Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdyby można było dać pół gwiazdki to 5,5.
Zbiór jakby nieco chaotyczny, mam wrażnie składania go nieco na siłę. Reportaży mogło by być mniej, niektóre mam wrażenie że już czytałem w innych zbiorach. Myślę że gdyby z kilku zrezygnować, książka by nie ucierpiała. Z pewnością zabrakło zdjęć.
Dobrze że zbór taki powstał bo poza kilkoma reportażami Szczecin i okolice były dla mnie do tej pory zamazanym konturem mapy Polski. Śląsk ma silną reprezentację, Warmia i Mazury tak samo.

Gdyby można było dać pół gwiazdki to 5,5.
Zbiór jakby nieco chaotyczny, mam wrażnie składania go nieco na siłę. Reportaży mogło by być mniej, niektóre mam wrażenie że już czytałem w innych zbiorach. Myślę że gdyby z kilku zrezygnować, książka by nie ucierpiała. Z pewnością zabrakło zdjęć.
Dobrze że zbór taki powstał bo poza kilkoma reportażami Szczecin i okolice były dla...

Zdecydowanie najlepsza książka Huellego. Warto przeczytać poprzednie w porządku chronologicznym, by „Ogrody” domknęła pewne sytuacje. Nie jest to jednak konieczne. Najlepsza lektura w tym roku.

Zdecydowanie najlepsza książka Huellego. Warto przeczytać poprzednie w porządku chronologicznym, by „Ogrody” domknęła pewne sytuacje. Nie jest to jednak konieczne. Najlepsza lektura w tym roku.

Przeczytałem. Kolejna już pozycja o współczesnej Rosji. Niby dzisiejszej, ale jakby nic się nie zmieniło poza rekwizytami. Monolit z wierzchu, a pod spodem… Opowiadania Miecika specjalnie mnie nie zaskoczyły, czasem nawet wywołały delikatne ziewnięcie i myśl przebiegłą znowu to samo i o tym samym. Pod koniec znów mnie olśniło. O Rosji chyba się nie da inaczej pisać. Bo jak inaczej?
Mocnym fragmentem jest opowiadania Nasi o młodzieżówce w zasadzie nie wiadomo czyjej, ale wiadomo tylko głośno nie mówimy.
Dla osób zainteresowanych sąsiadem to nie jest konieczna lektura, ale czas stracony to nie będzie. Chociaż należy mieć oko świadome, że Rosji to nam Miecik nie odkryje. Ale czyta się wybornie.

Przeczytałem. Kolejna już pozycja o współczesnej Rosji. Niby dzisiejszej, ale jakby nic się nie zmieniło poza rekwizytami. Monolit z wierzchu, a pod spodem… Opowiadania Miecika specjalnie mnie nie zaskoczyły, czasem nawet wywołały delikatne ziewnięcie i myśl przebiegłą znowu to samo i o tym samym. Pod koniec znów mnie olśniło. O Rosji chyba się nie da inaczej pisać. Bo jak...