Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czyli… czyli nigdy mnie nie kochałaś? – wyjąkał. – Nigdy – przyznała. – Choć na początku nawet cię trochę lubiłam. Imponowało mi to, z jaką determinacją o mnie zabiegałeś. Że mi nadskakiwałeś i spełniałeś wszelkie zachcianki. Kupowałeś drogie prezenty. To było fajne, ale do czasu. Każda kobieta pragnie u swego boku mężczyzny z charakterem, a nie pantoflarza. Takiego, który czasem huknie pięścią w stół i zaklnie jak szewc albo trzaśnie z wściekłością drzwiami. A ty spokojnie mógłbyś podmienić Rysia w „Klanie” i nikt by się nie połapał. Nie ma w tobie ani odrobiny ikry. Jesteś żałosny. Nawet w łóżku nie miałam z ciebie pożytku. Udawałam orgazmy. I za każdym razem, kiedy mnie bzykałeś, rozmyślałam o planach na następny dzień. O fryzjerze, zakupach, manicure ...

Czyli… czyli nigdy mnie nie kochałaś? – wyjąkał. – Nigdy – przyznała. – Choć na początku nawet cię trochę lubiłam. Imponowało mi to, z jaką determinacją o mnie zabiegałeś. Że mi nadskakiwałeś i spełniałeś wszelkie zachcianki. Kupowałeś drogie prezenty. To było fajne, ale do czasu. Każda kobieta pragnie u swego boku mężczyzny z charakterem, a nie pantoflarza. Takiego, który czas...

- Przepraszam, tato. Bardzo przepraszam – wyszeptał błagalnie. – To się więcej nie powtórzy. – To się już powtórzyło!! – wrzasnął ojciec i rozpoczął wymierzanie kary. Druga ręka, ukryta dotąd za plecami, przecięła ze świstem powietrze podwójnym kablem, który okręcił się wokół chłopaka. Potem spadły kolejne razy w akompaniamencie wyzwisk i astmatycznego sapania. Bydlak nie miał za grosz kondychy, ale kablem potrafił wywijać, jakby brał udział w zawodach z bicia dzieci i koniecznie chciał w nich zgarnąć złoty medal. Michał osłonił głowę, zacisnął zęby i powieki do granic możliwości i postarał się szybko znaleźć na pokładzie pirackiego okrętu, po którym właśnie Długi John Silver kuśtykał na jednej nodze. Ujrzał błękitne, skąpane w słońcu morze i usłyszał radosny śpiew pirackiej załogi, która właśnie stoczyła jakąś zwycięską potyczkę i zgarnęła okazałe łupy. Poczuł na twarzy morską bryzę. Co prawda słoną jak łzy, lecz cudownie orzeźwiającą. Płynął ku wielkiej przygodzie. Wprost na horyzont ...

- Przepraszam, tato. Bardzo przepraszam – wyszeptał błagalnie. – To się więcej nie powtórzy. – To się już powtórzyło!! – wrzasnął ojciec i rozpoczął wymierzanie kary. Druga ręka, ukryta dotąd za plecami, przecięła ze świstem powietrze podwójnym kablem, który okręcił się wokół chłopaka. Potem spadły kolejne razy w akompaniamencie wyzwisk i astmatycznego sapania. Bydlak nie miał ...