Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tematyka niezwykle ciekawa, ale książkę uważam za słabo napisaną. Autor uznał, że badacze są równie ciekawi jak to, co badają, a więc dostajemy relacje z ich życia towarzyskiego, albo co piją, gdy rozmawiają i ile piany ma to piwo. Wolałbym czytać o waleniach, gdy sięgam po książkę o nich. A tutaj to trochę opowiadanie kogoś, kto nie może sobie darować nieistotnych szczegółów, bo są drogie jego sercu. Nieco poszedł w stronę autobiografii i to takiej typu pocztówka z kurortu "w wiosce naciągnęliśmy na siebie zdjęte ze sznura niedoprane koszule i spodnie i wskoczyliśmy do samochodu".
Autor popada też momentami w męczący styl powtarzania np. jak duże są wieloryby, albo jak naj są zbiory w jego instytucie smithoniańskim. Rozumiemy że wieloryby są większe od słoni, to oczywiste, dlatego nie ma potrzeby podkreślania tego znowu przy opisie kości.

Tematyka niezwykle ciekawa, ale książkę uważam za słabo napisaną. Autor uznał, że badacze są równie ciekawi jak to, co badają, a więc dostajemy relacje z ich życia towarzyskiego, albo co piją, gdy rozmawiają i ile piany ma to piwo. Wolałbym czytać o waleniach, gdy sięgam po książkę o nich. A tutaj to trochę opowiadanie kogoś, kto nie może sobie darować nieistotnych...

Książka dość wymagająca, ale dająca ogrom satysfakcji. Nie dla każdego. Wielość odniesień sprawia, że po jej lekturze jakby widzi się więcej.

Książka dość wymagająca, ale dająca ogrom satysfakcji. Nie dla każdego. Wielość odniesień sprawia, że po jej lekturze jakby widzi się więcej.

Książka nie przypadła mi do gustu. Jest zlepkiem myśli i spostrzeżeń innych autorów. Przykładów mnóstwo, ale autor nie panuje nad teoretycznym spoiwem. Mnie książka wymęczyła.

Książka nie przypadła mi do gustu. Jest zlepkiem myśli i spostrzeżeń innych autorów. Przykładów mnóstwo, ale autor nie panuje nad teoretycznym spoiwem. Mnie książka wymęczyła.