Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślał jednak bardzo często o swoim dzieciństwie. Zawsze ogarniał go wtedy smutek, który wydawał się absolutny i całkowity - tak jakby żaden przyszły smutek nie miał go dotknąć tak bardzo. Smutek gromadził się niczym szary zmierzch wokół myśli o jego własnej niewidzialności -o tym, jak Gustav wciąż usiłował pchać się do światła, żeby Matka lepiej go widziała. Ale ona nigdy nie dostrzegła go wyraźnie. Pozostała na wpół ślepa na to, kim był.

Myślał jednak bardzo często o swoim dzieciństwie. Zawsze ogarniał go wtedy smutek, który wydawał się absolutny i całkowity - tak jakby żaden przyszły smutek nie miał go dotknąć tak bardzo. Smutek gromadził się niczym szary zmierzch wokół myśli o jego własnej niewidzialności -o tym, jak Gustav wciąż usiłował pchać się do światła, żeby Matka lepiej go widziała. Ale ona nigdy nie ...