Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) wyraz timszel - możesz - daje prawo wyboru. Kto wie, czy to nie najważniejsze słowo na świecie. Mówi ono, że droga jest otwarta. Przenosi odpowiedzialność na człowieka (...) Przecież to daje człowiekowi wielkość, czyni go równym bogom. Bo w swej słabości i brudzie, w morderstwie własnego brata ma zawsze to wielkie prawo wyboru. Może wybrać swoją własną drogę, stanąć do walki i zwyciężyć.

(...) wyraz timszel - możesz - daje prawo wyboru. Kto wie, czy to nie najważniejsze słowo na świecie. Mówi ono, że droga jest otwarta. Przenosi odpowiedzialność na człowieka (...) Przecież to daje człowiekowi wielkość, czyni go równym bogom. Bo w swej słabości i brudzie, w morderstwie własnego brata ma zawsze to wielkie prawo wyboru. Może wybrać swoją własną drogę, stanąć do wa...

- Miłość ma wiele twarzy- mówi Iris. – Czasami jest oderwana od życia jak latawiec bez sznurka, wiesz, że odlatuje do nieba, ale nie próbujesz go złapać, żeby nie wypuścić z rąk innych, ważniejszych rzeczy.

- Miłość ma wiele twarzy- mówi Iris. – Czasami jest oderwana od życia jak latawiec bez sznurka, wiesz, że odlatuje do nieba, ale nie próbujesz go złapać, żeby nie wypuścić z rąk innych, ważniejszych rzeczy.

Maybe growing up means disappointing the people we love.

Maybe growing up means disappointing the people we love.

CHCĘ! Poza tym słowo „chcę” wyrażało właśnie utracone przeze mnie ludzkie cechy. Po prostu nie wiedziałem już, czego chcę. Nie potrafiłem dokonać wyboru, tonąłem po uszy w niezdecydowanej dwoistości. Niczego nie robiłem po prostu dlatego, że żadnej rzeczy nie chciałem. Gdzie się we mnie podziało owo proste, czyste, bezpośrednie, tak bardzo ludzkie i dziecięce „chcę”? […] Nie potrafię już chcieć. Zabiłem w sobie ten dar. Czuję jedynie, że muszę zrobić to, powinienem zrobić tamto, że spodziewają się po mnie tego czy tamtego, że to mój obowiązek postąpić w jakiś sposób, że jestem zobowiązany doprowadzić jakąś sprawę do końca, że wymaga się ode mnie, bym spełnił zawsze to, czego ludzie ode mnie chcą. […] Najgorsze jest to, że pozwoliłem innej serii nakazów zawładnąć sobą. Rzeczom korzystnym. I znów chodziło nie o to, co chciałem, lecz o to, co było korzystne w mojej sytuacji. „Korzyść”. Słowo wypisane na grobie naszego pokolenia. Ludzie robią to, co korzystne. Zwłaszcza ja.

CHCĘ! Poza tym słowo „chcę” wyrażało właśnie utracone przeze mnie ludzkie cechy. Po prostu nie wiedziałem już, czego chcę. Nie potrafiłem dokonać wyboru, tonąłem po uszy w niezdecydowanej dwoistości. Niczego nie robiłem po prostu dlatego, że żadnej rzeczy nie chciałem. Gdzie się we mnie podziało owo proste, czyste, bezpośrednie, tak bardzo ludzkie i dziecięce „chcę”? […] Nie po...

My heart is too bruised and I want to keep the pain as a reminder. I don’t want sunlight on it. I don’t want it to heal. Because if it does, I might be tempted to use it again.

My heart is too bruised and I want to keep the pain as a reminder. I don’t want sunlight on it. I don’t want it to heal. Because if it does, I might be tempted to use it again.

They tried to stop me. They said it wasn't worth my life, but I said that it was my life, and it was up to me to decide what it was worth. I said I was going to go and either I was going to die or I was going to get a better life.

They tried to stop me. They said it wasn't worth my life, but I said that it was my life, and it was up to me to decide what it was worth. I said I was going to go and either I was going to die or I was going to get a better life.

Mieszkają w całej Polsce. Są w twoim bloku, twojej klasie, pracy. Siedzą z tobą w przychodni. Jadą z tobą tramwajem. Nie radzą sobie z nałogiem. Jesteśmy tacy sami. Identyczni. Nie ma między nami żadnej różnicy, wybieramy tylko inne rodzaje broni, żeby przestać czuć, żeby zapomnieć o sobie i o tym, jak bardzo wszystko źle robimy, jak bardzo nie potrafimy sobie poradzić, jak bardzo jesteśmy najgorszymi ludźmi na świecie.

Mieszkają w całej Polsce. Są w twoim bloku, twojej klasie, pracy. Siedzą z tobą w przychodni. Jadą z tobą tramwajem. Nie radzą sobie z nałogiem. Jesteśmy tacy sami. Identyczni. Nie ma między nami żadnej różnicy, wybieramy tylko inne rodzaje broni, żeby przestać czuć, żeby zapomnieć o sobie i o tym, jak bardzo wszystko źle robimy, jak bardzo nie potrafimy sobie porad...