Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem dlaczego ta książka ma tak wysokie oceny. Przemęczyłam 330 stron i mam gdzieś tego gniota. Żałuję, że na siłę zmuszałam się żeby czytać dalej i dalej. Nic tu nie wciąga, rzeczy dzieją się tak bezemocjonalnie, że aż jestem zła na siebie za tyle zmarnowanego czasu z tą książką. Ogromne rozczarowanie.

Nie wiem dlaczego ta książka ma tak wysokie oceny. Przemęczyłam 330 stron i mam gdzieś tego gniota. Żałuję, że na siłę zmuszałam się żeby czytać dalej i dalej. Nic tu nie wciąga, rzeczy dzieją się tak bezemocjonalnie, że aż jestem zła na siebie za tyle zmarnowanego czasu z tą książką. Ogromne rozczarowanie.

Bardzo mi się kojarzyła z "Drogą" McCarthy'ego.

Bardzo mi się kojarzyła z "Drogą" McCarthy'ego.

Piękna książka, cudowna atmosfera. Już dawno żadna książka tak bardzo nie wciągnęła mnie w swój świat. Dzięki niej można się poczuć bogatszym wewnętrznie, zainspirowanym.

Piękna książka, cudowna atmosfera. Już dawno żadna książka tak bardzo nie wciągnęła mnie w swój świat. Dzięki niej można się poczuć bogatszym wewnętrznie, zainspirowanym.

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Historia prosta jakich wiele. Język powieści typowy. Czytało się względnie płynnie, miejscami przynudzała.

Skupiamy się tutaj na losach rodziny po stracie żony i matki. Początek jest enigmatyczny, nie do końca wiadomo co się z nią stało, dlaczego nie jest obecna w żadnych myślach bohaterów. Z czasem dowiadujemy się, że żyją oni chowając pustkę i smutek po stracie gdzieś głęboko w sobie. Matka była wyjątkową osobą, bardzo kochaną zarówno przez męża jak i córki. Członkowie rodziny uciekają w samotność, mordercze treningi, gonienie za nieuchwytnym.
Odnoszę wrażenie że jedyną osobą która starała się żyć w miarę normalnie, teraźniejszością była Nastka, czyli najmłodsza córka z porażeniem mózgowym. Pomimo swojej choroby miała ogromny dar do obserwacji i zrozumienia drugiego człowieka. Można pomyśleć, że po tej tragedii ona była kimś, kto był w stanie dalej scalać tę rodzinę.

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Historia prosta jakich wiele. Język powieści typowy. Czytało się względnie płynnie, miejscami przynudzała.

Skupiamy się tutaj na losach rodziny po stracie żony i matki. Początek jest enigmatyczny, nie do końca wiadomo co się z nią stało, dlaczego nie jest obecna w żadnych myślach bohaterów. Z czasem dowiadujemy się, że żyją oni...

Książka skupia się na czteroosobowej rodzinie, rodzice + dwie córki. Jedna córka jest uwielbiana przez matkę, wspierana, szanowana, a druga jest popychadłem na którym można wyżyć się za wszystkie złe chwile w pracy, sklepie czy gdziekolwiek. Faworyzowana córka jest podporządkowana, nigdy nie sprawia problemów i robi wszystko tak jak matka, druga jest utalentowana artystycznie, trochę niedbała, ale stara się żeby matka chociaż raz była z niej zadowolona. Niestety to nigdy się nie dzieje. Sytuacja w książce dobrze przedstawia opis osoby, która nie powinna mieć dzieci lub na pewno nie była na nie przygotowana. Ojciec jest nieobecny, unikający, też dlatego że żona krzyczy na niego nieustannie, prowokuje do przemocy na nieposłusznej córce, co tym bardziej potęguje porażkę wychowawczą matki.

Książka skupia się na czteroosobowej rodzinie, rodzice + dwie córki. Jedna córka jest uwielbiana przez matkę, wspierana, szanowana, a druga jest popychadłem na którym można wyżyć się za wszystkie złe chwile w pracy, sklepie czy gdziekolwiek. Faworyzowana córka jest podporządkowana, nigdy nie sprawia problemów i robi wszystko tak jak matka, druga jest utalentowana...

Opis niezgodny z treścią. Pomimo oceny 8.3 zawiodłam się. Akcja zaczyna się rozkręcać w połowie a na dobre w 2/3 książki. Miejscami była tak nużąca, że aż powieki ciążyły. Niemniej jednak nie mam zwyczaju porzucania rozpoczętych już historii więc na siłę czytałam do końca. Uważam że wątek wojenny jest bardzo ubogi, odnośnie trudu życia kobiet pod władzami Talibów tak samo mało informacji. Oczywiście są opisy, ale skromne, lakoniczne. Odnośnie traktowania żon przez męża również nie było tam nic czego bym się wcześniej nie spodziewała. Wiadomo, przemoc, kłótnie z byle powodu, zakaz pracy dla żony, zakaz wychodzenia z domu. Zbyt mało tragizmu, wg mnie z winy autora, mógł wykrzesać z siebie więcej. Nawet się nie wzruszyłam, chwilami bywało przykro. Jest to smutna historia ale wiele takich, oczekiwałam lepszej książki.

Opis niezgodny z treścią. Pomimo oceny 8.3 zawiodłam się. Akcja zaczyna się rozkręcać w połowie a na dobre w 2/3 książki. Miejscami była tak nużąca, że aż powieki ciążyły. Niemniej jednak nie mam zwyczaju porzucania rozpoczętych już historii więc na siłę czytałam do końca. Uważam że wątek wojenny jest bardzo ubogi, odnośnie trudu życia kobiet pod władzami Talibów tak samo...

Jedna z najsmutniejszych książek jakie czytałam. Ale i tak piękna. Pokazuje, że każdy człowiek jest ofiarą wojny, niezależnie po której stronie stoi. A tak traumatyczne wydarzenia zostają z nami już do końca. ŻADNEJ WOJNY JUŻ NIGDY!

Jedna z najsmutniejszych książek jakie czytałam. Ale i tak piękna. Pokazuje, że każdy człowiek jest ofiarą wojny, niezależnie po której stronie stoi. A tak traumatyczne wydarzenia zostają z nami już do końca. ŻADNEJ WOJNY JUŻ NIGDY!

Jestem rozczarowana zakończeniem książki. Świat wykreowany bardzo przemyślanie, wszystko "składało się do kupy" po czym wyjaśnienie pozostawiło taki niesmak, że aż przykro. Nie powiem że to zła książka, bo czytałam z fascynacją i chyba przez to nastawiłam się na lepsze zakończenie.

Jestem rozczarowana zakończeniem książki. Świat wykreowany bardzo przemyślanie, wszystko "składało się do kupy" po czym wyjaśnienie pozostawiło taki niesmak, że aż przykro. Nie powiem że to zła książka, bo czytałam z fascynacją i chyba przez to nastawiłam się na lepsze zakończenie.

Skuszona opisem z okładki oraz opiniami czytelników sama kupiłam tę książkę. Po przeczytaniu mam ambiwalentne uczucia. Pierwsza część składająca się ze zlepka historii różnych ludzi w ogóle nie związanych ze sobą, myślałam że taką formę przybierze już na całość a ja nie do końca na to liczyłam. Nie czytałam wcześniej jak dokładnie wygląda fabuła więc początek trochę rozczarowujący. Jednakże książka znacznie nadrabia później, gdy coś nie coś zaczyna się łączyć. Może trochę zabrakło mi wzajemnych powiązań między ludźmi obu lotów, szczególnie tego drugiego, gdy przebywali razem w hangarze. Nawet brakowało mi przemyśleń i tego, że np. kogoś może przerażać to, że istnieje druga osoba identyczna jak ona. Nagle wszyscy to zrozumieli, zaakceptowali, przeszli do dnia codziennego jakby nigdy nic, po prostu teraz są mnie dwie.
Dla mnie najciekawsze były wątki łączenia się skopiowanych osób. Można mieć dużo przemyśleń np. czy chcemy przeżywać śmierć kochanej osoby dwukrotnie, czy dowiadując się wcześniej, że ma się nowotwór można coś zrobić - tu akurat nie - więc też coś czym jesteśmy karmieni w medycynie "a gdybym wiedział wcześniej, gdybym robił badania" itd. Niestety niekiedy jesteśmy po prostu skazani na śmierć i nic by tego nie zmieniło, ale rozumiem że ludziom trudno jest się z tym pogodzić. Kolejnym też smutnym wątkiem było zdublowanie matki do jednego dziecka, gdzie jedna po prosu musiała porzucić swoje dziecko, nawet dla jego dobra, a przecież obie uważały że to jest ich dziecko, obie je rodziły.
Innym ciekawym wątkiem jest wątek pisarza który w Anomalii napisał Anomalię. To trochę zabawne. Miłe akcenty przemyśleń autora o swojej książce pojawiające się jakby to były przemyślenia bohatera-pisarza o swojej książce.
Sam koniec jest o tyle interesujący, że do końca nie wiemy jak wszystko się skończyło, niemniej jednak ja również mam swoją teorię. Jako że książka nazywa się AnomaliA a nie AnomaliE, śmiem twierdzić, że trzeci samolot został jednak zestrzelony :)

Skuszona opisem z okładki oraz opiniami czytelników sama kupiłam tę książkę. Po przeczytaniu mam ambiwalentne uczucia. Pierwsza część składająca się ze zlepka historii różnych ludzi w ogóle nie związanych ze sobą, myślałam że taką formę przybierze już na całość a ja nie do końca na to liczyłam. Nie czytałam wcześniej jak dokładnie wygląda fabuła więc początek trochę...

Jedna z wielu ciekawych książek Vonneguta. Wciąż za najlepszą uważam Kocią Kołyskę, a ta jest po prostu dobra. Jeśli ktoś myśli o niej jako o pierwszej książce tego autora do przeczytania to nie, są inne znacznie ciekawsze, za które można go polubić bardziej. Jego styl pisania jest genialny, krótkie rozdziały jakby trzymały tempo i wartkość akcji. Najlepsze są jednak kąski, w których nawiązuje do bohaterów innych swoich książek. Wszystko to kreuje jeden wspólny świat z pozoru różnych bohaterów, a jednak sugerujący, że wszyscy są do siebie bardzo podobni.

Jedna z wielu ciekawych książek Vonneguta. Wciąż za najlepszą uważam Kocią Kołyskę, a ta jest po prostu dobra. Jeśli ktoś myśli o niej jako o pierwszej książce tego autora do przeczytania to nie, są inne znacznie ciekawsze, za które można go polubić bardziej. Jego styl pisania jest genialny, krótkie rozdziały jakby trzymały tempo i wartkość akcji. Najlepsze są jednak kąski,...

To nie jest dobra książka. Ogromna męczarnia w czytaniu. Niby biografia a tak naprawdę prawie nic nie można się dowiedzieć. Nudna, można opuścić kilka stron i czytać dalej bez problemu. Początek bardzo chaotyczny, te urywki rozmów z dupy, nawet nie związane z tym o czym jest mowa. Gdy już wreszcie jakaś historia zaczyna być ciekawa to jest urywana. Chciałabym żeby to był zamierzony zabieg autora, że o, pozostawia niedosyt, chce się wiedzieć więcej... Pomijając już że jest tam mnóstwo taniego, czegoś podobnego do erotyzmu, kultu masturbacji. Oglądając poważne wywiady Wojewódzkiego można pomyśleć że jest wbrew pozorom dojrzałym, trzeźwo myślącym człowiekiem. Ta książka jest tego zaprzeczeniem i zdaje się że niedaleko jej poziomem do jego programu.

To nie jest dobra książka. Ogromna męczarnia w czytaniu. Niby biografia a tak naprawdę prawie nic nie można się dowiedzieć. Nudna, można opuścić kilka stron i czytać dalej bez problemu. Początek bardzo chaotyczny, te urywki rozmów z dupy, nawet nie związane z tym o czym jest mowa. Gdy już wreszcie jakaś historia zaczyna być ciekawa to jest urywana. Chciałabym żeby to był...

Książka wspaniała, świadcząca o ogromnej wiedzy jej autora. Zawiera mnóstwo informacji, których nigdzie indziej wcześniej nie można było znaleźć. Autor z niespotykaną dociekliwością zgłębił temat. Książkę polecam pasjonatom historii, gdyż jest ona pozycją, która musi znaleźć się na liście przeczytanych książek. Książka jak najbardziej dla ludzi chcących wzbogacić swoją wiedzę na ten temat.

Książka wspaniała, świadcząca o ogromnej wiedzy jej autora. Zawiera mnóstwo informacji, których nigdzie indziej wcześniej nie można było znaleźć. Autor z niespotykaną dociekliwością zgłębił temat. Książkę polecam pasjonatom historii, gdyż jest ona pozycją, która musi znaleźć się na liście przeczytanych książek. Książka jak najbardziej dla ludzi chcących wzbogacić swoją...