temu. Od szczeniaka wszyscy zwracali uwagę na jego nietypowy i charakterystyczny krótki ogon. Niemal każdy na spacerze pytał "jaka to rasa? miał...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Uwielbiam koty, kocham ich spojrzenia, cudne futerko i przerażająco ostre pazurki, stopniowo wbijane w moje dłonie przy głaskaniu. U mojej babci były one zawsze. Kojarzę z dzieciństwa sławną kocicę: śliczną córkę rasowej kotki syjamskiej. Miała wyjątkowy charakter, humory, była uparta i przebiegła. Codziennie hojnie dzieliła się upolowanymi myszami, przeważnie jeszcze szybko biegającymi, ku przerażeniu moich dziadków. Do dziś w rodzinie opowiada się ze śmiechem, jak potrafiła doskonale strategicznie zdobyć jedzenie w trudnych czasach PRL-owskiego kryzysu. Scena typowa z kuchni mojej babci: gospodyni na stole przygotowuje obiad i zdobyte z kilku kartek żywnościowych kotlety schabowe. Kocica siedzi daleko od niej, na parapecie, pilnie patrząc za okno. Na pobliskiej blasze wszystko gotuje się i smaży. Babcia schyla się tylko, aby spod stołu wziąć miskę z tartą bułką do panierki. Podnosi głowę, a tu… brak sześciu schabowych! Kocica dalej siedzi, jak siedziała, po mięsie - ani śladu. :)

Uwielbiam koty, kocham ich spojrzenia, cudne futerko i przerażająco ostre pazurki, stopniowo wbijane w moje dłonie przy głaskaniu. U mojej babci były one zawsze. Kojarzę z dzieciństwa sławną kocicę: śliczną córkę rasowej kotki syjamskiej. Miała wyjątkowy charakter, humory, była uparta i przebiegła. Codziennie hojnie dzieliła się upolowanymi myszami, przeważnie jeszcze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Posiadam kota zwykły dachowiec podczas moich wakacji kotem zajmował się mój tata i przyzwyczaił go do wychodzenia na spacery. Teraz jak kot przynajmniej raz dziennie nie wyjdzie to stoi pod drzwiami ze smyczą i miauczy jakby mu się krzywda działa. A że kot jest kotem i rządzi twardą łapą całym domem to wiatr czy deszcz mu niestraszny na spacer trzeba iść choćby 5 min a idzie zima.zaczynam rozglądać się za kubraczkiem dla kotów.

Posiadam kota zwykły dachowiec podczas moich wakacji kotem zajmował się mój tata i przyzwyczaił go do wychodzenia na spacery. Teraz jak kot przynajmniej raz dziennie nie wyjdzie to stoi pod drzwiami ze smyczą i miauczy jakby mu się krzywda działa. A że kot jest kotem i rządzi twardą łapą całym domem to wiatr czy deszcz mu niestraszny na spacer trzeba iść choćby 5 min a...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rudy był kotem, który chodził swoimi drogami. Przyszedł niewiadomo skąd i postanowił zamieszkać na podwórku mojego dziadka. Nasze początki nie były obiecujące, ale gdy wreszcie udało nam się wypracować porozumienie to miałam pewność, że wyczekuje moich odwiedzin. Któregoś dnia idąc do dziadka z moją siostrą rozmawiałyśmy ze sobą; w pewnym momencie zobaczyłam, że Rudy idzie ścieżką w naszą stronę. Stanął jakieś 100 metrów przed nami i gdy nabrał pewności, że to my zaczął iść w stronę podwórka. Co jakiś czas się zatrzymywał i oglądał się za nami czy nadal idziemy. Mimo wołania nie zbaczał z drogi tylko szedł zawsze prosto na podwórko, spryciarz wiedział, że tam dostanie jeść. Przez lata wiedziałam, że jak tylko usłyszy mój głos to wyjdzie mi na przeciw i na wszelki wypadek zaprowadzi mnie do swojej miski :) Dobrze było mieć kocią ochronę na drodze.

Rudy był kotem, który chodził swoimi drogami. Przyszedł niewiadomo skąd i postanowił zamieszkać na podwórku mojego dziadka. Nasze początki nie były obiecujące, ale gdy wreszcie udało nam się wypracować porozumienie to miałam pewność, że wyczekuje moich odwiedzin. Któregoś dnia idąc do dziadka z moją siostrą rozmawiałyśmy ze sobą; w pewnym momencie zobaczyłam, że Rudy idzie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pewnego dnia mój emerytowany psiak (bo miał on 15 lat) przyczynił się do zadziwiającej sytuacji. Kiedy wystąpiła mała awaria w systemie wodnym potrzebna była pomoc specjalisty. Nic nie wskazywało że będzie to tak szokujące. Joker (bo tak wabił się psiak) został przypięty aby wpuścić hydrałlika. Zazwyczaj Joker jest spokojny i nigdy nie był agresywny. Kiedy hydrałlik przekroczył próg dom, a Joker poczuł jego zapach, zaczął nieopamiętanie szczekać i agresywnie warczeć. Byłam ździwiona jego zachowaniem. Nie rozumiałam o co mu chodzi ponieważ nigdy tak się nie zachowywał. Z czasem się uspokoił a przy okazji rozmowy w trakcie napraw dowiedziałam się szokującej wiadomości. Warto też dodać że Joker został przygarnięty od Pani która z powodu rodziny musiała oddać pieska. Koniec końców okazało się że przed przygarnięciem mieszkał w domu z dziedzmi które dokuczały mu i znęcały się na dnim. Po 14 latach Joker rozpoznał jednego z nich a był nim właśnie ten hydrałlik. Ździwienie jakie mnie przeszło było nie opisane. Nawet nie sądziłam żr po 14 latach pies może tak zapamiętać dokonane wobec jego czyny. To było tak samo niesamowite jak przygoda Beyli.

Pewnego dnia mój emerytowany psiak (bo miał on 15 lat) przyczynił się do zadziwiającej sytuacji. Kiedy wystąpiła mała awaria w systemie wodnym potrzebna była pomoc specjalisty. Nic nie wskazywało że będzie to tak szokujące. Joker (bo tak wabił się psiak) został przypięty aby wpuścić hydrałlika. Zazwyczaj Joker jest spokojny i nigdy nie był agresywny. Kiedy hydrałlik...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Często zabierałam mojego psa na "hasanie po lesie", żeby mógł się wyszaleć, wybiegać, wybrudzić i wymęczyć. Rzucałam mu patyki, a on biegał w wywieszonym jęzorem najszczęśliwszy na świecie. Spacerowaliśmy godzinkę, może dwie, wracamy do samochodu, a tu przykra niespodzianka: wybite okno i wyrwane radio. Zadzwoniłam na policję i kazali mi pojechać na najbliższy posterunek policji. Pojechaliśmy, czekamy na korytarzu, w końcu zostałam wezwana do pokoju, ale Pan Policjant rzucił tylko „z psami nie można”. Zostawienie go w samochodzie lub przywiązanie do drzewa nie wchodziło w grę. Więc Pan Policjant wezwał kolegę do opieki nad Maksem. Spisywanie zeznań trwało ponad 2 godziny, a szanse na odnalezienie sprawcy zerowe. Wyszłam na korytarz i zaczęłam szukać Maksa, zaglądałam do pokoi, aż w końcu trafiłam. Uwaga! Siedział w celi za kratkami! Ah, co to był za widok! Różowa miska z wodą, wielka kość do gryzienia, a Maksio leży zrelaksowany na plecach, a po brzuszku drapie go 2 mundurowych.

Często zabierałam mojego psa na "hasanie po lesie", żeby mógł się wyszaleć, wybiegać, wybrudzić i wymęczyć. Rzucałam mu patyki, a on biegał w wywieszonym jęzorem najszczęśliwszy na świecie. Spacerowaliśmy godzinkę, może dwie, wracamy do samochodu, a tu przykra niespodzianka: wybite okno i wyrwane radio. Zadzwoniłam na policję i kazali mi pojechać na najbliższy posterunek...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej