Warto przeczytać tą książkę i chociaż troszkę zobaczyć jakie ciężkie życie miały nasze prababki i babki. Nie jestem fanką reportaży ale na ten warto było poświęcić czas. Ciekawy, przejmujący, prawdziwy. Polecam!!!

Warto przeczytać tą książkę i chociaż troszkę zobaczyć jakie ciężkie życie miały nasze prababki i babki. Nie jestem fanką reportaży ale na ten warto było poświęcić czas. Ciekawy, przejmujący, prawdziwy. Polecam!!!

Świetny reportaż.

Świetny reportaż.

Świetna książka. Historia tak daleka i tak bliska jednocześnie, której pozostałości wciąż jeszcze daje się zaobserwować w otaczającej Polsce.

Świetna książka. Historia tak daleka i tak bliska jednocześnie, której pozostałości wciąż jeszcze daje się zaobserwować w otaczającej Polsce.

jedna moja babka trzymała swoje chłopki krótko.

natomiast druga była podobno (do urodzenia) chłopczycą. Nie wiem, czy to się kwalifikuje na chłopkę.

Nigdy się nie poznały.

jedna moja babka trzymała swoje chłopki krótko.

natomiast druga była podobno (do urodzenia) chłopczycą. Nie wiem, czy to się kwalifikuje na chłopkę.

Nigdy się nie poznały.

Bardzo ciekawa książka o kobietach, które żyły w bardzo trudnych czasach. Polecam przeczytać każdej kobiecie i nie tylko :)

Bardzo ciekawa książka o kobietach, które żyły w bardzo trudnych czasach. Polecam przeczytać każdej kobiecie i nie tylko :)

Dla mnie jest to książka wybitna
Otworzyła mi oczy na wiele spraw, zachowań, uzupełniła o zrozumienie historie opowiadanych przez moją Mamę, ciocię, ojca
Siła kobiet jest niewyobrażalną
Pierwszy raz w życiu poczułam dumę, że jestem kobietą

Dla mnie jest to książka wybitna
Otworzyła mi oczy na wiele spraw, zachowań, uzupełniła o zrozumienie historie opowiadanych przez moją Mamę, ciocię, ojca
Siła kobiet jest niewyobrażalną
Pierwszy raz w życiu poczułam dumę, że jestem kobietą

Wszyscy już dawno przeczytali Chłopki, a ja dopiero teraz. I to, pomimo faktu, że z radością rozpoznałam autorkę jako znajomą z książki "Służące do wszystkiego", która to książka (i autorka) podobała mi się niezwykle. Sądząc po tamtej pozycji, wiedziałam, że mogę się spodziewać dobrej lektury.
A jednak moja relacja z tą książką okazała się dosyć skomplikowana. Zaczęło się od ocen najbliższych czytających osób, z których jedna polecała z zachwytem, druga natomiast odrzuciła z komentarzem, że nie jest w stanie czytać o najgorszej odsłonie polskiego społeczeństwa, zabobonach, przesądach, magicznej religijności czy zwykłej głupocie. Dwie bardzo różne i skrajne reakcje, co jednocześnie zachęciło mnie do samodzielnego sprawdzenia czy mi się spodoba, ale też odrobinę spowodowało, że obawiałam się swojej reakcji. Wybrałam audiobooka czytanego przez Marię Peszek, lecz gdy wysłuchane miałam ponad 25% stwierdziłam, że mimo świeżo odkrytej miłości do audiobooków, to jest książka, którą muszę przeczytać. Mało tego, muszę ją przeczytać w wersji tradycyjnej, papierowej, a nie cyfrowej. A dodatkowo, muszę ją sobie kupić, po pierwsze aby nie czekać w obłędnie długiej kolejce w bibliotece publicznej, po drugie - po prostu chcę ją mieć na własność. Po nabyciu w drodze prezentu imieninowego od czytającej osoby z rodziny zaczęłam czytać od początku i tak to jakoś trwało, że dopiero teraz jestem po lekturze.
I rzeczywiście, potwierdził się talent autorki do przedstawiania w zajmujący sposób historii, z których niejeden zrobiłby flaki z olejem, do wyszukiwania niezwykłych materiałów źródłowych (gazety, poradniki, ankiety, pamiętniki, świadectwa szkolne, dokumenty notarialne, dokumenty kuratoriów szkolnych, monografie wsi, wspomnienia rodzinne wielu rozmówców i inne) i prezentacji znalezionych informacji w przystępny, przyjazny i atrakcyjny sposób. Brawo.
Jeśli chodzi o temat przewodni, czyli historię naszych babek, to nie czytałam tego jako nowości, odkrycia, objawienia. Większość, jeśli nie wszystkie, kwestie zaprezentowane w książce znałam z opowieści babci Broni (rocznik 1908) oraz mamy (rocznik 1944),co nie zmienia faktu, że książka podobała mi się bardzo. Co najbardziej mnie w niej poruszyło ? Trzy rzeczy. Po pierwsze, rola kościoła katolickiego w powstrzymywaniu wszelkiego postępu na wsi, ambicji, aspiracji i potrzeb kobiet wiejskich, sprowadzania wszystkiego do niewłaściwego, grzesznego postępowania i pogodni za nowinkami, próżnością, zbytkiem. Minęło 100 lat od historii opisywanych w książce, a przekaz KK nic się nie zmienił, z tym, że wszystko (no, prawie) z czym walczyli 100 lat temu stało się normą i musieli się z tym pogodzić oraz zaakceptować, a niczego ich to nie nauczyło. Po drugie, fakt, że rodzina tak bałwochwalona przez ten sam KK, że tak silna, mocna, ostoja religijności i wszelkich cnót, w rzeczywistości i w przeważającej większości była patologicznym układem zorganizowanym z chciwości lub pobudek wyłącznie materialnych, z wykorzystywaną kobietą, lekceważonymi i wykorzystywanymi dziećmi oraz leniwym, dbającym wyłącznie o swoje potrzeby, ograniczonym umysłowo i tyranizującym wszystkich ojcem. Oraz po trzecie, że to, do czego doszłam sama drogą poszukiwania odpowiedzi, dlaczego i w jaki sposób moja cudowna babcia, dobra dla wszystkich, dbająca i pomagająca wszystkim, miała mocno antysemickie poglądy, znalazło potwierdzenie w książce. Wyszło mi, że musiała je wynieść z przedwojennego kościoła, nie ma innej opcji , nie było żadnego zdarzenia, które mogłoby uzasadnić te przekonania i oto jeden z rozdziałów tej książki potwierdził kompletnie moje przypuszczenia.

Wszyscy już dawno przeczytali Chłopki, a ja dopiero teraz. I to, pomimo faktu, że z radością rozpoznałam autorkę jako znajomą z książki "Służące do wszystkiego", która to książka (i autorka) podobała mi się niezwykle. Sądząc po tamtej pozycji, wiedziałam, że mogę się spodziewać dobrej lektury.
A jednak moja relacja z tą książką okazała się dosyć skomplikowana. Zaczęło się...

Bardzo ważny głos naszych babek i prababek. Ukorzenia, pozwala wiele zrozumieć.

Bardzo ważny głos naszych babek i prababek. Ukorzenia, pozwala wiele zrozumieć.

Takiej książki chyba jeszcze nie było. Ogrom materiału, rzetelność podejścia, przyprawiająca o zawrót głowy bibliografia czynia z tej książki właściwie monografię. Jedna z niewielu książek, ktore naprawdę chcę mieć na półce! (Zwykle czytuje ebooki i na tej formie poprzestaję).

Takiej książki chyba jeszcze nie było. Ogrom materiału, rzetelność podejścia, przyprawiająca o zawrót głowy bibliografia czynia z tej książki właściwie monografię. Jedna z niewielu książek, ktore naprawdę chcę mieć na półce! (Zwykle czytuje ebooki i na tej formie poprzestaję).

teraz czyta moja mam i tata i wszyscy pod wrażeniem

teraz czyta moja mam i tata i wszyscy pod wrażeniem