Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wciągnęła mnie od pierwszej strony. Autorka bardzo dobrze budowała napięcie, podobało mi się tempo akcji. Po 2/3 książki już łatwo było przewidzieć "twist" tej historii, trochę zabrakło mi finezji w zakończeniu.
Czytanie tej książki sprawiło ml jednak bardzo dużo przyjemności, więc uczciwe mogę ją polecić fanom gatunku i książek na jedno po poludnie.

Wciągnęła mnie od pierwszej strony. Autorka bardzo dobrze budowała napięcie, podobało mi się tempo akcji. Po 2/3 książki już łatwo było przewidzieć "twist" tej historii, trochę zabrakło mi finezji w zakończeniu.
Czytanie tej książki sprawiło ml jednak bardzo dużo przyjemności, więc uczciwe mogę ją polecić fanom gatunku i książek na jedno po poludnie.

Wyczekana nowa książka Alex Marwood już za mną.
Mogę powiedzieć, że historia była bardzo ciekawa i wciągająca. Możemy poznać funkcjonowanie sekty od środka, a także dostosowywanie się tych, co powrócili do normalnego społeczeństwa po latach prania mózgu. Język powieści jest wciągający, więc czyta się ją bardzo szybko.
Po zakończeniu lektury jednak jestem rozczarowana przedstawieniem postaci. Były one bardzo jednowymiarowe, bez jakiejś głębi. Także główna bohaterka została przedstawiona jako niemal cyborg, który przeżyje nawet zderzenie z ciężarówką, a potem przejdzie jeszcze 100 km autostradą do domu. Bawili mnie takze 5 - 6 letni bohaterowie, którzy prowadzili rozbudowane i dojrzałe rozmowy, mówiąc z obrzydzeniem na temat postępowania dorosłych, nie szczędząc takich słów jak "bękart" i "ogień piekielny" mówiąc o jeszcze nienarodzonym dziecku. Te czynniki i kilka innych sprawiły, że historia wydawała mi się bardzo mało prawdopodobna.
Pomimo kilku obiekcji polecam przeczytanie jej. Jest zdecydowanie lepsza niż "Dylemat", który ostatnio miałam okazję przeczytać.

Wyczekana nowa książka Alex Marwood już za mną.
Mogę powiedzieć, że historia była bardzo ciekawa i wciągająca. Możemy poznać funkcjonowanie sekty od środka, a także dostosowywanie się tych, co powrócili do normalnego społeczeństwa po latach prania mózgu. Język powieści jest wciągający, więc czyta się ją bardzo szybko.
Po zakończeniu lektury jednak jestem rozczarowana...

Z sytuacja Korei Północnej zostałam zeznajomiona już dobrych parę lat temu, kiedy w liceum na jednej z lekcji puszczono nam film na temat życia w tym kraju. Jednak pamiętam, że był on skonstruowany tak aby ukazać absurdy tego kraju aniżeli jego realne zagrożenie. Może to tez dlatego, że było to w latach, kiedy jeszcze ćwiczenia atomowe nie były tym, co się kojarzyło z Kim Dzong Unem, a Korea Północna była widziana jedynie jako dziwne, dalekie, komunistyczne państewko z nadzwyczajną cenzura.
Książka Anny Fifield jest kopalnia wiedzy na temat tego kraju, genezy niechęci do swoich wrogów, jakie były przyczyny tego, że ten kraj jest jednym z najbardziej zacofanych krajów świata, gdzie nie istnieje nawet system bankowy. Głównym punktem jest Kim Dzong Un, jednak poznajemy również historię życia ludzi z najniższych nizin społecznych, jak i elit Pjongjangu. Fifield przeprowadziła mnóstwo rozmów z osobami związanymi z rodziną Kimów, z osobami zbiegłymi z kraju, A także sama wielokrotnie gościła w tym kraju. Można powiedzieć, że książkę napisała prawdziwa pasjonatka.

Dodam jeszcze, że książka jest niesamowicie wciągająca! Chciałam ją rozłożyć do przeczytania na cały weekend, A jest sobota godzina 18 i ze spokojem mogę odłożyć ja na półkę.
Serdecznie polecam!

Z sytuacja Korei Północnej zostałam zeznajomiona już dobrych parę lat temu, kiedy w liceum na jednej z lekcji puszczono nam film na temat życia w tym kraju. Jednak pamiętam, że był on skonstruowany tak aby ukazać absurdy tego kraju aniżeli jego realne zagrożenie. Może to tez dlatego, że było to w latach, kiedy jeszcze ćwiczenia atomowe nie były tym, co się kojarzyło z Kim...