Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dwie kobiety.Dwie przeplatające się historie. Pragnienie dziecka i odrzucenie dziecka.Często w życiu zdarzało mi się zastanawiać ,dlaczego bywa tak,że ktoś kto nie powinien mieć dziecka, tyle się słyszy o pobiciach ma ich kilka a kobieta, rodzina która pragnie mieć dziecko żeby dać mu co najlepsze nie mogą. Takie to zawsze wydawało mi się niesprawiedliwe.
W książce Agaty Przybyłek poznajemy historię dwóch kobiet. Jedna w której bohaterka musi uporać się ze stratą dziecka,opisany jest ból i lęk jaki towarzyszy nawet na samą myśl o staraniu się o kolejne dziecko. I druga historia w której kobieta odrzuca swoje dziecko, nie spełniło niestety jej oczekiwań co do płci.Opisany ból dziecka spowodowany odrzuceniem,przedstawiony jest świetnie sposób myślenia tej małej dziewczynki.Ta historia pokazuje że ani miłość ojca, przyjaciół, najbliższej rodziny, nic nie jest w stanie zastąpić potrzeby bliskości i miłości matki.Jakie piętno odciska na całe życie poczucie odrzucenia przez tak ważną osobę jak mama.
Samo zakończenie jest szokujące i zaskakujące.Czy usprawiedliwieniem może być to co spotkało małą bohaterkę? Nie wiem, ja chyba go nie znajduję, mimo traumy którą przeszła.
Książkę czyta się szybko, są emocje, są tematy które zmuszają do zastanowienia się, przemyślenia, docenienia tego co się w życiu miało i ma ,są dobrze wykreowani bohaterowie i zakończenie którego się nie spodziewamy co bardzo lubię w książkach

Dwie kobiety.Dwie przeplatające się historie. Pragnienie dziecka i odrzucenie dziecka.Często w życiu zdarzało mi się zastanawiać ,dlaczego bywa tak,że ktoś kto nie powinien mieć dziecka, tyle się słyszy o pobiciach ma ich kilka a kobieta, rodzina która pragnie mieć dziecko żeby dać mu co najlepsze nie mogą. Takie to zawsze wydawało mi się niesprawiedliwe.
W książce Agaty...

Pierwsze co mi się nasuwa i chciałabym Wam napisać to "Jejku, jakie to było cudowne" ❤ Wspaniała historia przeczytana w jeden wieczór a zostawiła we mnie tyle emocji, tyle ciepła.Autor opisami przenosił mnie w jakieś magiczne miejsca, sprawiał, że czytając znalazłam się w Beskidach.Zielone wzgórza nad Soliną,gdzie nie byłam, za to przemierzałam razem z bohaterami szlaki i poznawałam tamtejsze okolice.Autor zastosował tutaj chyba jakąś ukrytą terapię ;-).W tej powieści nie króluje jednak sama sielanka,nie brakuje tutaj ciężkich tematów, akcji i zwrotów które sprawią pojawienie się gęsiej skórki czy nawet wywołają łzy.Uważam, że to piękna powieść,pełna nauki, magii,zapachu ziół,drogowskazów i przesłanek w różnych przypowiastkach i mitach opowiadanych przez Waldka a co super jest wplecione w całą książkę.Dla mnie to nie był typowy romans,to też powieść o walce o tolerancję i ze stereotypami. "Nie ocenia sią książki po okładce"- nie kolor skóry,pochodzenie,przynależność do klasy społecznej świadczy o tym czy ktoś jest złym czy dobrym człowiekiem.Mnie osobiście zarówno książka "Szeptun" jak i bohater Waldek oczarował 🥰, piętnowany przez innych okazał się wspaniałym i dobrym człowiekiem i ten jego udzielający się spokój

Pierwsze co mi się nasuwa i chciałabym Wam napisać to "Jejku, jakie to było cudowne" ❤ Wspaniała historia przeczytana w jeden wieczór a zostawiła we mnie tyle emocji, tyle ciepła.Autor opisami przenosił mnie w jakieś magiczne miejsca, sprawiał, że czytając znalazłam się w Beskidach.Zielone wzgórza nad Soliną,gdzie nie byłam, za to przemierzałam razem z bohaterami szlaki i...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Ewy Przydrygi, jednak już mogę powiedzieć że nie ostatnie."Topieliska" to mocny, dobrze skonstruowany thriller psychologiczny. Autorka rewelacyjnie buduje napięcie które towarzyszy od początku do samego końca. Koniec to wręcz SZOOK. Dzięki obrazowym opisom czytelnikowi udzielają się uczucia i emocje bohaterów.To taka książka,w której podczas pewnego momentu zadaje sobie pytanie "ale jak to się stało,co przegapiłam? " Niewyobrażalna strata z której nie da się podnieść albo doprowadzi do obłedu, trauma z przeszłości która pozostawia w środku bliznę na zawsze,nieustające zwroty akcji, tajemnice, sekrety najbliższej osoby - to tylko namiastka tego z czym się zmierzymy czytając "Topieliska". Jest również poruszona tematyka świadomego snu i motyw oniryczny, co wzbudziło moje zainteresowanie i przez co w książce jest jeszcze bardziej mroczny klimat. Autorka tak zacierała ślady, snuła intrygę że nie spodziewałam się takiego zakończenia 🙈

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Ewy Przydrygi, jednak już mogę powiedzieć że nie ostatnie."Topieliska" to mocny, dobrze skonstruowany thriller psychologiczny. Autorka rewelacyjnie buduje napięcie które towarzyszy od początku do samego końca. Koniec to wręcz SZOOK. Dzięki obrazowym opisom czytelnikowi udzielają się uczucia i emocje bohaterów.To taka książka,w której...