Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nijaka bohaterka, mający ewidentne problemy psychiczne bohater. Nie lubię książek oderwanych od rzeczywistości i choć wielu powie - ale to przecież w tym cały sznyt, to ja naprawdę nie rozumiem, na jakiej planecie dziewczyna prześladowana BEZ ŻADNEGO POWODU (tak, czytałam do końca, nie nie zgadzam się, że całe to "wytłumaczenie" bohatera miało sens) mogłaby kiedykolwiek zakochać się w swoim oprawcy.
Książka była idiotyczna, pomysł oklepany, ale wiadomo, że dałoby się to lepiej napisać. Tutaj autorka poległa na kreacji bohaterów, bo tak jak wspomniałam dziewczyna w zasadzie nie miała żadnej konkretnej osobowości, a chłopak był dupkiem pokazanym mimo wszystko bardzo zerojedynkowo.
Nie wiem, na guilty pleasure chyba bym nawet nie poleciła. Choć czyta się szybko.

Nijaka bohaterka, mający ewidentne problemy psychiczne bohater. Nie lubię książek oderwanych od rzeczywistości i choć wielu powie - ale to przecież w tym cały sznyt, to ja naprawdę nie rozumiem, na jakiej planecie dziewczyna prześladowana BEZ ŻADNEGO POWODU (tak, czytałam do końca, nie nie zgadzam się, że całe to "wytłumaczenie" bohatera miało sens) mogłaby kiedykolwiek...

Jedna z najgorszych książek tego gatunku, jaką w życiu czytałam.
Cała powieść oparta jest na popularnym schemacie, stąd od pierwszych stron wiadomo, co takiego przydarzyło się głównej bohaterce. Ona sama, jak i pozostałe postaci, zbudowana jest bardzo kiepsko, równie schematycznie co cała fabuła. Mamy więc nijaką główną bohaterkę, która zmaga się z bolesnymi wspomnieniami, wspaniałego "do-rany-przyłóż" chłopaka, który oczywiście burzy mury wokół dziewczyny i kilka pobocznych, tak samo miałkich postaci, które w zasadzie nic do historii nie wnoszą.
Dialogi są okropnie nudne, styl autorki niczym styl większości przeciętnych "pisarzy" z Wattpada.
Chciałabym znaleźć jakieś światełko w tym paskudnym tunelu, ale niestety.

Być może to już nie jest powieść dla mnie - jest możliwość, że osoby w wieku do lat 16 zadowoli tego typu gniot, natomiast! Czytam sporo powieści dla młodzieży i nawet te najbardziej przewidywalne, które miałam okazję przeczytać, nie były tak słabe jak "Z popiołów".

A tak na koniec dodam, że jak dla mnie autor, który od pierwszych stron posługuje się zlepkami w stylu "ból i cierpienie", to żaden autor, to zwyczajnie osoba, która sobie próbuje, ale jej nie wychodzi. Także proponuję polskim autorom pokroju pani Senator czytać więcej LEPSZEJ literatury, odrzucić wattpadowe historie i wtedy styl zacznie wyrabiać się sam.

To był koszmar.
Ale wydanie całkiem ładne.

Jedna z najgorszych książek tego gatunku, jaką w życiu czytałam.
Cała powieść oparta jest na popularnym schemacie, stąd od pierwszych stron wiadomo, co takiego przydarzyło się głównej bohaterce. Ona sama, jak i pozostałe postaci, zbudowana jest bardzo kiepsko, równie schematycznie co cała fabuła. Mamy więc nijaką główną bohaterkę, która zmaga się z bolesnymi wspomnieniami,...