Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Nie umawiam się z nieznajomymi. - oświadczyłam. - Na szczęście ja tak. Przyjadę o piątej.

- Nie umawiam się z nieznajomymi. - oświadczyłam. - Na szczęście ja tak. Przyjadę o piątej.

Każdy może na ciebie spojrzeć, lecz spotkanie kogoś, kto widzi ten sam świat co ty, jest zjawiskiem dość rzadkim.

Każdy może na ciebie spojrzeć, lecz spotkanie kogoś, kto widzi ten sam świat co ty, jest zjawiskiem dość rzadkim.

Jeśli chcesz szansy na szczęście, trwaj. Tak, życie potrafi dokopać, ale dopóki żyjesz, masz szansę na szczęście.

Jeśli chcesz szansy na szczęście, trwaj. Tak, życie potrafi dokopać, ale dopóki żyjesz, masz szansę na szczęście.

Nie należy bać się zmian, ponieważ zmiany przypominają ci, że żyjesz, że w twoim życiu coś się dzieje.

Nie należy bać się zmian, ponieważ zmiany przypominają ci, że żyjesz, że w twoim życiu coś się dzieje.

Boję się przez większość czasu. Ale nigdy nikomu tego nie mówię. Nie mogę sobie na to pozwolić. Muszę udawać pewność siebie, bo inaczej, kiedy milknę, staję się niezauważalna.

Boję się przez większość czasu. Ale nigdy nikomu tego nie mówię. Nie mogę sobie na to pozwolić. Muszę udawać pewność siebie, bo inaczej, kiedy milknę, staję się niezauważalna.

Ludzie w dzisiejszych czasach uwielbiają snuć wizje nadchodzącej apokalipsy i rozważać różne wersje naszego ostatecznego kresu: wojna nuklearna, epidemia zombie czy inwazja z kosmosu. Ja jednak sądzę, że nasz koniec nastąpi pewnego całkiem zwyczajnego dnia, kiedy wszyscy przestaną się zastanawiać nad tym, dlaczego osoby w ich otoczeniu zachowują się tak, a nie inaczej, kiedy wszyscy pozamykają się w swoich czterech ścianach i zgniją w samotności.

Ludzie w dzisiejszych czasach uwielbiają snuć wizje nadchodzącej apokalipsy i rozważać różne wersje naszego ostatecznego kresu: wojna nuklearna, epidemia zombie czy inwazja z kosmosu. Ja jednak sądzę, że nasz koniec nastąpi pewnego całkiem zwyczajnego dnia, kiedy wszyscy przestaną się zastanawiać nad tym, dlaczego osoby w ich otoczeniu zachowują się tak, a nie inaczej, kiedy ws...

Wiesz,ludzie zawsze twierdzą,że gdyby tylko mogli wziąć na siebie ból ukochanej osoby,chętnie by to zrobili.Ale pomyśl,co by się działo,gdyby to naprawdę było możliwe.Koszmar.Bierzesz na siebie czyjeś cierpienie,ale ta osoba również cię kocha,więc zabiera je z powrotem,bądź robi to jakaś inna osoba,dla której jesteś ważna,a ktoś kto kocha tę osobę,zabiera z kolei jej ból i tak to się ciągnie,aż trafia na nieszczęśnika,który kogoś kocha,lecz którego nie kocha nikt.I na zawsze zostaje z cudzym bólem.

Wiesz,ludzie zawsze twierdzą,że gdyby tylko mogli wziąć na siebie ból ukochanej osoby,chętnie by to zrobili.Ale pomyśl,co by się działo,gdyby to naprawdę było możliwe.Koszmar.Bierzesz na siebie czyjeś cierpienie,ale ta osoba również cię kocha,więc zabiera je z powrotem,bądź robi to jakaś inna osoba,dla której jesteś ważna,a ktoś kto kocha tę osobę,zabiera z kolei jej ból i tak ...

[...] wszyscy chyba pragniemy czasem być kimś, kim nie jesteśmy.

[...] wszyscy chyba pragniemy czasem być kimś, kim nie jesteśmy.

Możesz powiedzieć, że jestem nienormalny, ale jak się ma ojca chorego na raka prostaty, to człowiek zaczyna się zastanawiać nad prawdziwą wartością swojego kutasa.

Możesz powiedzieć, że jestem nienormalny, ale jak się ma ojca chorego na raka prostaty, to człowiek zaczyna się zastanawiać nad prawdziwą wartością swojego kutasa.

Prawdziwe życie polega na drobnych zmianach.

Prawdziwe życie polega na drobnych zmianach.

Chyba musimy powiedzieć sobie "do widzenia" moi mili, choć jak wiadomo. nikt nigdy nie mówi "do widzenia",jeśli nie zamierza się z kimś zobaczyć ponownie.

Chyba musimy powiedzieć sobie "do widzenia" moi mili, choć jak wiadomo. nikt nigdy nie mówi "do widzenia",jeśli nie zamierza się z kimś zobaczyć ponownie.

I nagle mówię coś, czego wcześniej sobie nie zapisałam: – Ludzie. Jestem naprawdę, szczerze podekscytowana. Odpowiadają mi szerokie uśmiechy i uniesione kciuki. Ten pokój jest naładowany energią. Dosłownie ją widzę – błyskawice neonowego różu, zieleni i błękitu. Poczucie, że coś się dzieje. Coś wielkiego, niewiadomego i pozostającego poza kontrolą. Wspaniałego i przerażającego – przewspaniającego. Tak pewnie zawsze wygląda kręcenie filmów. Ekscytująca niepewność castingów. To niesamowite uczucie, kiedy napisane przez nas dialogi wychodzą z ust aktorów, a potem zmieniają się w spójny szereg nagrań. Nic nie może się z tym równać.

I nagle mówię coś, czego wcześniej sobie nie zapisałam: – Ludzie. Jestem naprawdę, szczerze podekscytowana. Odpowiadają mi szerokie uśmiechy i uniesione kciuki. Ten pokój jest naładowany energią. Dosłownie ją widzę – błyskawice neonowego różu, zieleni i błękitu. Poczucie, że coś się dzieje. Coś wielkiego, niewiadomego i pozostającego poza kontrolą. Wspaniałego i przerażaj...