Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo nie zachodnie sci-fi. Kreacja "obcego" zasługuję na potrójną platynę. Wspomnieni już przeze mnie w domyśle zachodni twórcy przyzwyczaili mnie do konkretnego schematu mieszkańców innych planet. Mocno ograniczając swoją wyobraźnie kreowali prawie zawsze istoty humanoidalne, w innym przypadku obdarzone bardzo podobną mentalnością. Lem wyprzedza ich o kilka długości tworząc bodaj najoryginalniejszego bohatera z jakim przyszło mi się spotkać. Ale Solaris nie jest tylko sprawdzianem możliwości twórczych jednostki ale przede wszystkim podróżą w głąb ludzkiej podświadomości. Nie faworyzuje człowieka pośród innych galaktycznych nacji. Przeciwnie, pokazuje jego słabości, ograniczenia, ułomności. Jestem pewny że zmusi do myślenia choćby najbardziej narcystyczny umysł.

Bardzo nie zachodnie sci-fi. Kreacja "obcego" zasługuję na potrójną platynę. Wspomnieni już przeze mnie w domyśle zachodni twórcy przyzwyczaili mnie do konkretnego schematu mieszkańców innych planet. Mocno ograniczając swoją wyobraźnie kreowali prawie zawsze istoty humanoidalne, w innym przypadku obdarzone bardzo podobną mentalnością. Lem wyprzedza ich o kilka długości...

To już dobry tydzień po skończeniu całej trylogii i fakt że nadal myślę o przedstawionych tam wydarzeniach i jakże prawdziwych postaciach utwierdza mnie w przekonaniu że jest to dzieło bardzo ale to bardzo dobre. Bardzo dobrze wykreowany i przemyślany świat, który niestety może stać się bezpośrednią wizją naszej ludzkiej przyszłości. Podchodząc to tej powieści nie miałem wielkich oczekiwań. Ot kolejna powieść o nastolatkach dla nastolatków poruszająca typowe prlblemy tych ostatnich. Moje mniemanie sprawdziło się co najwyżej w połowie bo o ile jest o nastolatkach to porusza bardzo poważną problematykę jaką jest ludzkie życie i związane z nim pojęcia takie jak wolność czy w dużej mierze moralność. Dzięki temu powieść owa staje się swoistym pomostem pokoleniowym. O tym że wywoła burzę wśród nastolatków wie każdy ale warto wspomnieć np. o ok. 50 letnim, cechującym się poniekąd powagą życiową nauczycielu fizyki, który przeżywał całość równie mocno co ja. Na sam koniec jak dla mnie największa zaleta książki - narracja. Zastosowanie narracji pierwszoosobowej ostatnio nie jest niczym oryginalnym ale ze słońcem na smyczy szukać drugiej książki w której jest ona tak prawdziwa, emocjonująca jak tutaj.

To już dobry tydzień po skończeniu całej trylogii i fakt że nadal myślę o przedstawionych tam wydarzeniach i jakże prawdziwych postaciach utwierdza mnie w przekonaniu że jest to dzieło bardzo ale to bardzo dobre. Bardzo dobrze wykreowany i przemyślany świat, który niestety może stać się bezpośrednią wizją naszej ludzkiej przyszłości. Podchodząc to tej powieści nie miałem...