Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciekawa historia, która została nakreślona prawdziwie pięknym, a wręcz poetyckim językiem. Bardzo lubię tego typu literaturę, która nie tylko zachęca do refleksji nad codziennością, ale pozostawia czytelnika z otwartym pytaniem. To od nas zależy, którą historię przedstawioną przez autora wybierzemy. Wybierając ją, jesteśmy jakby przyporządkowani do pewnej grupy ludzi - chcących wiedzieć lub chcących wierzyć. Ten rozdział czytelników jest swoistym celem książki i bardzo ciekawym sposobem konkluzji powieści.

Bardzo ciekawa historia, która została nakreślona prawdziwie pięknym, a wręcz poetyckim językiem. Bardzo lubię tego typu literaturę, która nie tylko zachęca do refleksji nad codziennością, ale pozostawia czytelnika z otwartym pytaniem. To od nas zależy, którą historię przedstawioną przez autora wybierzemy. Wybierając ją, jesteśmy jakby przyporządkowani do pewnej grupy...

Zamknięcie w domu na miesiąc z powodu pandemii zwiększa społeczną depresję, potęguję przemoc rodzinną, zmienia z pozoru błahe konflikty w wielkie niszczące awantury. Dobrze, że kwarantanna kiedyś się skończy... Świat Wielkiego Brata nie jest przecież możliwy, prawda?

Zamknięcie w domu na miesiąc z powodu pandemii zwiększa społeczną depresję, potęguję przemoc rodzinną, zmienia z pozoru błahe konflikty w wielkie niszczące awantury. Dobrze, że kwarantanna kiedyś się skończy... Świat Wielkiego Brata nie jest przecież możliwy, prawda?

Powieść dostałem na swoje urodziny i od razu zaznaczę, że do przeczytania skłonił mnie serial Netflixa. Chyba po raz pierwszy w życiu na początku obejrzałem ekranizację, a później przeczytałem książkę i wydaje mi się, że postąpiłem słusznie. Dlaczego? Książka jest dużo mniej widowiskowa niż serial. Wątki są mniej rozwinięte, a postaci nieomal nieokreślone. Wydaje mi się, że gdybym na początku przeczytał książkę nie byłbym w stanie docenić serialu, który jest zrobiony na na prawdę wysokim poziomie, ale różny od świata przedstawionego w książce. Nie chcę się jednak skupiać na różnicach między ekranizacją i oryginalną historią, ale podzielić się moimi wrażeniami po lekturze powieści. Książka jawi mi się niejako jako przypowieść. Postaci występujące, jak już wcześniej zaznaczyłem, są rozwinięte jedynie pod kątem psychicznym. Nie wiemy wiele o ich wyglądzie, narrator zdradza nam jedynie ich zachowania. Jednym z elementów, które nie pasują do mojej teorii o "przypowieściowym" charakterze książki jest opiniotwórczy narrator. Jest nim zmarła nastolatka i jej kolega, który otrzymuje słynne kasety. Poznajemy historię z ich perspektywy. Nie wiemy na ile ich ocena jest prawidłowa. Jednak poza tym drobnym elementem możemy doszukać się elementów charakterystycznych dla paraboli: moralizatorskich wartości w powieści. Właśnie po to była ona napisana. Autor chciał przestrzec młodych ludzi przed czynieniem zła. Trzeba pamiętać o wymienionym kilka razy na kartach powieści "efekcie śnieżnej kuli". Osoby pozornie szczęśliwe mogą wcale nimi nie być. Mogą się nosić z przerażającymi myślami, o których nie mamy pojęcia. Jako rodzice, nauczyciele oraz rówieśnicy musimy szukać sygnałów, które mogą świadczyć nie jedynie o niegroźnej wewnętrznej zmianie, ale również o kompletnej dewastacji psychiki osób z naszego otoczenia. Ludzie są bardziej wrażliwi niż nam się wydaje. Brak pomocy może skończyć się tragicznie. Właśnie o tym jest powieść. Nie o życiu, a o powodach do targnięcia się na własne życie. O tym jak nawet niewinna plotka może doprowadzić do śmierci niewinnej osoby, co więcej do chęci tej śmierci.

Powieść dostałem na swoje urodziny i od razu zaznaczę, że do przeczytania skłonił mnie serial Netflixa. Chyba po raz pierwszy w życiu na początku obejrzałem ekranizację, a później przeczytałem książkę i wydaje mi się, że postąpiłem słusznie. Dlaczego? Książka jest dużo mniej widowiskowa niż serial. Wątki są mniej rozwinięte, a postaci nieomal nieokreślone. Wydaje mi się, że...