Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lepiej nikomu nic nie opowiadajcie. Bo jak opowiecie – zaczniecie tęsknić

Lepiej nikomu nic nie opowiadajcie. Bo jak opowiecie – zaczniecie tęsknić

Ze wszystkich rzeczy wiecznych, miłość trwa najkrócej...

Ze wszystkich rzeczy wiecznych, miłość trwa najkrócej...

Boże dopomóz mi być takim człowiekiem, za jakiego uważa mnie mój pies.

Boże dopomóz mi być takim człowiekiem, za jakiego uważa mnie mój pies.

Jestem samolubna, niecierpliwa i trochę niepewna siebie. Popełniam błędy, tracę kontrolę i jestem czasami ciężka do zniesienia. Ale jeśli nie potrafisz znieść mnie kiedy jestem najgorsza, to cholernie pewne, że nie zasługujesz na mnie, kiedy jestem najlepsza.

Jestem samolubna, niecierpliwa i trochę niepewna siebie. Popełniam błędy, tracę kontrolę i jestem czasami ciężka do zniesienia. Ale jeśli nie potrafisz znieść mnie kiedy jestem najgorsza, to cholernie pewne, że nie zasługujesz na mnie, kiedy jestem najlepsza.

Być obojętnym. Bez duszy i serca. Obojętnie się budzić i z taką samą wyuzdaną obojętnością zasypiać. Nosić ja w sercu, jednocześnie serca nie posiadając. Taka abstrakcja. Nikogo nie całować. Nikomu nie pozwalać się kochać. Tylko oddychać i trwać. Już nie szokować. Po co? Nie zastanawiać się czy jestem złą czy dobrą Patrycją. Zobojętnić się maksymalnie. Niczym strzęp obłoku, który w końcu zniknie w atmosferze. Kogo to obchodzi?

Być obojętnym. Bez duszy i serca. Obojętnie się budzić i z taką samą wyuzdaną obojętnością zasypiać. Nosić ja w sercu, jednocześnie serca nie posiadając. Taka abstrakcja. Nikogo nie całować. Nikomu nie pozwalać się kochać. Tylko oddychać i trwać. Już nie szokować. Po co? Nie zastanawiać się czy jestem złą czy dobrą Patrycją. Zobojętnić się maksymalnie. Niczym strzęp obłoku, któ...

Odkąd cię poznałam, noszę w kieszeni szminkę, to jest bardzo głupie nosić szminkę w kieszeni, gdy ty patrzysz na mnie tak poważnie, jakbyś w moich oczach widział gotycki kościół. A ja nie jestem żadną świątynią, tylko lasem i łąką - drżeniem liści, które garną się do twoich rąk. Tam z tyłu szumi potok, to jest czas, który ucieka, ty pozwalasz mu przepływać przez palce i nie chcesz schwytać czasu. I kiedy cię żegnam, moje umalowane wargi pozostają nietknięte, a ja i tak noszę szminkę w kieszeni, odkąd wiem, że masz bardzo piękne usta.

Odkąd cię poznałam, noszę w kieszeni szminkę, to jest bardzo głupie nosić szminkę w kieszeni, gdy ty patrzysz na mnie tak poważnie, jakbyś w moich oczach widział gotycki kościół. A ja nie jestem żadną świątynią, tylko lasem i łąką - drżeniem liści, które garną się do twoich rąk. Tam z tyłu szumi potok, to jest czas, który ucieka, ty pozwalasz mu przepływać przez palce i nie chc...

Żeby ze mną żyć, mężczyzna musiałby być silny - inaczej byłoby mu trudno. Ale gdyby był silniejszy ode mnie, życie z nim byłoby niemożliwe dla mnie.

Żeby ze mną żyć, mężczyzna musiałby być silny - inaczej byłoby mu trudno. Ale gdyby był silniejszy ode mnie, życie z nim byłoby niemożliwe dla mnie.

Kołyszę się na nitce nieokreślonych pragnień

Kołyszę się na nitce nieokreślonych pragnień

Obdarzona umysłem artystki intuicyjnie wyczuła, że pielęgnując w sobie pewne bezlitosne lekceważenie przeszłości, człowiek jest w stanie lepiej kreować teraźniejszość.

Obdarzona umysłem artystki intuicyjnie wyczuła, że pielęgnując w sobie pewne bezlitosne lekceważenie przeszłości, człowiek jest w stanie lepiej kreować teraźniejszość.

Ale winę się niestety na Ewę zrzuciło. To ona się uśmiechała, to ona nie nosiła czadoru, to ona prowokowała. A Adaś? Nie wykazał ani męskiej dojrzałości, ani opanowania. Napalonym burakiem był swoją drogą. Nawet wąż nie chciał z nim rozmawiać. Wolał rozmawiać z Ewą, bo inteligentniejszą istotą mu się wydawała.

Ale winę się niestety na Ewę zrzuciło. To ona się uśmiechała, to ona nie nosiła czadoru, to ona prowokowała. A Adaś? Nie wykazał ani męskiej dojrzałości, ani opanowania. Napalonym burakiem był swoją drogą. Nawet wąż nie chciał z nim rozmawiać. Wolał rozmawiać z Ewą, bo inteligentniejszą istotą mu się wydawała.

...usiadł w ciemnym pokoju i kłócił się z samym sobą. To najgorszy rodzaj kłótni. Nie można wtedy nikogo zbyć krzykiem, milczeniem ani nawet obłudnym ,,ty po prostu tego nigdy nie zrozumiesz" W kłótni z samym sobą nigdy nie ma się racji. Zawsze jest się pokonanym. Można tylko oszukać się chwilowym przekonaniem, że wybrało się mniejsze zło

...usiadł w ciemnym pokoju i kłócił się z samym sobą. To najgorszy rodzaj kłótni. Nie można wtedy nikogo zbyć krzykiem, milczeniem ani nawet obłudnym ,,ty po prostu tego nigdy nie zrozumiesz" W kłótni z samym sobą nigdy nie ma się racji. Zawsze jest się pokonanym. Można tylko oszukać się chwilowym przekonaniem, że wybrało się mniejsze zło

Z kimś kogo się bardzo kocha, nie można żyć. Intensywność i trwałość wykluczają się wzajemnie.

Z kimś kogo się bardzo kocha, nie można żyć. Intensywność i trwałość wykluczają się wzajemnie.