Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka udowadnia, że nie istnieje miara, która mogła by zmierzyć nasz poziom inteligencji. Zaś testy, które próbują ustalić nasz poziom IQ, tak naprawdę sprawdzają tylko umiejętność rozwiązywania tych testów (a nie samą inteligencję). Autor stwierdza, że takie testy i tak często są brane pod uwagę np. podczas rozmów klasyfikacyjnych, dlatego też postanawia nam pomóc rozwiązywać takie testy.
W książce znajdują się pożyteczne wskazówki jak rozwiązywać pytania w testach IQ, na co należy zwrócić i jak należy myśleć, żeby rozwiązać je prawidłowo. Książka naprawdę poszerza horyzonty oraz sposób podejścia do większości pytań.
Polecam.

Książka udowadnia, że nie istnieje miara, która mogła by zmierzyć nasz poziom inteligencji. Zaś testy, które próbują ustalić nasz poziom IQ, tak naprawdę sprawdzają tylko umiejętność rozwiązywania tych testów (a nie samą inteligencję). Autor stwierdza, że takie testy i tak często są brane pod uwagę np. podczas rozmów klasyfikacyjnych, dlatego też postanawia nam pomóc...

Styl Suworowa nie przypadł mi do gustu. Książka jest "sucha", bez emocji. Pisana jak gdyby była reportażem, choć reportażem nie jest. Dialogi pozbawione emocji. Autor też nie tracił zbyt dużo wysiłku na opisywanie stanu emocjonalnego bohaterów, oraz na opisywania miejsc, w których dzieje się akcja (od czasu do czasu zdarzyło się, że coś opisał, ale opisów tych było znacznie za mało). Dla mnie opowieść ta jest więc "sucha". Ponadto irytowały mnie skoki myślowe w niektórych podrozdziałach, za którymi było ciężko nadążyć. Po przeczytaniu pierwszej części opowieści, raczej nie sięgnę po kontynuacje.
ps. Czy z książki możemy dowiedzieć się o pracy NKWD? Owszem, możemy. Ale wystarczy, że sięgniemy po obojętnie jaką książkę Bogusława Wołoszańskiego na temat Związku Radzieckiego, z której uzyskamy konkretniejszą i dokładniejszą wiedzę na ten temat.

Styl Suworowa nie przypadł mi do gustu. Książka jest "sucha", bez emocji. Pisana jak gdyby była reportażem, choć reportażem nie jest. Dialogi pozbawione emocji. Autor też nie tracił zbyt dużo wysiłku na opisywanie stanu emocjonalnego bohaterów, oraz na opisywania miejsc, w których dzieje się akcja (od czasu do czasu zdarzyło się, że coś opisał, ale opisów tych było znacznie...

Michael Moore potrafi wciągnąć. Z reguły nie lubię, gdy ktoś tylko ironizuje i narzeka na wszystko co się w okół niego dzieje, dlatego do książki podchodziłem sceptycznie. Ale Moore potrafi zainteresować swoimi poglądami i antyutopijnym obrazem Ameryki. Robi to w sposób ciekawy i inteligentny przez co czyta się ją lekko i przyjemnie, przyznając autorowi wiele racji.

Michael Moore potrafi wciągnąć. Z reguły nie lubię, gdy ktoś tylko ironizuje i narzeka na wszystko co się w okół niego dzieje, dlatego do książki podchodziłem sceptycznie. Ale Moore potrafi zainteresować swoimi poglądami i antyutopijnym obrazem Ameryki. Robi to w sposób ciekawy i inteligentny przez co czyta się ją lekko i przyjemnie, przyznając autorowi wiele racji.