Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie zauważają kolory dnia jedynie na jego początku i końcu, choć dla mnie jest oczywiste, że zmieniają się one z każdą chwilą, w całej mnogości odcieni i tonacji. Jedna godzina może się składać z tysięcy różnych barw. Woskowych żółcieni i chmurnych błękitów. Mrocznych ciemności.

Ludzie zauważają kolory dnia jedynie na jego początku i końcu, choć dla mnie jest oczywiste, że zmieniają się one z każdą chwilą, w całej mnogości odcieni i tonacji. Jedna godzina może się składać z tysięcy różnych barw. Woskowych żółcieni i chmurnych błękitów. Mrocznych ciemności.

Czuję się egoistą, wciąż opowiadając o sobie, o sobie, o sobie. O moich podróżach, o tym, co widziałem w 1942 roku. Z drugiej strony, jesteście ludźmi, więc obsesja na punkcie własnej osoby nie powinna być wam obca.

Czuję się egoistą, wciąż opowiadając o sobie, o sobie, o sobie. O moich podróżach, o tym, co widziałem w 1942 roku. Z drugiej strony, jesteście ludźmi, więc obsesja na punkcie własnej osoby nie powinna być wam obca.

Z początku Liesel nie mogła odpowiedzieć. Poczuła nagle, jak bardzo go kocha. A może zawsze go kochała? Możliwe. Nie mogła mówić, ale pragnęła, żeby ją pocałował. Chciała, żeby wyciągnął rękę i przytulił ją. Usta, szyję, policzki. Czekała. Jej skora tęskniła.

Z początku Liesel nie mogła odpowiedzieć. Poczuła nagle, jak bardzo go kocha. A może zawsze go kochała? Możliwe. Nie mogła mówić, ale pragnęła, żeby ją pocałował. Chciała, żeby wyciągnął rękę i przytulił ją. Usta, szyję, policzki. Czekała. Jej skora tęskniła.

Słońce warzy ziemię. Gotuje nas wszystkich i miesza jak gulasz(...) świat to taki wstrętny gulasz, pomyślała. Tak wstrętny, że nie można wytrzymać.

Słońce warzy ziemię. Gotuje nas wszystkich i miesza jak gulasz(...) świat to taki wstrętny gulasz, pomyślała. Tak wstrętny, że nie można wytrzymać.

- No. Odkąd go poznałam, musiałam walczyć o jego uwagę, udowadniać mu, że jestem jego warta. Nie powinno tak być. Ktoś albo cię kocha, albo nie. Nie można nikogo zmusić do miłości.

- No. Odkąd go poznałam, musiałam walczyć o jego uwagę, udowadniać mu, że jestem jego warta. Nie powinno tak być. Ktoś albo cię kocha, albo nie. Nie można nikogo zmusić do miłości.

- Czuję się jak odpad atomowy. Jakby całe moje życie było tylko dążeniem do chwili, w której ponoszę porażkę. Jakbym nie miała energii, żeby pogodzić się z tym, co zrobiłam, żeby zacząć od nowa, żeby zrobić cokolwiek. Czuję, że chcę być kimś innym.

- Czuję się jak odpad atomowy. Jakby całe moje życie było tylko dążeniem do chwili, w której ponoszę porażkę. Jakbym nie miała energii, żeby pogodzić się z tym, co zrobiłam, żeby zacząć od nowa, żeby zrobić cokolwiek. Czuję, że chcę być kimś innym.

- Ponieważ są tacy ludzie w twoim życiu, którym musisz wybaczyć, nieważne, co zrobią. Ponieważ bez nich jesteś nikim. Nie masz wyboru - mówi mama, gasząc papierosa. Wydmuchuje z płuc cały dym i kontynuuje: - Nie możesz od tego uciec, jeśli kogoś kochasz. To staje się częścią tego, kim jesteś. Jeśli masz szczęście i przestajesz kochać kogoś, kto ciebie nie kocha, to w porządku, ale jeśli nie przestajesz, to odczuwasz najgorszy ból, jaki człowiek może czuć.

- Ponieważ są tacy ludzie w twoim życiu, którym musisz wybaczyć, nieważne, co zrobią. Ponieważ bez nich jesteś nikim. Nie masz wyboru - mówi mama, gasząc papierosa. Wydmuchuje z płuc cały dym i kontynuuje: - Nie możesz od tego uciec, jeśli kogoś kochasz. To staje się częścią tego, kim jesteś. Jeśli masz szczęście i przestajesz kochać kogoś, kto ciebie nie kocha, to w porządku, ...