Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspaniała historia miłosna, czyta się jednym tchem. Wywołuje wszystkie możliwe emocje, chociaż może w tej ostatniej części troszkę za dużo tych zwrotów akcji... Zakończenie .. hmm .. dokładnie takie jak sobie wymarzyłam, chociaż droga do umożliwienia takiego finału nie do końca mi się podoba. Można doszukiwać się głębszego sensu w tym, że przeznaczenie w końcu dopadnie każdego, jednak jak wspaniale by było gdyby była to powieść o dorastaniu.. do wielu rzeczy .. dla całej trójki bohaterów. A może czasem życie faktycznie może być aż tak drastycznie pogmatwane.. Mogłabym tak doszukiwać się wad tej historii bez końca, ale to tylko dowodzi tego jak emocjonująca jest to lektura. Zdecydowanie polecam. A na koniec dodam tylko, że najbardziej poruszył mnie fragment jednej z ostatnich stron, kiedy bohaterka opowiada o swoim synu - dla mnie to kwintesencja tej pięknej historii.

Wspaniała historia miłosna, czyta się jednym tchem. Wywołuje wszystkie możliwe emocje, chociaż może w tej ostatniej części troszkę za dużo tych zwrotów akcji... Zakończenie .. hmm .. dokładnie takie jak sobie wymarzyłam, chociaż droga do umożliwienia takiego finału nie do końca mi się podoba. Można doszukiwać się głębszego sensu w tym, że przeznaczenie w końcu dopadnie...

Nie mogłam się zdecydować ile gwiazdek przyznać najnowszej powieści Emily Giffin, której wszystkie książki przeczytałam i które mniej lub bardziej, ale zawsze jednak podobały mi się. Najlepszą metodą na to niezdecydowanie niech będzie połowa, 5/10 - ani dobrze, ani źle...
Cenię autorkę za prawdę, niewymuszone "happy endy" i niezwykłą lekkość pióra. Niestety tutaj zabrakło tego wszystkiego. Historia jest dość naciągana,a fakt że najbardziej polubiłam bohatera, który pod koniec okazuje się tym złym, mówi sam za siebie.
Przyciężkawe sportowe opisy, których zdecydowanie jest za dużo, niestety i tak nie przyćmiły niespecjalnie udanej fabuły książki, która, moim zdaniem jest największym minusem książki. Wybory Shei są po prostu głupie, przez co bardzo ciężko jest kibicować czytelnikowi w jej poszukiwaniu własnego szczęścia.
I może to jest dla mnie problem tej książki. Nie polubiłam głównej bohaterki, która jest jedynym narratorem wprowadzającym czytelnika w opisywany świat. Świat którego "nie kupuję"...

Nie mogłam się zdecydować ile gwiazdek przyznać najnowszej powieści Emily Giffin, której wszystkie książki przeczytałam i które mniej lub bardziej, ale zawsze jednak podobały mi się. Najlepszą metodą na to niezdecydowanie niech będzie połowa, 5/10 - ani dobrze, ani źle...
Cenię autorkę za prawdę, niewymuszone "happy endy" i niezwykłą lekkość pióra. Niestety tutaj zabrakło...

"Zdrada" to pierwsza książka tego autora po którą sięgnęłam z premedytacją, mimo wcześniejszego celowego unikania jego twórczości. Być może przyciągnął mnie tytuł lub chęć sprawdzenia o co tyle krzyku w stylu pisania tego jakże sławnego, uznanego autora.
Nie żałuję. Książka nie powaliła mnie na kolana, nie sprawiła, że jeszcze długo moje myśli krążyły wokół opisanej historii, za to przyniosła nieoczekiwane poczucie spokoju. Styl narracji jest specyficzny, a brak dogłębnych opisów postaci powoduje, że opowieść odbiera się bardziej uniwersalnie. Troszkę brakowało mi tego głębszego poznania bohaterów, mąż ani dzieci nie mają nawet przedstawionych imion.. Ale chyba właśnie dzięki tej powierzchowności opowieść można odebrać głębiej. Jest jakby krótkim reportażem tego co naprawdę przeżywali bohaterowie, a my patrzymy z boku, pozostawieni samymi sobie, gdzie mamy czas na własne refleksje..
Czy zgadzam się z postępowaniem bohaterki? Nie. Czy cokolwiek usprawiedliwia jej postępowanie? Nie. A już z pewnością nie po żałosnym "pożegnaniu" z kochankiem.. Czy wierzę w istnienie tak idealnych mężczyzn jak mąż? Również nie. Mimo wszystko, paradoksalnie każda z opisanych postaci wnosi coś prawdziwego. Chociażby właśnie dlatego warto po nią sięgnąć.

"Zdrada" to pierwsza książka tego autora po którą sięgnęłam z premedytacją, mimo wcześniejszego celowego unikania jego twórczości. Być może przyciągnął mnie tytuł lub chęć sprawdzenia o co tyle krzyku w stylu pisania tego jakże sławnego, uznanego autora.
Nie żałuję. Książka nie powaliła mnie na kolana, nie sprawiła, że jeszcze długo moje myśli krążyły wokół opisanej...