Jesteśmy społecznością, która kocha książki

niepokojąca opowieść, pełna czarnego humoru, w którymś momencie zupełnie traci rozmach. dość ciekawie rozpoczęte historie kończą się dość banalnie, a to, co wydawało się być historią mrocznych instynktów, niespełnienia, kompensacji, staje się przypowieścią z morałem i dobrym zakończeniem.
szkoda.

niepokojąca opowieść, pełna czarnego humoru, w którymś momencie zupełnie traci rozmach. dość ciekawie rozpoczęte historie kończą się dość banalnie, a to, co wydawało się być historią mrocznych instynktów, niespełnienia, kompensacji, staje się przypowieścią z morałem i dobrym zakończeniem.
szkoda.

nie pamiętam już, jak po raz pierwszy trafiłam na kanał Radzki na youtube, pamiętam za to, że charakterna i żywa Magdalena, pokazują swoje czerpiące z folku czy mody retro stylizacje i dająca sporo praktycznych wskazówek, zrobiła na mnie wystarczająco dobre wrażenie, bym wracała na jej kanał w miarę regularnie. gdy dowiedziałam się, że Radzka pracuje nad książką, oczekiwałam z niecierpliwością dnia premiery.

co dokładnie wpadło w moje łapki?
sama Radzka nazywa swoje dziełko poradnikiem modowo-sylwetkowym; w istocie otrzymujemy rzetelną książkę, na którą warto zwrócić uwagę w zalewie innych wydawnictw parających się tą tematyką. sam tytuł budzi uśmiech - pochodzi z czołówki Radzki, więc aż chce się go mimowolnie zanucić pod nosem. uwagę zwraca strona estetyczna tej książki - została wydana pięknie, można się zakochać od pierwszego wejrzenia; myślę, że ci, którzy Radzki nie kojarzą, mogą dać jej od razu pewien kredyt zaufania, ponieważ czuwała i nad tym, a po osobie zajmującej się modą można by oczekiwać właśnie dobrego gustu. każdy rozdział poprzedzają cudowne ilustracje Agaty Rek.
książka jest w gruncie rzeczy dosyć różnorodna - Radzka serwuje nam krótki przegląd trendów XX wieku, wylicza najbardziej znane akcesoria świata mody, roztacza swoją wizję ubrań przydatnych w każdej szafie, opowiada o materiałach czy wyjaśnia asocjacje budzone przez kolory. szczególnie ważną częścią jest - w moim odczuciu - rozdział traktujący o sylwetkach. Radzka dzieli je przejrzyście na cztery typy, dodając też typy "powiększone", czyli większe rozmiarem. jej charakterystyki są rzeczowe, zamiast miliona różnych - dostajemy cztery bazowe, ponadto Radzka nie bawi się rozdrabnianie sylwetki na pół tysiąca elementów, w zamian udziela wskazówek, które sprowadzają się do zbudowania harmonijnej sylwetki za pomocą odpowiednich ubrań - aż chce się jej rady od razu wprowadzić w życie.

tutaj dochodzimy do sedna: to dobra książka dla wszystkich kobiet, w szczególności tych, które odczuwają potrzebę zmian w swojej szafie, chcą się za nie zabrać z głową, a czują, że brak im potrzebnej wiedzy, dla tych, które potrzebują zebrania informacji w jednym miejscu (dla fanów Radzki są to rady Radzkiej w pigułce - zamiast szukać filmików z różnych okresów, mamy je zebrane w jednym miejscu). u Radzki sporo jest wyjaśnień, czemu dany fason jest korzystny dla danej figury, więc jest w stanie przekonać nawet najbardziej opornych na zmiany.

książka napisana jest bardzo żywym językiem, sama Radzka już we wstępie zaznacza, że jest vlogerką, więc na co dzień słowo mówione jest jej bliższe od pisanego. dla niektórych luźny styl może być wadą, dla innych zaletą, na pewno jednak język, którym się posługuje jest przejrzysty, nie pozostawia miejsca na wątpliwości. ja czułam się trochę, jakby doradzała mi dobra znajoma, a nie stylistka (sypiąca nakazami i zakazami).

Radzka dobrze radzi!

nie pamiętam już, jak po raz pierwszy trafiłam na kanał Radzki na youtube, pamiętam za to, że charakterna i żywa Magdalena, pokazują swoje czerpiące z folku czy mody retro stylizacje i dająca sporo praktycznych wskazówek, zrobiła na mnie wystarczająco dobre wrażenie, bym wracała na jej kanał w miarę regularnie. gdy dowiedziałam się, że Radzka pracuje nad książką,...

dawno wobec żadnej powieści nie miałam tak mieszanych uczuć.
z jednej strony, Kosmowska jest pisarką-gawędziarką w starym stylu, tworzy rozbudowaną opowieść, budzącą ciekawość. z drugiej, sięga po pewne klisze i stereotypy w kreowaniu postaci, które - nawet jeśli przetworzone - rodzą pytanie, czy bohaterowie stają się przez to bardziej wiarygodni, czy zupełnie papierowi. momentami razi naiwność Iwanki, ale za to Iwanka - znowuż - budzi sympatię czytelnika, chce się jej po cichu kibicować.
powieść nie pretenduje do miana głosu ludzi wyjeżdżających zarobkowo do "lepszego" świata, losy postaci są zbyt jednostkowe. niby pobrzmiewają tu pewne elementy życia każdego emigranta, ale mają one raczej za zadanie dodawać wiarygodności postaciom niż wywoływać dyskusję.
najbardziej zaskakuje zakończenie, powstaje pytanie, czy pozytywnie... niby gdzieś tkwiły momenty prowadzące do owej końcówki, jednak były tak niezauważalne, że czytelnik czuje się nabity w butelkę. niby jest spójne, łączy się z powieścią, ale zarazem - po tylu stronach emocjonalnego podglądania bohaterów - wydaje się być żartem.
warto przeczytać, by samemu się ustosunkować.

dawno wobec żadnej powieści nie miałam tak mieszanych uczuć.
z jednej strony, Kosmowska jest pisarką-gawędziarką w starym stylu, tworzy rozbudowaną opowieść, budzącą ciekawość. z drugiej, sięga po pewne klisze i stereotypy w kreowaniu postaci, które - nawet jeśli przetworzone - rodzą pytanie, czy bohaterowie stają się przez to bardziej wiarygodni, czy zupełnie papierowi....