Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Właśnie skończyłam czytać 'Kosogłos' i sama nie potrafię nazwać swoich uczuć. Książka zaczyna się dopiero w drugiej części, jak wielu z Was pisało mnie również denerwowały te wyprawy z kamerami, drażniła mnie postawa Katniss, to że nie dogadywała się z Gale'm. Przede wszystkim od IŚ nasuwa mi się pytanie GDZIE JEST MATKA ? Oprócz paru epizodów z nią, nie wiele się o niej dowiadujemy, być może gdyby pozwolono nam spojrzeć na świat jej oczami choć trochę bardziej zrozumiałabym koniec książki i dlaczego tak postąpiła.
Śmierć Finnicka była dla mnie bardzo wzruszająca, to ,że zostawił swoją chorą żonę, która jak się później dowiadujemy urodziła dziecko, którego nie wiemy czy uda jej się samodzielnie wychować. Wszystko wpłynęło na moje odczucia, bardziej przeżywałam śmierć Finnicka niż Prim - chociaż to jej była bardzie niespodziewana..
Późniejsze wydarzenia... rozmowa ze prezydentem, dała mi do myślenia. Każdy z bohaterów zamienił się w bestie, mordował niewinnych ludzi, robił dokładnie to samo co Snow, nikt się nie zastanowił nad tym,że jego bycie złym nie wzięło się znikąd ? Nikt nie rodzi się bestią, a świat nie jest czarno- biały. Co do Coin, podejrzewałam,że tak właśnie się to skończy,że Katniss pod wpływem impulsu zabije ją..
Następną istotną sprawą jest to jak piękna przyjaźń opisana w IŚ na naszych oczach umiera gdy Gale celowo nie ratuje Katniss, mimo iż byłam za Gale'm nie potrafię zrozumieć jego zachowania, zaślepiła go wojna i nienawiść oraz zazdrość ponieważ wiedział kogo Kotna wybierze, myślę,że wolał zakończyć przyjaźń w taki sposób niż skazując się na jeszcze większe cierpienie.
Dochodząc do końca który mnie totalnie rozwalił,ryczałam jak dziecko.Nie rozumiem tylko jak można być taką egoistką by zostawić swoje dziecko,jest to dla mnie całkowicie nielogiczne, cierpiąca matka powinna szukać pocieszenia w swojej rodzinie, a nie uciekać i zostawić swoją jedyną córkę.. Szkoda mi trochę Haychmita, mimo,że nie wiemy jak się kończą jego losy,łatwo się domyślić, zapija się na śmierć?Natomiast sam epilog uważam za najsmutniejszą część książki, widzimy dwoje ludzi w mniejszym czy większym stopniu chorych psychicznie, którzy tak na prawdę nigdy nie odzyskają szczęścia. Katniss nie wybrała Peety z miłości "a tylko Peeta może mi to ofiarować" jej wymęczona psychika szukała kogoś w kim znajdzie oparcie, to nie była prawdziwa miłość, motyle w brzuchu, serce bijące 1000 razy mocniej. Widzimy dwójkę ludzi którzy już nigdy nie odnajdą spokoju i szczęścia, których dramaty i koszmary zawsze będą prześladować i myślę,że właśnie to chciała nam przekazać autorka ,że na nie które rzeczy nie mamy wpływu, tak jak nasi bohaterowie którzy mimo usilnych prób nigdy tak na prawdę nie przestali być pionkami w Igrzyskach Śmierci...

Tą opinię napisałam tego samego dnia gdy przeczytałam książkę, bo emocje, które temu towarzyszyły były tak silne,że musiałam to przelać na "papier" dlatego wypowiedz jest taka chaotyczna, za co przepraszam!

Właśnie skończyłam czytać 'Kosogłos' i sama nie potrafię nazwać swoich uczuć. Książka zaczyna się dopiero w drugiej części, jak wielu z Was pisało mnie również denerwowały te wyprawy z kamerami, drażniła mnie postawa Katniss, to że nie dogadywała się z Gale'm. Przede wszystkim od IŚ nasuwa mi się pytanie GDZIE JEST MATKA ? Oprócz paru epizodów z nią, nie wiele się o niej...

Piękna opowieść o miłości i poświęceniu. Jak prawie każda książka Jodie kończy się zaskakująco co uwielbiam. Polecam każdemu!

Piękna opowieść o miłości i poświęceniu. Jak prawie każda książka Jodie kończy się zaskakująco co uwielbiam. Polecam każdemu!