Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po książkę sięgnęłam przypadkiem, zwabiona fantastyczną - nie - śliczną okładką. Włosy, kark, plecy gejszy... Gejsza wpatrująca się w Gdańsk? Ale ten Gdańsk - jak obraz, rycina, szkic, jak... drzeworyt, który spełnia bardzo ważną funkcję, bo wokół niego (a właściwie całej serii drzeworytów z gejszą) skupia się cała akcja.

Co prawda nie miałam wcześniej styczności z głównym bohaterem - dziennikarzem Emilem Żądło (a w kryminale znajdują się nawiązania do „Sądu ostatecznego”, innej powieści Anny Klejzerowicz), ale braki w lekturze poprzedniej książki w ogóle nie szkodzą. Ot, napomknienia o poprzednich losach Emila, Marty, Bolera i ich przyjaciół tylko zachęcają do sięgnięcia po poprzedni tom przygód.

„Cień gejszy” to nie tylko ciekawy kryminał, ale i porządna lekcja historii oraz japońskiej historii sztuki. Urzeka i zachęca do dalszych poszukiwań - widzę, że nie tylko ja w trakcie lektury zaczęłam przeszukiwać Internet w poszukiwaniu drzeworytów :)

Polecam - zwłaszcza na wakacyjne odprężenie :)

Po książkę sięgnęłam przypadkiem, zwabiona fantastyczną - nie - śliczną okładką. Włosy, kark, plecy gejszy... Gejsza wpatrująca się w Gdańsk? Ale ten Gdańsk - jak obraz, rycina, szkic, jak... drzeworyt, który spełnia bardzo ważną funkcję, bo wokół niego (a właściwie całej serii drzeworytów z gejszą) skupia się cała akcja.



Co prawda nie miałam wcześniej styczności z głównym...

Całe moje dzieciństwo to „Baśnie braci Grimm” i pan Andersen... Niezależnie od tego, jak dziwne będą mi się wydawać za 15, 20 lat, mam do nich ogromny sentyment - i tak już pozostanie.

Całe moje dzieciństwo to „Baśnie braci Grimm” i pan Andersen... Niezależnie od tego, jak dziwne będą mi się wydawać za 15, 20 lat, mam do nich ogromny sentyment - i tak już pozostanie.