Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam wszystkie dostępne na polskim rynku książki Fannie Flagg i ta ( ex equo z "Zielonymi smażonymi pomidorami") zajmuje miejsce pierwsze. Wlewająca w serce optymizm historia o niezwykle żywiołowej starszej pani, która w skutek nieszczęśliwego wypadku zapada w śmierć kliniczną. Historia jest opowiedziana na dwóch płaszczyznach - pierwsza z nich to pobyt Elner w niebie - opisana jest tam wizja nieba, której jestem wyznawczynią. Każdy z ludzi po drugiej stronie znajdzie swoje własne niebo. Ja popłynę tam żaglówką przez jezioro. Druga płaszczyzna jest bardziej przyziemna - to reakcja otoczenia na stratę tej niezwykłej osoby. Kiedy czytałam tę książkę zaśmiewałam się łez - moją ulubienicą została z całą pewnością Norma Warren. Nie jest to tylko wzruszająca i optymistyczna historia. Jest to opowieść o radości życia, o miłości w rodzinie, o prawdziwej przyjaźni, o bezinteresownej dobroci. Znajdziemy tam doskonały przykład modnego ostatnio "slow- life'u". Uczmy się od Cioci Elner miłości do całego świata, niezachwianej pogody ducha. Niezależnie czy mamy 15, 30 czy 80 lat...

Przeczytałam wszystkie dostępne na polskim rynku książki Fannie Flagg i ta ( ex equo z "Zielonymi smażonymi pomidorami") zajmuje miejsce pierwsze. Wlewająca w serce optymizm historia o niezwykle żywiołowej starszej pani, która w skutek nieszczęśliwego wypadku zapada w śmierć kliniczną. Historia jest opowiedziana na dwóch płaszczyznach - pierwsza z nich to pobyt Elner w...

"Piekło jest tam, gdzie nic się nie gotuje i nikt nie czeka"

bardzo spodobała mi się ta fraza znaleziona w książce de Blasi.

Wydawać by się mogło że jest to książka o jedzeniu - ale to tylko pozory. Kanwą ksiażki jest pobyt autorki i jej męża w niewielkiej miejscowości w Toskanii. Tam właśnie oboje odnajdują spokój, radość codzienności i przyjaciół. Jest to opowieść o miłości, przyjaźni, małych i bardzo zżytych społecznościach, o historii lokalnej, ale także o przemijaniu.

Głównym bohaterem wbrew pozorom nie są autorka i jej mąż, a zapoznany w Toskanii starszy człowiek Barlozzo czyli Książę. On jest ich przewodnikiem, zarówno w sensie duchowym, jak i fizycznym.

Piękna, poetycka i niepozbawiona humoru opowieść, którą można się delektować.

Dla mnie jako miłośniczki języka włoskiego , ogromnym bonusem były wstawki w tym właśnie języku wyróżnione kursywą.

Ciekawe cytaty na zachętę:

(...) w pogoni za szczęściem nie odstrzegamy, ze najkrótszą drogą wiodącą ku niemu jest zwyczajne życie"

"Może to prawda, że życie jest pogonią za pięknem, za harmonią, któa powstaje, gdy zestawiamy ze sobą różne elementy.Być może życie to ciagłeposzukiwanie smaku."

Ps.

Mówi się - nie oceniaj książki po okładce - w tym przypadku dokonałam takiej oceny i jak się okazało okładka dokładnie komponuje się z wnętrzem książki.

Tytuł: Tysiąc dni w Toskanii

Tytuł oryginału: A Thousand Days in Tuscany
Autor: Marlena de Blasi
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Data wydania: 2009

"Piekło jest tam, gdzie nic się nie gotuje i nikt nie czeka"

bardzo spodobała mi się ta fraza znaleziona w książce de Blasi.

Wydawać by się mogło że jest to książka o jedzeniu - ale to tylko pozory. Kanwą ksiażki jest pobyt autorki i jej męża w niewielkiej miejscowości w Toskanii. Tam właśnie oboje odnajdują spokój, radość codzienności i przyjaciół. Jest to opowieść o...

Moje pierwsze zetknięcie z Jackiem Dehnelem, a raczej jego prozą, miało kilka lat temu, kiedy to przeczytałam zbiór jego opowiadań. Dlatego też z dużymi nadziejami zasiadłam do jego powieści. I naprawdę nie zawiodłam się: zwykła - niezwykła opowieść o świecie, który przeminął. Pozostaje jedynie w pamięci osób, które w nim żyły i niestety wraz z nimi znika na zawsze. Wspomnienia Babci głównego bohatera obejmują niemal cały XX wiek - jest to rodzaj sagi rodzinnej w anegdotach, fragmentach, które pozostały w pamięci staruszki. Tytułowa Lala, to właśnie Helena - babcia Jacka. Barwna postać, która jest osią fascynującej, dla mnie, opowieści o przeszłości. Jednak sama historia nie jest wg mnie najważniejsza - ja odnajduję tam opowieść o szacunku dla starszych, seniorów rodu. Obecnie starość jest passe - często starzy krewni są balastem. Mam nadzieję, że nie wszędzie. Kochajmy i szanujmy swoich dziadków, abyśmy byli dobry przykładem dla naszych dzieci i wnucząt.

Jacek Dehnel jest ode mnie starszy jedynie 2 lata - stąd mój podziw dla niego jako twórcy jest jeszcze większy. Nie poddał się modzie panującej wśród młodych pisarzy - nie znajdziemy u niego wulgarności, chamstwa, ordynarnego języka i obrazu świata. Jest klasyczny, ale absolutnie nie nudny.

Nie tylko ja go doceniam:) Najważniejsze wg mnie nagrody literackie dla Jacka Dehnela:

2005 - laureat Nagrody Kościelskich

Paszport polityki 2006 za "Lalę"

2008 tytuł Honorowego Ambasadora Polszczyzny przyznany przez Radę Języka Polskiego

Moje pierwsze zetknięcie z Jackiem Dehnelem, a raczej jego prozą, miało kilka lat temu, kiedy to przeczytałam zbiór jego opowiadań. Dlatego też z dużymi nadziejami zasiadłam do jego powieści. I naprawdę nie zawiodłam się: zwykła - niezwykła opowieść o świecie, który przeminął. Pozostaje jedynie w pamięci osób, które w nim żyły i niestety wraz z nimi znika na zawsze....