Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek" zebrało wiele słów krytyki. Główny zarzut to źle skonstruowane postacie, nie zmusza czytelnika do interpretacji, przeczytałam gdzież też, że jest to "gejowski produkcyjniak" a tytuł "brzmi jak żywcem wzięty z okładek Grocholi". Nie powiem, żeby mnie to nie ruszyło, bo całą trylogię Gardela uważam za naprawdę dobrą, rewelacyjną. Tematyka jest trudna, to prawda, ale uważam, że Gardel sobie z nią poradził. Nie często czytam książki, które wzruszają mnie do łez a przy czytaniu "Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek" uroniłam ich naprawdę wiele.
Czytając ją czułam się jakbym była częścią ich "rodziny". Byłam świadkiem tych radosnych chwil ale także tych, których nie powinno być. Towarzyszyłam bohaterom kiedy cieszyli się pełnią życia i niestety, kiedy umierali. Zbyt wcześnie.
Oprócz intensywnych uczuć, które bez wątpienia wzbudza książka jej dodatkowym atutem jest tło historyczne, w którym autor przybliża nam środowisko gejowskie w Szwecji w latach 80-siątych i czas epidemii AIDS. Gardel podnosi kurtynę i ukazuję nam ten świat "od kuchni". Widzimy jak szwedzcy geje podchodzili do tego tematu, co czuli i jak się czuli, słysząc, że "to kara boska" albo, że przez epidemię natura próbuje naprawić błędy. Książka naszpikowana jest uczuciami i emocjami.
Czytając ją aż chce się krzyknąć "Miłość w czasach zarazy".

"Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek" zebrało wiele słów krytyki. Główny zarzut to źle skonstruowane postacie, nie zmusza czytelnika do interpretacji, przeczytałam gdzież też, że jest to "gejowski produkcyjniak" a tytuł "brzmi jak żywcem wzięty z okładek Grocholi". Nie powiem, żeby mnie to nie ruszyło, bo całą trylogię Gardela uważam za naprawdę dobrą, rewelacyjną....

Książka zapowiadała się naprawdę dobrze, jednak kluczowy aspekt książki, czyli wielka tajemnica głównej bohaterki, którą próbuje odkryć jej syn trochę rozczarował, jeżeli można użyć takie określenia. Naprawdę mnie to intrygowało i chyba po prostu liczyłam na coś "nie z tego świata".
Książka była trochę "do przewidzenia", ale nie była zła. Dobrze się ją czytało, nie nudziła a to jest chyba najważniejsze.

Książka zapowiadała się naprawdę dobrze, jednak kluczowy aspekt książki, czyli wielka tajemnica głównej bohaterki, którą próbuje odkryć jej syn trochę rozczarował, jeżeli można użyć takie określenia. Naprawdę mnie to intrygowało i chyba po prostu liczyłam na coś "nie z tego świata".
Książka była trochę "do przewidzenia", ale nie była zła. Dobrze się ją czytało, nie nudziła...

Książkę naprawdę przyjemnie się czytało. Jestem jednak zawiedziona, że w Polsce ukazały się tylko trzy pierwsze tomy.

Książkę naprawdę przyjemnie się czytało. Jestem jednak zawiedziona, że w Polsce ukazały się tylko trzy pierwsze tomy.