Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest przeciętna. Postacie papierowe i sztampowe, a cała historia to już kompletna dziecinada. Generalnie wygląda to jak zlepek klisz wciśniętych na siłę w polskie realia, podlany pseudointeligentną ironią. Kryminał z tego absolutnie żaden, sensacja raczej marna. Co ciekawe Ziarno Prawdy, przeczytane przeze mnie wcześniej, wywarło całkiem pozytywne wrażenie.

Książka jest przeciętna. Postacie papierowe i sztampowe, a cała historia to już kompletna dziecinada. Generalnie wygląda to jak zlepek klisz wciśniętych na siłę w polskie realia, podlany pseudointeligentną ironią. Kryminał z tego absolutnie żaden, sensacja raczej marna. Co ciekawe Ziarno Prawdy, przeczytane przeze mnie wcześniej, wywarło całkiem pozytywne wrażenie.

Do książki sięgnąłem po obejrzeniu sztuki na deskach Teatru Dramatycznego. I muszę stwierdzić, że to niemal 100% przełożenie tekstu na scenę. Dokładnie ten sam, niezwykły klimat środowiska młodej inteligencji, odkrywania życia i fascynacji miłością (och ten wątek, niemal nie mogłem usiedzieć na miejscu. Jak na najlepszym thrillerze). Nie przebrnąłem przez całość, bo tak naprawdę nie było sensu. Ale gdybym trafił na powieść Libery wcześniej! Po prostu cudo lekkości w otoczce tych "lepszych" czasów. Albo sztuka, albo książka. Życie jest zbyt krótkie na obie opcje, ale jedną trzeba wybrać koniecznie!

Do książki sięgnąłem po obejrzeniu sztuki na deskach Teatru Dramatycznego. I muszę stwierdzić, że to niemal 100% przełożenie tekstu na scenę. Dokładnie ten sam, niezwykły klimat środowiska młodej inteligencji, odkrywania życia i fascynacji miłością (och ten wątek, niemal nie mogłem usiedzieć na miejscu. Jak na najlepszym thrillerze). Nie przebrnąłem przez całość, bo tak...

Plastyczna, świeża literacko i fabularnie. To trochę nie mój styl, ta komplikacja przekazu do granic możliwości, choć bez wątpienia po odszyfrowaniu tej enigmy można znaleźć coś wyjątkowego. Nie ma tu nic odkrywczego, a realia tak naprawdę niewiele zmieniają, wszak człowiek zawsze był tylko człowiekiem i każdy zdaje sobie sprawę z chwiejności monumentu nieskalanych bohaterów II WŚ. Ale szum wokół Twardocha jak najbardziej uzasadniony.

Plastyczna, świeża literacko i fabularnie. To trochę nie mój styl, ta komplikacja przekazu do granic możliwości, choć bez wątpienia po odszyfrowaniu tej enigmy można znaleźć coś wyjątkowego. Nie ma tu nic odkrywczego, a realia tak naprawdę niewiele zmieniają, wszak człowiek zawsze był tylko człowiekiem i każdy zdaje sobie sprawę z chwiejności monumentu nieskalanych...