Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Sporządziłeś testament? – zapytała. - Nie ma takiej potrzeby – odpowiedział. – Połamali moją szczoteczkę do zębów. Nie mam niczego. - Co to za uczucie? - Paskudne. Lubiłem ją. Długo mi służyła. - Nie o to pytałam...

- Sporządziłeś testament? – zapytała. - Nie ma takiej potrzeby – odpowiedział. – Połamali moją szczoteczkę do zębów. Nie mam niczego. - Co to za uczucie? - Paskudne. Lubiłem ją. Długo mi służyła. - Nie o to pytałam...

- Właśnie wezwałem dwa ambulansy - oznajmił i zmierzył spojrzeniem Reachera. Reacher nie zareagował. - Mo że mi pan wytłumaczyć, dlaczego musiałem wezwać dwa ambulansy? - zapytał Holland. - Bo się po ślizgnąłem - odparł Reacher. - Co takiego? - Na lodzie. - Taka jest pańska wersja? Że się pan po ślizgnął i na nich wpadł? - Nie. Poślizgnąłem się, zadając cios większemu facetowi. To osłabiło siłę uderzenia. Gdybym się nie po ślizgnął, nie wzywałby pan dwóch ambulansów. Wzywałby pan jeden ambulans i jeden karawan.

- Właśnie wezwałem dwa ambulansy - oznajmił i zmierzył spojrzeniem Reachera. Reacher nie zareagował. - Mo że mi pan wytłumaczyć, dlaczego musiałem wezwać dwa ambulansy? - zapytał Holland. - Bo się po ślizgnąłem - odparł Reacher. - Co takiego? - Na lodzie. - Taka jest pańska wersja? Że się pan po ślizgnął i na nich wpadł? - Nie. Poślizgnąłem się, zadając cios większemu facetowi....

Nic nie jest zbyt pilne w porównaniu z kawą.

Nic nie jest zbyt pilne w porównaniu z kawą.

- Mogę ci przysłać tych trzech pozostałych typków ze specjalną wizytą. - Oszczędź sobie benzyny i wyślij ich od razu do szpitala.

- Mogę ci przysłać tych trzech pozostałych typków ze specjalną wizytą. - Oszczędź sobie benzyny i wyślij ich od razu do szpitala.

Chyłka opuściła komendę, osłaniając oczy przed padającym z nieba upierdliwym białym puchem. W jej osobistym rankingu elementów natury, które powinny zostać zakazane, tylko jedna rzecz była gorsza niż śnieg. Mróz.

Chyłka opuściła komendę, osłaniając oczy przed padającym z nieba upierdliwym białym puchem. W jej osobistym rankingu elementów natury, które powinny zostać zakazane, tylko jedna rzecz była gorsza niż śnieg. Mróz.

Czarne bmw X5 przemknęło po moście nad Białym Dunajcem, po czym opuściło rondo ostatnim zjazdem, kierując się ku nowoczesnemu, pełnemu przeszkleń budynkowi lokalnej policji. Tuż przed nim samochód zjechał na parking pozbawiony jakiegokolwiek szlabanu czy innych utrudnień. – Był zakaz wjazdu – odezwał się pasażer. – Nie widziałam. – Stał po lewej stronie przy wjeździe. – Wydawało ci się. – Chyba niezbyt… – To pomyliłeś znaki. – Rzeczywiście, bo to duże czerwone kółko z bielą w środku bardzo łatwo pomylić z innym. Siedząca za kierownicą prawniczka posłała mu krótkie, acz wiele mówiące spojrzenie. – Nie będę stawiać iks piątki na ulicy – ucięła. – Jeszcze jakiś psychol z ciupagą nam ją obije. Kordian Oryński pozwolił sobie tylko na ciche, niemal nie do wychwycenia westchnienie. Potem wysiadł w milczeniu z auta, przeciągnął się i powiódł wzrokiem po fasadzie budynku. – Nie wygląda źle – ocenił. – Po naszej wizycie będzie wyglądać gorzej – rzuciła Joanna Chyłka, ruszając prosto w kierunku wejścia. – Chodź.

Czarne bmw X5 przemknęło po moście nad Białym Dunajcem, po czym opuściło rondo ostatnim zjazdem, kierując się ku nowoczesnemu, pełnemu przeszkleń budynkowi lokalnej policji. Tuż przed nim samochód zjechał na parking pozbawiony jakiegokolwiek szlabanu czy innych utrudnień. – Był zakaz wjazdu – odezwał się pasażer. – Nie widziałam. – Stał po lewej stronie przy wjeździe. – Wydawał...

Tego wieczoru nie musiał spać na krześle. Zjedli deser i wypili kawę, powoli, swobodnie i bez pośpiechu, zdając się na to, co było nieuniknione, potem Chang podpisała czek, wstała, a gdy wstał i on, wzięła go pod rękę, jakby znali się od lat, i wyszli, powoli, swobodnie i bez pośpiechu. Zaczekali na windę, pojechali na górę i otworzyli drzwi. Potem było trochę szybciej, mniej swobodnie i bardziej pospiesznie. Chang, choć już nie nastolatka, wciąż była młoda, długonoga, ciepła, pachnąca, gładka, silna na tyle, że za bardzo jej nie przygniótł, i na tyle dobrze zbudowana, że nie musiał się o nic martwić. Bardzo mu się podobała, a on chyba podobał się jej. Potem trochę rozmawiali, a jeszcze potem zasnęła. On też i był to najlepszy sposób zasypiania, jaki znał.

Tego wieczoru nie musiał spać na krześle. Zjedli deser i wypili kawę, powoli, swobodnie i bez pośpiechu, zdając się na to, co było nieuniknione, potem Chang podpisała czek, wstała, a gdy wstał i on, wzięła go pod rękę, jakby znali się od lat, i wyszli, powoli, swobodnie i bez pośpiechu. Zaczekali na windę, pojechali na górę i otworzyli drzwi. Potem było trochę szybciej, mniej s...

Nie przepadam za bydlakami, którzy grożą niewinnym ludziom – oznajmił Reacher. – Powinienem wam za to połamać nogi. Facet się nadął. Raczej my połamalibyśmy tobie. Naprawdę? – odparł Reacher.

Nie przepadam za bydlakami, którzy grożą niewinnym ludziom – oznajmił Reacher. – Powinienem wam za to połamać nogi. Facet się nadął. Raczej my połamalibyśmy tobie. Naprawdę? – odparł Reacher.

Świadek zeznałby, że facet spadł z ławki. Po prostu zwalił się z niej na bok, wylądował na ziemi i leżał tam bez ruchu, ze zgiętymi nogami i rękami przy bokach. Zeznałby, że Reacher w ogóle się nie poruszył. A jeżeli już, to tylko z powodu jakiegoś tiku. Bo to nie był umyślny ruch. Tylko chwilowy skurcz w lewej ręce. Reacher odwrócił się do nowego. Etap negocjacji właśnie się zakończył. Nie będzie żadnych zmian w grafiku. Nie ujawnicie wymyślonych brudów na Rotha. I nie tkniecie palcem Hannah Hampton. Rozumiemy się? Żyła na czole faceta znowu zaczęła pulsować. Nie wiem, jakie masz plany, kolego, ale lepiej je odwołaj. Wyjedź z miasta. I to szybko. I tak zamierzałem wyjechać. Ale znam kogoś, kto tu mieszka. I pracuje w policji. Obaj służyliśmy w wojsku. Jeżeli wycieknie jakieś kłamstwo na temat Rotha, powie mi o tym. Jeśli coś się stanie pani Hampton, też mi powie. Wrócę. Znajdę was. I przeżyjecie najgorszy dzień swojego życia. Świadek zeznałby, że potem stało się coś bardzo dziwnego. Drugi facet też spadł z ławki. Też wylądował na ziemi bokiem i leżał bezwładnie jak lustrzane odbicie swojego towarzysza z drugiej strony. Świadek zeznałby, że tym razem Reacher też się nie poruszył. Na pewno nie umyślnie. Chociaż wydawało się, że znowu chwycił go skurcz. Tym razem w prawej ręce.

Świadek zeznałby, że facet spadł z ławki. Po prostu zwalił się z niej na bok, wylądował na ziemi i leżał tam bez ruchu, ze zgiętymi nogami i rękami przy bokach. Zeznałby, że Reacher w ogóle się nie poruszył. A jeżeli już, to tylko z powodu jakiegoś tiku. Bo to nie był umyślny ruch. Tylko chwilowy skurcz w lewej ręce. Reacher odwrócił się do nowego. Etap negocjacji właśnie się ...

Reacher mistrz konwersacji i podrywacz :) "– Mogę o coś spytać? – odezwała się z wahaniem Chang. – Oczywiście – odparł. – Czy my jemy kolację? – Tak jest napisane w menu. Na lunch podawali co innego, a do śniadania daleko. – Nie, miałam na myśli kolację jako przeciwieństwo czegoś na chybcika w przydrożnej restauracji. – Taką ze świecami i fortepianem? – Niekoniecznie. – Ze skrzypcami i paniami sprzedającymi róże? – pytał dalej Reacher. – Zależnie od okoliczności. – Coś w rodzaju randki? – W szerokim tego słowa znaczeniu. – Szczerze? – Wyłącznie – odparła Chang. – Gdybyśmy znaleźli wczoraj Keevera, gdyby wysiadł z pociągu albo potknął się w pszenicy i skręcił nogę, gdyby był głodny i spragniony, ale cały i zdrowy, na pewno zaprosiłbym panią na kolację i gdyby się pani zgodziła, właśnie byśmy ją jedli, dlatego myślę, że w pięćdziesięciu procentach można to tak zakwalifikować. – Tylko w pięćdziesięciu? – Nie znaleźliśmy Keevera. Więc po części wciąż jemy na przystanku. – Ale zaprosiłby mnie pan? – Bez dwóch zdań. – Dlaczego? – Bo chciałbym pójść na kolację z kimś takim jak pani. Chang umilkła. Milczała długo, pięć, sześć sekund, aż cisza stała się niezręczna. Wtedy powiedziała: – A ja przyjęłabym zaproszenie z tego samego powodu. – Znakomicie. – Więc niech pan pamięta. To jest kolacja. A nie hamburger w przydrożnym barze. To jest niepodważalny fakt, a nie hipoteza. – W takim razie dlaczego pani spytała? – Chciałam się upewnić, czy pan to rozumie.

Reacher mistrz konwersacji i podrywacz :) "– Mogę o coś spytać? – odezwała się z wahaniem Chang. – Oczywiście – odparł. – Czy my jemy kolację? – Tak jest napisane w menu. Na lunch podawali co innego, a do śniadania daleko. – Nie, miałam na myśli kolację jako przeciwieństwo czegoś na chybcika w przydrożnej restauracji. – Taką ze świecami i fortepianem? – Niekoniecznie. – Ze skr...

Jadłodajnia, choć czysta, przytulna i ładnie urządzona, była przede wszystkim miejscem pracy, gdzie z maksymalną prędkością wymieniano pieniądze na kalorie. Reacher usiadł przy dwuosobowym stoliku w prawym rogu, plecami do zbiegających się ścian, żeby widzieć całą salę".

Jadłodajnia, choć czysta, przytulna i ładnie urządzona, była przede wszystkim miejscem pracy, gdzie z maksymalną prędkością wymieniano pieniądze na kalorie. Reacher usiadł przy dwuosobowym stoliku w prawym rogu, plecami do zbiegających się ścian, żeby widzieć całą salę".