Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Andrzej Pilipiuk urodził się w 1974 roku. z wykształcenia jest archeologiem, a z zamiłowania pisarzem, publicystą, historykiem i poszukiwaczem meteorytów. W wieku trzynastu lat postanowił zostać pisarzem. Jego debiutem było opowiadanie „Hiena” - otwierającym cykl opowieści o losach Jakuba Wędrowycza.
Paweł Koćko ma szesnaście lat, niezwykle wkurzającą nauczycielkę i brak planów na wakacje. Na pierwszy rzut oka to zwykły nastolatek, który wiedzie zupełnie zwyczajne życie. No może oprócz tego, że stracił pamięć i pamięta tylko to co działo się w przeciągu czterech lat, ma kocie oczy, psi węch i lubi od czasu do czasu skubnąć trawę.
Pewnego dnia bohater musi opuścić kraj, zapomnieć o Pawle Koćko i stać się Tomaszem Paczenko. Razem ze swoim przyjacielem Maćkiem Wędrowyczem (wnuczkiem słynnego Jakuba Wędrowycza) zamieszkuje w rozpadającej się chacie, uczy się robić bomby, poznaje wiele atrakcyjnych dziewczyn, stara się przeżyć i przypomnieć sobie co działo się cztery lata temu.
„Ucieczka” jest napisana w formie pamiętnika Tomasza Paczenko w czasach 1986-2004, gdzie trzecia wojna światowa wydaje się nieunikniona. Książka jest napisana prostym językiem, przez co przyjemnie i szybko się ją czyta. Czytając tą powieść można by powiedzieć, że uśmiałam się za wszystkie czasy. Pilipiuk ma ogromne poczucie humoru, co można wywnioskować po zabawnych sytuacjach, wypowiedziach, na które co jakiś czas możemy się natknąć.
Pomysł na książkę był niezwykły, podziwiam wyobraźnie pana Andrzeja, jak i jego osobę. Jedną z wad było to, że gdy przerywałam czytanie, to miałam ochotę już do niej nie wracać. Mam co do niej mieszane uczucia, z jednej strony wydaje mi się fajna, lekka, ale z drugiej uciążliwa. Mimo to myślę, że większości z Was przypadnie do gustu.
7/10

Andrzej Pilipiuk urodził się w 1974 roku. z wykształcenia jest archeologiem, a z zamiłowania pisarzem, publicystą, historykiem i poszukiwaczem meteorytów. W wieku trzynastu lat postanowił zostać pisarzem. Jego debiutem było opowiadanie „Hiena” - otwierającym cykl opowieści o losach Jakuba Wędrowycza.
Paweł Koćko ma szesnaście lat, niezwykle wkurzającą nauczycielkę i brak...

Do przeczytania tej książki przekonała mnie ciekawa okładka i opinia Jacka Drewnowskiego, którą możemy przeczytać na tylnej okładce.
Artur i Myrtle mieszkają razem z ojcem w kosmicznym domu, gdzieś na orbicie tuż za księżycem. Art jest głodnym przygód chłopcem, a Myrtle bardzo irytującą dziewczynką, która stara się być dobrze wychowaną damą.
Pewnego dnia otrzymują list od pana Webstera- sławnego naukowca, który chce ich odwiedzić. Wszyscy domownicy są podnieceni myślą, że ktoś taki jak on zawita do Larklight. Niestety pan Webster okazuje się gigantycznym pająkiem, który razem ze swoimi pachołkami atakuje domowników dotychczas spokojnego domu. Art. i Myrtle zostają zmuszeni uciec z domu i zostawić ojca czekającego na pożarcie. Wsiadają do rakiety i tak zaczyna się ich niebezpieczna przygoda po niezbadanych zakątkach eteru.
Autor miał wspaniały pomysł na spisanie swojej alternatywnej wizji XIX wieku. Spodobał mi się jego styl pisania. Książka jest formą pamiętnika Artura, ale można znaleźć też fragmenty z pamiętnika panienki Myrtle. Jednym z licznych plusów tej powieści jest wartka akcja, cały czas coś się dzieje. Bardzo spodobał mi się również bonus w postaci rysunków, którymi opatrzył książkę David Wyatt.
Ta czarująca opowieść o kosmicznych przygodach dwójki rodzeństwa zaczarowała mnie i wyraźnie pobudziła moją wyobraźnie. Książkę polecam i dorosłym i dzieciom. Mile spędzony czas gwarantowany!

Do przeczytania tej książki przekonała mnie ciekawa okładka i opinia Jacka Drewnowskiego, którą możemy przeczytać na tylnej okładce.
Artur i Myrtle mieszkają razem z ojcem w kosmicznym domu, gdzieś na orbicie tuż za księżycem. Art jest głodnym przygód chłopcem, a Myrtle bardzo irytującą dziewczynką, która stara się być dobrze wychowaną damą.
Pewnego...

Ela to dziewczynka, która wiedzie życie typowej nastolatki. Mieszka z kochającą i troskliwą babcią, chce w przyszłości zostać aktorką, ma miłych sąsiadów i mogłabym tak wymieniać i wymieniać. Niestety życie nie jest takie piękne jakby się mogło wydawać. Bohaterka nie wie kim jest, ani kim jest jej rodzina. Pewnego dnia babcia Eli mówi jej o liście, który otrzymała od Czerwonego krzyża. Czerwony krzyż m.in. zajmuje się prowadzeniem poszukiwań i ustalaniem losów ofiar wojennych (w tym II wojny światowej) i prowadzeniem poszukiwań humanitarnych.

Wystarczy jeden list, żeby wywrócić kogoś życie do góry nogami. Sanela (bo takie jest pełne imię Eli) dowiaduje się, że ma siostrę, ciocię i mnóstwo kuzynek, które przez ten cały czas próbowały ją odnaleźć. Dziewczynka nareszcie czuje, że wszystko będzie dobrze, bo ma swoją siostrę i rodzinę, którą bardzo kocha.

Zanim zaczęłam czytać tą książkę miałam na ciele dreszcze, bo spodziewałam się, że jest to wzruszająca historia, która na długo pozostanie w mojej głowie. Jednak przeliczyłam się. Początek był niezwykle nudny i monotonny. Z każdą stroną oczy kleiły mi się coraz bardziej, ale uparcie próbowałam przebrnąć przez to coś. Jedyną motywacją była myśl, że za chwile akcja zacznie się rozkręcać i książka porwie mnie niczym rwąca rzeka. Niestety nic takiego się nie stało. Jedynie pod koniec, gdy Ela była już ze swoją siostrą, zaczęłam czytać z zainteresowaniem, nawet się wzruszyłam. Szkoda, że dopiero wtedy.

Może Was zaciekawiłaby ta książka od samego początku, niestety w moim przypadku tak nie było. Jedyne co spodobało mi się w książce i zainteresowało był wątek o rodzinnym domu Eli- Sarajewie, a także II wojnie światowej, która miała tam miejsce. W wojnie zginęło ponad 10 500 osób, praktycznie wszystkie budynki zostały zniszczone lub uszkodzone. Mnóstwo rodzin zostało rozdzielonych i po dzisiejszy dzień nie odnalazły się. Sarajewo zostało odbudowane, ale nadal można spotkać zaminowane tereny na obrzeżach miasta.
Podsumowując książkę polecam tym, którym strasznie się nudzi i kompletnie nie mają co czytać. O ile dobrniecie do połowy książki to może zaintryguje Was Sarajewo, tak jak mnie.

Ela to dziewczynka, która wiedzie życie typowej nastolatki. Mieszka z kochającą i troskliwą babcią, chce w przyszłości zostać aktorką, ma miłych sąsiadów i mogłabym tak wymieniać i wymieniać. Niestety życie nie jest takie piękne jakby się mogło wydawać. Bohaterka nie wie kim jest, ani kim jest jej rodzina. Pewnego dnia babcia Eli mówi jej o liście, który otrzymała od...