Wydawnictwo Albatros wie, jak wybierać najlepsze powieści, które sprawią, że czytelnikowi przebiegnie po plecach zimny dreszcz. W ich ofercie znajdziemy przecież książki takich uznanych autorów, jak Lee Child, Harlan Coben czy Stephen King.

Wysoki poziom od lat trzyma też John Grisham. W swojej najnowszej książce „Wyspa Camino” sięga po wątki romansowe, które splata z detektywistycznymi. Pierwsze recenzje mówią o umiejętnym połączeniu „Kodu Leonarda da Vinci” z Sherlockiem Holmesem – a wszystko to w świecie nielegalnych handlarzy białymi krukami. Czy antykwariusze mogą być bohaterami porywającej powieści? Księgarnia, szelest przewracanych kartek, usypiająca atmosfera… Nudno, prawda? A co, jeżeli ten spokojny, pokryty kurzem świat ma drugie oblicze? Pełne złodziei, handlarzy trefnymi białymi krukami, romansów, zdrad i spisków? Zaczyna się od skoku – przestępcy kradną z biblioteki Uniwersytetu Princeton manuskrypty, ubezpieczone na 25 milionów dolarów. Czy cokolwiek może łączyć ten brawurowy skok z niepozornym Bruce’em Cable’em, który prowadzi księgarnię w sennym miasteczku Santa Rosa na wyspie Camino? Niewielu ludzi wie, że Bruce prawdziwe pieniądze zarabia na handlu białymi krukami. Być może dowie się tego Mercer Mann, młoda pisarka z problemami finansowymi, wynajęta przez tajemniczą kobietę, aby poznała sekrety księgarza…

Doskonałe thrillery piszą także kobiety – tu przykładem może być bestsellerowy tytuł „Pozwól mi wrócić” B.A. Paris. Autorką, która potrafi świetnie budować napięcie, jest także Jenny Blackhurst, znana polskim czytelnikom z „Zanim pozwolę ci wejść” i „Czarownice nie płoną” (patronat Lubimyczytac.pl). Autorka jest dyplomowanym psychologiem – pewnie dlatego tworzone przez nią czarne charaktery są tak prawdopodobne, że wydają się być ludźmi z krwi i kości.

Najnowsza powieść nosi tytuł „Tak cię straciłam”. Emma wychodzi ze szpitala psychiatrycznego. Ma nową tożsamość. Niewiele pamięta z okresu poprzedzającego jej zamknięcie w ośrodku. Jak tam trafiła? Bliscy, policja, lekarze, wszyscy mówią, że Susan – tak miała wtedy na imię – zabiła Dylana. Swojego syna. Miał trzy miesiące.

Teraz, gdy Emma próbuje zacząć nowe życie, mroczna tajemnica sprzed lat przypomina o sobie szybciej, niż ktokolwiek mógł się spodziewać. Pewnego dnia otwiera list zaadresowany na swoje dawne nazwisko. Jest w szoku. W środku jest zdjęcie chłopca. Ma na imię Dylan. Co zrobi, by odzyskać swoje dziecko? Czy ma uwierzyć, że jej syn nie żyje? Kto mówi prawdę, a kto kłamie? Komu zależało, by obwinić ją o tę przerażającą zbrodnię? Co jeżeli tej zbrodni nie było? Emma musi cofnąć czas i dowiedzieć się, co tak naprawdę zdarzyło się przed laty. Może ufać tylko sobie.

Historia, w którą trudno uwierzyć? Taką jest też „Mam na imię Jutro” Damiana Dibbena – autora, którego nieograniczoną wyobraźnię polscy czytelnicy mieli już okazję poznać. Tytułowym bohaterem jego najnowszej książki jest wierny towarzysz, który podróżując przez różne krainy i lata, próbuje odszukać swego opiekuna. Jutro jest psem, który liczy sobie ponad 200 lat! Jego historię poznajemy w mroźny wieczór roku pańskiego 1815. Czuwa przy katedrze w Wenecji, mając nadzieję, że wreszcie pojawi się jego pan. Dawno temu właśnie tu się rozdzielili i tu mieli się spotkać. Minęły jednak lata, a po panu – lekarzu, chemiku i filozofie, z którym przemierzył całą Europę, odwiedzając królewskie dwory i pola bitwy – wciąż nie ma śladu. Pies wyczuwa jednak trop jego odwiecznego wroga. Porzuca więc w miarę bezpieczne schronienie i wyrusza w podróż w poszukiwaniu najbliższego mu człowieka. Wraz z nim poznamy nie tylko Wenecję, lecz także Wersal, Amsterdam czasów Złotego Wieku i brytyjskich władców na londyńskim dworze.

Na koniec coś dla tych, którzy fakty cenią bardziej od fikcji – nawet najbardziej wciągającej. „Ludzie. Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko” Toma Philipsa to literatura faktu inna niż większość. Autor opisuje najsłynniejsze i najbardziej spektakularne porażki w historii ludzkości – od upadku naszego praprzodka z drzewa, do najbardziej spektakularnych współczesnych klęsk gatunku ludzkiego.

W ciągu ostatnich siedemdziesięciu tysięcy lat, odkąd homo sapiens chodzi po Ziemi, przebyliśmy długą drogę. Sztuka, nauka, kultura, handel – w ewolucyjnym łańcuchu pokarmowym jesteśmy prawdziwymi zwycięzcami. Jednak po drodze przydarzyło nam się parę wpadek (autor określa je dosadniej). Od klęski ekologicznej na Wielkich Równinach Stanów Zjednoczonych w latach 30. XX wieku do walki z czterema plagami przewodniczącego Mao. Od pijanej w sztok armii austriackiej, która przypuściła atak na samą siebie, do supermocarstwa, które wybrało na prezydenta gospodarza programu telewizyjnego z gatunku reality show… Można dość bezpiecznie stwierdzić, że jako gatunek z wiekiem wcale nie stajemy się mądrzejsi.

artykuł sponsorowany