Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naprawdę rzadko zdarza się że wystawiam gdziekolwiek opinię. Książek przeczytałam już tak wiele i myślałam że już nic mnie nie zdziwi, ale tej książce udało się przebić wszystko. Nie potrafię znaleźć żadnego pozytywnego punktu w tej opowieści. Główna bohaterka była tak bardzo irytująca, że co kilka stron musiałam robić sobie długą przerwę od czytania bo nie wierzyłam że ktokolwiek zgodził się to wydać. Tu jest idealnie opisany syndrom sztokholmski. Z tego co próbuję wywnioskować, Dymitr miał uchodzić za podróbkę Greya; czarujący, bogaty, władczy, nie lubi zobowiązań, interesuje go czysty seks. Tymczasem wyszedł z tego zboczeniec, stalker, który molestuje główną bohaterkę a ona jak gdyby nigdy nic za każdym razem mu wybacza. Nie rozumiem jak ktokolwiek mógł to przerobić na romans. Myślę że już "365 dni" było bardziej romantyczne niż to. Starałam się jakkolwiek zrozumieć dlaczego Łucja tak lgnie do Dymitra, ale chyba mi się to nie udało. Nie wiem czy bardziej denerwował mnie Dymitr czy Łucja. Ona z kolei to dziewczyna która ciągle ma jakieś rozchwiania emocjonalne, denerwuje się akurat w najmniej spodziewanych momentach, za to wtedy kiedy powinna przyłożyć Dymitrowi raz a porządnie, to wystarczy że ją pocałuje a ona zapomina o jego najgorszych przewinieniach. Jest hipokrytką i robi dramy tam gdzie nie trzeba. Nigdy żadna książka mnie tak nie poruszyła w sposób negatywny, mimo to, przeczytałam ją. Dalszych części nie zamierzam czytać.

Naprawdę rzadko zdarza się że wystawiam gdziekolwiek opinię. Książek przeczytałam już tak wiele i myślałam że już nic mnie nie zdziwi, ale tej książce udało się przebić wszystko. Nie potrafię znaleźć żadnego pozytywnego punktu w tej opowieści. Główna bohaterka była tak bardzo irytująca, że co kilka stron musiałam robić sobie długą przerwę od czytania bo nie wierzyłam że...