Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Jak się czujesz? - zapytał. - Pieprz się. Jego oczy zapłonęły. - Widzę, że lepiej.

- Jak się czujesz? - zapytał. - Pieprz się. Jego oczy zapłonęły. - Widzę, że lepiej.

- Niech cię piekło pochłonie. - Ja już istnieję na poziomie piekła. - Istniej na tym, który jest jak najdalej od mojego.

- Niech cię piekło pochłonie. - Ja już istnieję na poziomie piekła. - Istniej na tym, który jest jak najdalej od mojego.

- Teraz mi ufasz? - zapytał. - A powinnam? - Nie mogę ci tego powiedzieć. To jest zaufanie, Paige. Nie powiem ci, co powinnaś czuć. - W takim razie ci ufam.

- Teraz mi ufasz? - zapytał. - A powinnam? - Nie mogę ci tego powiedzieć. To jest zaufanie, Paige. Nie powiem ci, co powinnaś czuć. - W takim razie ci ufam.

Zachowałem pewne środki ostrożności. Powtarzam: nigdy nie znalazłaś się w bezpośrednim zagrożeniu życia. - Gówno prawda. Jeżeli myślisz, że krąg soli jest środkiem ostrożności, musiałeś upaść na łeb.

Zachowałem pewne środki ostrożności. Powtarzam: nigdy nie znalazłaś się w bezpośrednim zagrożeniu życia. - Gówno prawda. Jeżeli myślisz, że krąg soli jest środkiem ostrożności, musiałeś upaść na łeb.

Nie ma życia, które warto by stracić.

Nie ma życia, które warto by stracić.

- Dziękuję Ci. - Nie musisz mi dziękować za swoją wolność. Masz do niej prawo. - Ty również. - To Ty dałaś mi wolność Paige. Zajęło mi dwadzieścia lat, żeby odzyskać siły i spróbować o nią zawalczyć. Tobie i tylko tobie to zawdzięczam.

- Dziękuję Ci. - Nie musisz mi dziękować za swoją wolność. Masz do niej prawo. - Ty również. - To Ty dałaś mi wolność Paige. Zajęło mi dwadzieścia lat, żeby odzyskać siły i spróbować o nią zawalczyć. Tobie i tylko tobie to zawdzięczam.

W głębi duszy wiedziałam, że nie chodzi o to, jak długo żyjemy, tylko jak żyjemy. A ona żyła dobrze. Zaznaczyła swą obecność. Kochała. Zmieniła mnie nieodwracalnie na lepsze.

W głębi duszy wiedziałam, że nie chodzi o to, jak długo żyjemy, tylko jak żyjemy. A ona żyła dobrze. Zaznaczyła swą obecność. Kochała. Zmieniła mnie nieodwracalnie na lepsze.

Fakt: Życie to gigantyczna klasa szkolna, a każdy dzień to okazja, by nauczyć się czegoś nowego.

Fakt: Życie to gigantyczna klasa szkolna, a każdy dzień to okazja, by nauczyć się czegoś nowego.

Zapamiętaj, że masz wybór. Ale radzę ci, jako mentor, pomyśleć o tym, kto ci go dał.(...)Czy chcieliby twojej bezsensownej śmierci, czy raczej woleliby widzieć cię, jak walczysz.

Zapamiętaj, że masz wybór. Ale radzę ci, jako mentor, pomyśleć o tym, kto ci go dał.(...)Czy chcieliby twojej bezsensownej śmierci, czy raczej woleliby widzieć cię, jak walczysz.

To nie jest tak, że ja cię nie chcę. Ja po prostu chcę cię za bardzo. I od zbyt dawna.

To nie jest tak, że ja cię nie chcę. Ja po prostu chcę cię za bardzo. I od zbyt dawna.

Literatura jest naszym najpotężniejszym narzędziem. Narzędziem, którego Sajon nigdy nie dopracowała. Jedyne, co potrafią robić, to wyjaławiać to, co my wydamy (...). Ale my, kreatywni, musimy być bardzo ostrożni z buntowniczym pisaniem. Zmień słowo lub dwa i cała historia jest już o czymś innym. To bardzo ryzykowny interes.

Literatura jest naszym najpotężniejszym narzędziem. Narzędziem, którego Sajon nigdy nie dopracowała. Jedyne, co potrafią robić, to wyjaławiać to, co my wydamy (...). Ale my, kreatywni, musimy być bardzo ostrożni z buntowniczym pisaniem. Zmień słowo lub dwa i cała historia jest już o czymś innym. To bardzo ryzykowny interes.