Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Takie książki trzeba lubić. Świat jest strasznie skomplikowany, masa postaci, a fabuła pokręcona jak korkociąg. Trzeba mieć jakieś cholernie wysokie IQ lub mieć stałe pod ręką Wikipedię, by zrozumieć wszystkie zawiłości. Chyba o to chodziło, ale dla mnie jest to bez sensu. Kolejne części mają znacznie lepsze opinie, więc spróbuję przejść dalej, ale na miłość boską, ta część była ciężka. Erikson kompletnie nie umie robić ekspozycji

Takie książki trzeba lubić. Świat jest strasznie skomplikowany, masa postaci, a fabuła pokręcona jak korkociąg. Trzeba mieć jakieś cholernie wysokie IQ lub mieć stałe pod ręką Wikipedię, by zrozumieć wszystkie zawiłości. Chyba o to chodziło, ale dla mnie jest to bez sensu. Kolejne części mają znacznie lepsze opinie, więc spróbuję przejść dalej, ale na miłość boską, ta część...

Trudno ocenić. Niektóre momenty są naprawdę dobre, inne słabe. Poboda mi się duża kreatywność widoczna w wielu miejscach, ale przesłania ją bardzo niezdrowe zainteresowanie Lewandowskiego seksem. W jednym miejscu opis dotarcia do portu, wyprawy w nieznane, buntu na statku i zatrymującej go epidemii choroby morskiej mają razem jakieś dwie strony, a opis seksu (i to jakiego! Jakbym tu to opisał, to by mnie chyba zbanowali) Ksina z jedną z pobocznych bohaterek, trzy. To mówi naprawdę wiele o tym, gdzie leżą priorytety autora.
I nie, temat buntu itd. bynajmniej nie są jakoś wystarczająco rozwinięte

Trudno ocenić. Niektóre momenty są naprawdę dobre, inne słabe. Poboda mi się duża kreatywność widoczna w wielu miejscach, ale przesłania ją bardzo niezdrowe zainteresowanie Lewandowskiego seksem. W jednym miejscu opis dotarcia do portu, wyprawy w nieznane, buntu na statku i zatrymującej go epidemii choroby morskiej mają razem jakieś dwie strony, a opis seksu (i to jakiego!...

Napisać o tej książce mógłbym dużo, ale wielu już to zrobiło i temat podsumowało nawet lepiej, niż ja bym mógł więc przejdę od razu do konkluzji: Autor swoje wie, pisze nieźle, tu i ówdzie ma ciekawe refleksje i warte zastanowienia się (choć i sprawdzenia) fakty, ale wszystko to jest tak zafiksowane na udowadnianiu, że to on ma rację w każdej kwestii, a wszyscy inni to bufony, idioci na piątym poziomie odrealnienia (cytat) i postkolonialna, postinteligencka, liberalno-arystokratyczna, zapatrzona w Unię Europejską banda debili. A smutna prawda jest taka, że by przekazać o czymkolwiek cokolwiek z sensem, najpierw trzeba mieć do tego kogoś lub czegoś szacunek - proste, ale prawdziwe. Inaczej człowiek gubi się w swych domysłach i swej żółci, a Pan Ziemkiewicz zrobił dokładnie to

Napisać o tej książce mógłbym dużo, ale wielu już to zrobiło i temat podsumowało nawet lepiej, niż ja bym mógł więc przejdę od razu do konkluzji: Autor swoje wie, pisze nieźle, tu i ówdzie ma ciekawe refleksje i warte zastanowienia się (choć i sprawdzenia) fakty, ale wszystko to jest tak zafiksowane na udowadnianiu, że to on ma rację w każdej kwestii, a wszyscy inni to...