Ojej cóż za miła niespodzianka! Dziękuuuję pięknie!

Przy ostatnim punkcie wypowiedzi swita77 już się popłakałam ze śmiechu :)

Ojej cóż za miła niespodzianka! Dziękuuuję pięknie!

Przy ostatnim punkcie wypowiedzi swita77 już się popłakałam ze śmiechu :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

I nagle mój mały świat stał się o wiele piękniejszy... Dziękuję! Gratuluję wszystkim, zwłaszcza zaś switcie77 (mój typ!) oraz oliwce11.

I nagle mój mały świat stał się o wiele piękniejszy... Dziękuję! Gratuluję wszystkim, zwłaszcza zaś switcie77 (mój typ!) oraz oliwce11.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Staram się nie zazdrościć i gratuluję :)

Staram się nie zazdrościć i gratuluję :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dziękujemy za Wasze ogromne zainteresowanie konkursem! Wyłonienie laureatów było trudnym zadaniem i wielokrotnie z uwagą czytaliśmy Wasze komentarze. Przy ich ocenie postawiliśmy na niebanalność i pomysłowość, takie bowiem cechy powinny, naszym zdaniem, posiadać osoby dumnie noszące te jakże niebanalne koszulki.
A oto lista pięciu szczęśliwców:
swita77
Otwartym Tekstem
mayanel
oliwka11
Edyta Bujnowska

Wszystkim laureatom serdecznie gratulujemy.

Dziękujemy za Wasze ogromne zainteresowanie konkursem! Wyłonienie laureatów było trudnym zadaniem i wielokrotnie z uwagą czytaliśmy Wasze komentarze. Przy ich ocenie postawiliśmy na niebanalność i pomysłowość, takie bowiem cechy powinny, naszym zdaniem, posiadać osoby dumnie noszące te jakże niebanalne koszulki.
A oto lista pięciu szczęśliwców:
swita77
Otwartym Tekstem
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Podobno nie szata zdobi człowieka, lecz ileż byśmy stracili pozbawiając się, tych możliwości przemian, przeobrażeń, manifestacji swoich uczuć, poglądów, autorytetów… Och, z jaką radością zakładałoby się koszulkę z ukochanym autorem, z jaką dumą wypinałoby się pierś, żeby wszystkim pokazać: tak, chodzę z Mrożkiem/ Poświatowską/ Stachurą, śmiałabym się w duchu, a ruchy od razu nabierają gracji…

Mrożek – za niebanalny humor, prywatne słońce, które każdy z nas może sobie dzięki niemu kupić, za stworzenie świata, w którym „Tango” nie jest tańczone jedynie na „Weselu”, za magiczny „Powrót” na „Wyspę Róż”, za wszystkie „Małe listy” i duże „Zeszyty”, za „Słonia” i „Deszcz” i „Wodę” też.

Poświatowska – żeby wiedziała, że „wszystko pozostało tak samo”, że po niej zostało puste miejsce; z tą poetką - malarką słowa, jej szminki noszone w kieszeniach, (nie)rozcięte pomarańcze, nierozłączny pocałunek śmierci z miłością, za „Dzień dzisiejszy” i lata przyszłe, za życie, tęsknotę i nieśmiertelność

Stachura – za to, że kocham go jak głupia, jak wariatka chwytam się jego słów i oplatam nimi niczym ramionami, gdy fale bólu są coraz silniejsze, za jego niezliczone śmierci i moje kolejne powroty, za to, że nikomu nie pozwolił się zrozumieć i sam nikogo nie rozumiał, za jego strach i frustracje; by pokazać światu, że też czuł, że żył, że nie został zapomniany

…i wtedy wiem, że mogę jeszcze coś zmienić, że mogę udowodnić, że pomogę, udowodnię tym, którzy byli przede mną i tym, którzy jeszcze będą, że można odejść i pozostać na zawsze…

Podobno nie szata zdobi człowieka, lecz ileż byśmy stracili pozbawiając się, tych możliwości przemian, przeobrażeń, manifestacji swoich uczuć, poglądów, autorytetów… Och, z jaką radością zakładałoby się koszulkę z ukochanym autorem, z jaką dumą wypinałoby się pierś, żeby wszystkim pokazać: tak, chodzę z Mrożkiem/ Poświatowską/ Stachurą, śmiałabym się w duchu, a ruchy od...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przejmujące, niepokojące i nieodgadnione spojrzenie. Papieros w ręce. Wydatne usta w bezruchu. Nagle oczyma wyobraźni widzimy jak się rozchylają:
"...Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos
Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi..."
- Słyszymy.

ON - WOJACZEK RAFAŁ, poeta przeklęty za tragiczny,romantyczny, skandaliczny żywot, za niebanalną twórczość.
Aby pokazać, że jego słowo obchodziło i obchodzić będzie wielu.

Przejmujące, niepokojące i nieodgadnione spojrzenie. Papieros w ręce. Wydatne usta w bezruchu. Nagle oczyma wyobraźni widzimy jak się rozchylają:
"...Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos
Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi..."
- Słyszymy.

ON - WOJACZEK RAFAŁ, poeta przeklęty za tragiczny,romantyczny, skandaliczny żywot, za niebanalną twórczość.
Aby pokazać, że jego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

STANISŁAW PRZYBYSZEWSKI

Gdyż jego wizerunek noszony na piersi od razu będzie symbolizował wiele różnych przebytych dróg,wzlotów i upadków, a co najważniejsze nieodkrytą historię osoby, która zdecyduje się na taką koszulkę.

STANISŁAW PRZYBYSZEWSKI

Gdyż jego wizerunek noszony na piersi od razu będzie symbolizował wiele różnych przebytych dróg,wzlotów i upadków, a co najważniejsze nieodkrytą historię osoby, która zdecyduje się na taką koszulkę.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wydaje mi się, że skoro w pierwszej edycji królują mężczyźni-prozaicy, drugą - w myśl postulatów o parytetach i różnorodności - oddać należy we władanie kobietom-poetkom. Wszak fascynujących dam w polskiej literaturze nie brakowało a Maria Pawlikowska-Jasnorzewska i Halina Poświatowska dodatkowo czarowały urokiem i melancholią w spojrzeniu. Koszulkę z ich wizerunkami nosiłabym zatem w dni gdy czuję się piękna, gdy żaden niesforny kosmyk nie psuje fryzury a paznokcie błyszczą odcieniami czerwieni - nie chciałabym przecież wypaść blado... do tego jeszcze buty na obcasie by oderwać się nieco od ziemi i nie potrzebna mi mała czarna by uwodzić i zniewalać.

Wydaje mi się, że skoro w pierwszej edycji królują mężczyźni-prozaicy, drugą - w myśl postulatów o parytetach i różnorodności - oddać należy we władanie kobietom-poetkom. Wszak fascynujących dam w polskiej literaturze nie brakowało a Maria Pawlikowska-Jasnorzewska i Halina Poświatowska dodatkowo czarowały urokiem i melancholią w spojrzeniu. Koszulkę z ich wizerunkami...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Cyprian Norwid, bo:

Teraz siedzę w noc,
Z twoją myślą sam na sam,
Z białych kartek patrzą na mnie
Oczy twe,
Z uczciwości serca
Sądzą nas...
/Budka Suflera/

Cyprian Norwid, bo:

Teraz siedzę w noc,
Z twoją myślą sam na sam,
Z białych kartek patrzą na mnie
Oczy twe,
Z uczciwości serca
Sądzą nas...
/Budka Suflera/

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

po pierwsze:

Panie Bursa
Jest pan niegłupim i niebrzydkim chłopcem
Ofiarowujemy panu tę oto parę butów nr 42
Podpisano: Ludzkość

skoro nie parę butów, to choć koszulkę z Pańskim wizerunkiem...

iluż było w naszej polskiej tradycji tych, których określa się mianem poète maudit?
Andrzej Bursa bez wątpienia do nich należał - już za życia otaczała go zasłużona sława buntownika i nonkonformisty, która trwa do dziś - wielu wierzy, że popełnił samobójczą śmierć, choć współcześnie mówi się raczej o przyczynach bardziej prozaicznych - wrodzonej wadzie serca. a serce miał Bursa wrażliwe - pod maską cynizmu chowają się trafne spostrzeżenia, wykpione absurdy, niespodziewane pointy. stereotypy, pozory zostają w poezji Bursy roztrzaskane w drobny mak. podmiot liryczny bywa agresywny, częściej jednak - po prostu nie godzi się na panujący porządek świata. pozorna wulgarność - czy raczej dosadność Bursy - jest dystyngowana i pełna klasy.

niepozorny, szczupły chłopak, nieco przemądrzały, znający swoją wartość - taki obraz wyłania się ze wspomnień tych, którzy znali go z czasów szkolnych. student dziennikarstwa, nie potrafiący dopasować się do oczekiwań innych, zdecydowany na zmianę kierunku na bułgarystykę, później - nieuginający się poeta, znający swoją wartość, podchodzący z lekceważeniem do marnej pracy, mającej mu gwarantować pieniądze na utrzymanie - to też skrawki prawdy o nim. Bursa wymyka się łatwym ocenom; łatwość jest określeniem do niego niepasującym. każdy wiersz - to doza autentyczności, gorzka pigułka wrzucana do porannej kawy, kieliszek wódki i drwiący uśmiech, nie dający ci spokoju.

Bursa powinien spojrzeć na nas swym uważnym, krytycznym okiem. choćby z koszulki.



po drugie:

co się dzieje, gdy nauka i literatura podają sobie ręce?
powstaje (pełnowartościowe) science fiction - gatunek dający szerokie pole do popisu twórcy. pod przykrywką przyszłości łatwo skryć obserwacje dotyczące się świata współczesnego oraz ukazać zagrożenia, które niesie za sobą przyszłość; dobrze udokumentowana rzeczywistość powieściowa - za pomocą praw fizycznych, zasad logicznych, twierdzeń matematycznych - brzmi doprawdy autentycznie, nikt nie byłby w stanie pogardliwie wydąć ust w jednym, krótkim okrzyku lekceważenia bzdury.

w limes inferior czy paradyzji daje się zauważyć wpływ czasów, w których powstawały - ci, którzy żyli w tych czasach bez trudu rozpoznali absurdy egzystencji w komunistycznym państwie. lecz czy tylko? przekaz obydwu powieści jest bardziej uniwersalny - nie starzeje się, nie pozwala spać spokojnie bez myśli o jutrze. w tej pierwszej ukazane zostaje wynaturzone, klasowe społeczeństwo; znów okazuje się, że remedium na niesprawiedliwość społeczną nie jest dane człowiekowi. w doskonale kontrolowanej paradyzji wiedza ludzi o świecie jest niepełna - jednostek nie da się jednak całkowicie zniewolić, wi(e)dzą więcej, niż chcieliby ci, którzy próbują zamknąć im oczy.

jak widać, patent na antyutopię mają nie tylko Orwell czy Huxley, ale również - Janusz Zajdel.

po pierwsze:

Panie Bursa
Jest pan niegłupim i niebrzydkim chłopcem
Ofiarowujemy panu tę oto parę butów nr 42
Podpisano: Ludzkość

skoro nie parę butów, to choć koszulkę z Pańskim wizerunkiem...

iluż było w naszej polskiej tradycji tych, których określa się mianem poète maudit?
Andrzej Bursa bez wątpienia do nich należał - już za życia otaczała go zasłużona sława...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej